یک
سایت اصولگرا، در گزارشی به ابعاد زندگی رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت
خارجه کشور؛ و سوالات مطرح شده در نشریه ۹دی از وزیر خارجه پرداخته است.
سایت مشرق، در گزارشی نوشت:مهم‌ترین رکن دیپلماسی رسمی کشور، وزارت امور
خارجه است. گرچه برخی نهادهای دیگر از جمله سازمان فرهنگ و ارتباطات، مجمع
جهانی اهل بیت(س)، مراکز علمی و دانشگاهی و… نیز در مناسبات جهانی جمهوری
اسلامی ایران به ویژه در امر دیپلماسی عمومی ایفای نقش می کنند،
اما متولی رسمی دیپلماسی، یک وزارت خانه مشخص و آن هم وزارت امور خارجه است. بدیهی است برای رفع کاستی‌ها و ضعف‌های موجود در این عرصه نیز باید در نگاه نخست سراغ وزارت امور خارجه رفت.
دستگاه دیپلماسی به ویژه در امر دخالت‌های نابه‌جای کشورهای غربی در امور داخلی کشورمان و حمایت صریح از فتنه‌گران در سال ۸۸ موضع فعالی نداشت. در مقابل در جریان جنبش های اعتراضی در آمریکا، انگلیس، فرانسه و… نیز شاهد دفاع جدی وزارت خارجه از مستضعفان این کشورها نبودیم. به این موضع غیر فعال باید انفعال جدی وزارت امور خارجه در حمایت از «بیداری اسلامی» را نیز اضافه کرد. اما در این میان، نحوه مواجهه وزارت امور خارجه به ویژه سخنگوی دستگاه دیپلماسی با انگلیس، بیش از همه قابل توجه است.
نشریه ۹ دی در این زمینه به طور اجمالی فعالانه‌ترین موضع‌گیری‌های سخنگوی وزارت خارجه در قبال دولت لندن را بر شمرده است.
آقای رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت امور خاجه، در پی اقدام پلیس انگلیس در قتل یک جوان رنگین پوست و نقض آشکار حقوق بشر در این کشور که مقدمه تابستانی داغ را در خیابان‌های این کشور فراهم ساخت به این جملات تعارف آمیز، اکتفا کرد: «دولت انگلیس از هرگونه برخورد خشونت آمیز پلیس این کشور جلوگیری نماید و با انجام گفتگو و بررسی درخواستهای تظاهر کنندگان موجب بازگشت آرامش گردد. امیدوارم نهادهای مستقل حقوق بشری در راستای رعایت آزادیهای فردی و صیانت از حقوق شهروندی با انجام تحقیقات لازم ، نسبت به روشن کردن چگونگی کشته شدن جوان سیاه پوست در تاتنهام اقدام نمایند.» (رسانه‌ها. ۹ مرداد ۱۳۹۰)
در پی گسترش موج اعتراض‌ها در شهرهای مختلف انگلیس و ضد و خوردهای شدید پلیس این کشور با مردم در ماه‌های بعدی نیز شاهد موضع‌گیری چندان جدی‌تری از سوی آقای سخنگو نبوده‌ایم.
به یاد داریم که در هشتم آذر ۱۳۹۰ دانشجویان ایرانی وارد سفارت انگلیس در تهران شدند. وی در این خصوص می‌گوید: «آنچه در ارتباط با سفارت انگلیس در تهران رخ داد اتفاقی غیر قابل پیش بینی و در پی عصبانیت برخی از تظاهرکنندگان از رویکرد دولت انگلیس در قبال جمهوری اسلامی ایران بود که با هوشمندی و تدابیر اتخاذ شده از آسیب دیدن دیپلمات‌ها جلوگیری شد و برخورد با متخلفین از سوی قوه قضاییه تحت بررسی و پیگیری است. بدیهی است دولت جمهوری اسلامی ایران متقابلا اقدامات لازم را در این خصوص انجام خواهد داد و مسئولیت حفاظت از اموال و اماکن دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در لندن را متوجه دولت انگلیس می داند.» (خبرگزاری‌ها- ۱۰ آذر ۱۳۹۰)
آیا آقای سخنگو نمی‌توانست ضمن رعایت مناسبات دیپلماتیکی فهرستی از انبوه برخوردهای استعمار پیر علیه ملت ایران را ذکر کند؟ اما چرا چنین نکرد!
وی در ۱۸ آذر به خبرگزاری فارس گفت: «ایران در حال بررسی گزینه‌هایی برای تعیین حافظ منافع در بریتانیا است.»
اما یک روز بعد حتی همین اظهار نظر را هم تلطیف کرد و گفت: «با توجه به اینکه رابطه کشور ما و انگلیس به طور کامل قطع نشده، فعلا به لحاظ روابط سیاسی در مرحله‌ای نیستیم که تعیین حافظ منافع در انگلیس مطرح باشد. ما به دنبال روشن شدن آخرین وضعیت روابط و تصمیمات مقتضی در این زمینه هستیم.» (فارس-۱۹ آذر ۱۳۹۰)
این اظهار نظر دوگانه موجب شد که بی بی سی، آن را به منزله عقب نشینی دستگاه دیپلماسی ایران قلمداد کند و با ذوق‌زدگی به بازتاب وسیع اظهارات جدید آقای سخنگو بپردازد. بررسی اجمالی مواضع آقای سخنگو در قبال کشورهای غربی به ویژه انگلیس، انفعال شگفت آور وی را در مواجهه با این کشورها نمایان می‌سازد. وی تا زمانی که مجلس شورای اسلامی طرح کاهش روابط با انگلیس را مطرح نساخته بود، موضعی جدی علیه دخالت‌های نابه‌جا و مکرر انگلیس در امور داخلی ایران نداشت. همانطور که موضع‌گیری محکمی از او در قبال رفتار خشونت‌بار پلیس انگلیس علیه مستضعفان این کشور را شاهد نیستیم. همانطور که اثری از مواجهه فعال وی در قبال عزیمت رزمناو انگلیسی به خلیج فارس وجود ندارد. همانطور که ادبیات آقای سخنگو در بیان «آمادگی ایران برای مذاکره با اشتون انگلیسی» کمی حاکی از ذوق‌زدگی است. همانطور که…
آیا به نظر نمی‌رسد وزیر محترم امور خارجه باید فرصتی را برای تحقیق و تفحص در خصوص راز این انفعال اختصاص دهد. برای اینکه آدرس مشخصی برای تحقیق و تفحص آقای دکتر صالحی داشته باشیم پرسش هایی که هفته نامه ۹ دی از آقای وزیر کرده است را با هم مرور می کنیم.
آقای سخنگو چه نسبتی با انگلیس دارد؟
فرزندان و خانواده آقای سخنگو در کجا اقامت دارند؟ کجا تحصیل می‌کنند؟
چه کسانی خانه گران‌قیمت در انگلیس خریداری کرده‌اند؟ پول خرید چنین خانه‌ای از کجا تامین شده است؟
آیا عزیمت ناگهانی محمود خاوری مدیر عامل بانک ملی به کانادا و انتشار خبر اقامت وی در یک خانه گران‌قیمت، نباید وزارت امور خارجه را در خصوص همکارانش به ویژه همکارانی در این سطح هوشیار سازد؟
اگر وزارت امور خارجه قصد هوشیار شدن در این خصوص را دارد که امیدواریم چنین باشد، می‌بایست نسبت آقای سخنگو با کانادا را مورد تحقیق قرار دهد؟ آقای سخنگو در کدام دانشگاه کانادائی، مدرک کارشناسی ارشد خود را تهیه کرده است؟
آقای سخنگو در زمان تهیه این مدرک از دانشگاه کانادائی در کدام کشور آسیائی عهده دار سفارت بود، در این شرایط وی اساساً چگونه با دانشگاه محل تحصیل خود مرتبط شد؟
در حالی که مأموریت‌های آقای مهمانپرست در سفارت دو کشور، به دلایلی چون ناکارآمدی، ناتمام ماند وی چگونه تا سطح سخنگوئی دستگاه دیپلماسی آن هم در چنین شرایط حساسی ارتقاء یافت؟
جهان چون موی زنگی پیچ در پیچ است و مستضعفان در جستجوی روزنه‌ای برای الهام‌یابی از انقلاب اسلامی ایران هستند. در این شرایط، شایسته نیست، سخنگوی وزارت امور خارجه در اختیار سخنگوئی ناکارآمد بماند. ناتوانی وی برای دفاع از حیثیت دیپلماتیک کشور وی را به تکرار جملات کلیشه‌ای «محکوم می‌کنیم»، «توصیه می‌کنیم»، «تکذیب می‌شود»، «امیدواریم» مشغول می‌سازد
سحام نیوز
اما متولی رسمی دیپلماسی، یک وزارت خانه مشخص و آن هم وزارت امور خارجه است. بدیهی است برای رفع کاستی‌ها و ضعف‌های موجود در این عرصه نیز باید در نگاه نخست سراغ وزارت امور خارجه رفت.
دستگاه دیپلماسی به ویژه در امر دخالت‌های نابه‌جای کشورهای غربی در امور داخلی کشورمان و حمایت صریح از فتنه‌گران در سال ۸۸ موضع فعالی نداشت. در مقابل در جریان جنبش های اعتراضی در آمریکا، انگلیس، فرانسه و… نیز شاهد دفاع جدی وزارت خارجه از مستضعفان این کشورها نبودیم. به این موضع غیر فعال باید انفعال جدی وزارت امور خارجه در حمایت از «بیداری اسلامی» را نیز اضافه کرد. اما در این میان، نحوه مواجهه وزارت امور خارجه به ویژه سخنگوی دستگاه دیپلماسی با انگلیس، بیش از همه قابل توجه است.
نشریه ۹ دی در این زمینه به طور اجمالی فعالانه‌ترین موضع‌گیری‌های سخنگوی وزارت خارجه در قبال دولت لندن را بر شمرده است.
آقای رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت امور خاجه، در پی اقدام پلیس انگلیس در قتل یک جوان رنگین پوست و نقض آشکار حقوق بشر در این کشور که مقدمه تابستانی داغ را در خیابان‌های این کشور فراهم ساخت به این جملات تعارف آمیز، اکتفا کرد: «دولت انگلیس از هرگونه برخورد خشونت آمیز پلیس این کشور جلوگیری نماید و با انجام گفتگو و بررسی درخواستهای تظاهر کنندگان موجب بازگشت آرامش گردد. امیدوارم نهادهای مستقل حقوق بشری در راستای رعایت آزادیهای فردی و صیانت از حقوق شهروندی با انجام تحقیقات لازم ، نسبت به روشن کردن چگونگی کشته شدن جوان سیاه پوست در تاتنهام اقدام نمایند.» (رسانه‌ها. ۹ مرداد ۱۳۹۰)
در پی گسترش موج اعتراض‌ها در شهرهای مختلف انگلیس و ضد و خوردهای شدید پلیس این کشور با مردم در ماه‌های بعدی نیز شاهد موضع‌گیری چندان جدی‌تری از سوی آقای سخنگو نبوده‌ایم.
به یاد داریم که در هشتم آذر ۱۳۹۰ دانشجویان ایرانی وارد سفارت انگلیس در تهران شدند. وی در این خصوص می‌گوید: «آنچه در ارتباط با سفارت انگلیس در تهران رخ داد اتفاقی غیر قابل پیش بینی و در پی عصبانیت برخی از تظاهرکنندگان از رویکرد دولت انگلیس در قبال جمهوری اسلامی ایران بود که با هوشمندی و تدابیر اتخاذ شده از آسیب دیدن دیپلمات‌ها جلوگیری شد و برخورد با متخلفین از سوی قوه قضاییه تحت بررسی و پیگیری است. بدیهی است دولت جمهوری اسلامی ایران متقابلا اقدامات لازم را در این خصوص انجام خواهد داد و مسئولیت حفاظت از اموال و اماکن دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در لندن را متوجه دولت انگلیس می داند.» (خبرگزاری‌ها- ۱۰ آذر ۱۳۹۰)
آیا آقای سخنگو نمی‌توانست ضمن رعایت مناسبات دیپلماتیکی فهرستی از انبوه برخوردهای استعمار پیر علیه ملت ایران را ذکر کند؟ اما چرا چنین نکرد!
وی در ۱۸ آذر به خبرگزاری فارس گفت: «ایران در حال بررسی گزینه‌هایی برای تعیین حافظ منافع در بریتانیا است.»
اما یک روز بعد حتی همین اظهار نظر را هم تلطیف کرد و گفت: «با توجه به اینکه رابطه کشور ما و انگلیس به طور کامل قطع نشده، فعلا به لحاظ روابط سیاسی در مرحله‌ای نیستیم که تعیین حافظ منافع در انگلیس مطرح باشد. ما به دنبال روشن شدن آخرین وضعیت روابط و تصمیمات مقتضی در این زمینه هستیم.» (فارس-۱۹ آذر ۱۳۹۰)
این اظهار نظر دوگانه موجب شد که بی بی سی، آن را به منزله عقب نشینی دستگاه دیپلماسی ایران قلمداد کند و با ذوق‌زدگی به بازتاب وسیع اظهارات جدید آقای سخنگو بپردازد. بررسی اجمالی مواضع آقای سخنگو در قبال کشورهای غربی به ویژه انگلیس، انفعال شگفت آور وی را در مواجهه با این کشورها نمایان می‌سازد. وی تا زمانی که مجلس شورای اسلامی طرح کاهش روابط با انگلیس را مطرح نساخته بود، موضعی جدی علیه دخالت‌های نابه‌جا و مکرر انگلیس در امور داخلی ایران نداشت. همانطور که موضع‌گیری محکمی از او در قبال رفتار خشونت‌بار پلیس انگلیس علیه مستضعفان این کشور را شاهد نیستیم. همانطور که اثری از مواجهه فعال وی در قبال عزیمت رزمناو انگلیسی به خلیج فارس وجود ندارد. همانطور که ادبیات آقای سخنگو در بیان «آمادگی ایران برای مذاکره با اشتون انگلیسی» کمی حاکی از ذوق‌زدگی است. همانطور که…
آیا به نظر نمی‌رسد وزیر محترم امور خارجه باید فرصتی را برای تحقیق و تفحص در خصوص راز این انفعال اختصاص دهد. برای اینکه آدرس مشخصی برای تحقیق و تفحص آقای دکتر صالحی داشته باشیم پرسش هایی که هفته نامه ۹ دی از آقای وزیر کرده است را با هم مرور می کنیم.
آقای سخنگو چه نسبتی با انگلیس دارد؟
فرزندان و خانواده آقای سخنگو در کجا اقامت دارند؟ کجا تحصیل می‌کنند؟
چه کسانی خانه گران‌قیمت در انگلیس خریداری کرده‌اند؟ پول خرید چنین خانه‌ای از کجا تامین شده است؟
آیا عزیمت ناگهانی محمود خاوری مدیر عامل بانک ملی به کانادا و انتشار خبر اقامت وی در یک خانه گران‌قیمت، نباید وزارت امور خارجه را در خصوص همکارانش به ویژه همکارانی در این سطح هوشیار سازد؟
اگر وزارت امور خارجه قصد هوشیار شدن در این خصوص را دارد که امیدواریم چنین باشد، می‌بایست نسبت آقای سخنگو با کانادا را مورد تحقیق قرار دهد؟ آقای سخنگو در کدام دانشگاه کانادائی، مدرک کارشناسی ارشد خود را تهیه کرده است؟
آقای سخنگو در زمان تهیه این مدرک از دانشگاه کانادائی در کدام کشور آسیائی عهده دار سفارت بود، در این شرایط وی اساساً چگونه با دانشگاه محل تحصیل خود مرتبط شد؟
در حالی که مأموریت‌های آقای مهمانپرست در سفارت دو کشور، به دلایلی چون ناکارآمدی، ناتمام ماند وی چگونه تا سطح سخنگوئی دستگاه دیپلماسی آن هم در چنین شرایط حساسی ارتقاء یافت؟
جهان چون موی زنگی پیچ در پیچ است و مستضعفان در جستجوی روزنه‌ای برای الهام‌یابی از انقلاب اسلامی ایران هستند. در این شرایط، شایسته نیست، سخنگوی وزارت امور خارجه در اختیار سخنگوئی ناکارآمد بماند. ناتوانی وی برای دفاع از حیثیت دیپلماتیک کشور وی را به تکرار جملات کلیشه‌ای «محکوم می‌کنیم»، «توصیه می‌کنیم»، «تکذیب می‌شود»، «امیدواریم» مشغول می‌سازد
سحام نیوز
