هافینگتون پست بریتانیا ۳۰تیر، - به قلم لرد کوربت، رئیس کمیته پارلمانی انگلیس برای ایران آزاد - در نگاه اول، قتل عامل مسلمانان بوسنی در سربرنیسکا، قریب به ۲ دهه پیش، با وضعیت حدود ۳۵۰۰ مخالف ایرانی در محلی که کمپ اشرف در عراق نامیده می‌شود تشابه اندکی دارد. ولی یک نگاه دقیقتر خلاف آن را نشان می‌دهد.
در سال ۱۹۹۵، نیروهای هلندی که به‌عنوان حافظان صلح سازمان ملل برای نظارت بر وضعیت در جریان محاصره سربرنیسکا خدمت می‌کردند، برای حفاظت از شهروندان مسلمانی که به ارتش صربستان منتقل شده و قتل‌عام شدند هیچ کاری انجام ندادند .
در سال ۲۰۰۳، ساکنان اشرف تسلیحات خود را به نیروهای ائتلاف تحت هدایت آمریکا تحویل دادند و دولت آمریکا، پس از یک تحقیقات ۱۶ماهه، تمامی آنها را به‌عنوان فرد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو به‌رسمیت شناخت و به هر یک از ساکنان یک کارت آی. دی و یک کارت ”فرد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو“ داد.
حال، ۸سال بعد، نیروهای عراقی - - به تحریک اربابان خود در ایران - - اشرف را محاصره کرده‌اند. در حملاتی که در ژوئیه ۲۰۰۹ و آوریل گذشته صورت گرفت، ۴۷تن از این ”افراد حفاظت شده“ کشته و ۱۰۷۱تن مجروح شدند. بنابر این، همان‌طور که هلندیها در بوسنی شکست خوردند، آمریکا نیز در اشرف شکست خورد.
که چی؟
شاید تا همین اخیراً پاسخ همین بوده باشد: ولی بعد، واقعه حقوقی شگفتی رخ داد. در ۵ ژوئیه، دادگاه فرجام هلند، دولت این کشور را به‌خاطر قتل‌عام سربرنیسکا در سال ۱۹۹۵ مسئول شناخت. دادگاه گفت که نیروهای هلندی در حفاظت از جان شهروندان مسلمان ناکام مانده‌اند و قضات به دولت هلند دستور دادند که به خانواده قربانیان غرامت بپردازند. دادگاه استدلال دولت مبنی بر این‌که سربازان آن تحت فرماندهی سازمان ملل عمل می‌کردند و از این‌رو مسئولیت این وضعیت از آنها سلب می‌شود را رد کرد.
بسیار شبیه به اشرف است، نه؟
در واقع، همان‌طور که رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران، خانم مریم رجوی گفت، بی‌عملی آمریکا بسا جدیتر است. آمریکا از تمامی ساکنان اشرف به‌طور خصوصی سؤال کرد، تمامی سلاحهای آنها، حتی آنهایی که شاید برای دفاع شخصی ضروری می‌بود را گرفت، اعلام نمود که آنها یک تهدید تروریستی نیستند و مسئولیت کامل برای تأمین حفاظتشان تا جابه‌جایی نهایی آنها را پذیرفت.
هیچ اتفاقی که از آن پس افتاده باشد، آمریکا را از این مسئولت معاف نمی‌دارد. با این وجود، آمریکا از مداخله در این وضعیت خودداری نمود و این تصمیمی است که از بی‌عملی نیروهای هلندی در جریان فاجعه سربرنیسکا بسا غیرقابل قبولتر می‌باشد. شکی نیست که آمریکا، به‌دلیل مسئولیتی که در برابر حفاظت از جان ساکنان اشرف پذیرفته است، باید تحقیقاتی را در رابطه اعمال عراق پیش ببرد و خواستار پاسخ برای کشتارها و جراحات وارده در اشرف شود. ولی در عوض، نسبت به این وضعیت چشم‌پوشی کرده است.
موضوع طعنه آمیز این‌جا است که در هر زمینه‌یی به استثنا اشرف و مجاهدین خلق ایران، که اعضای آن به مدت ۲۵سال در آن‌جا زندگی کرده‌اند، آمریکا به ملاها در تهران و فعالیتهای آنها در عراق حمله کرده است. آمریکا اخیراً عامل افزایش تلفات آمریکا در عراق را سلاحهایی عنوان کرد که توسط ایران به آن‌جا فرستاده شده بود. آمریکا، صدور تروریسم توسط ایران را نیز محکوم کرده است.
با این وجود، در حالی که دولت مالکی در بغداد با ملاها گرم می‌گیرد، آمریکا بیتفاوت بوده است. و برای جابه‌جایی مجاهدین خلق ایران از لیست سازمانهای تروریستی هیچ اقدامی نکرده است. این نامگذاری به ایامی بر می‌گردد که وزارت‌خارجه فکر می‌کرد می‌تواند با مماشات با تهران به ”میانه‌روها“ در تهران نزدیکتر شود. ملاها، در عین پیش‌بردن توسعه برنامه هسته‌یی خود، هم‌چنان بابت موفقیت توطئه شان می‌خندند.
الان برای دولت اوباما زمان ”دست به‌کار شدن یا ساکت شدن“ (put-up-or-shut-up) است.
مبرمتر از همه این‌که باید برای حفاظت از این ۳۵۰۰ ساکن اشرف، که در معرض خطر قرار دارند و وضعیتشان روزبه‌روز با آماده شدن یک حمله نظامی دیگر خطرناکتر می‌شود، اقدام نماید. آنها خواهان غرامت برای خانواده‌هایشان پس از کشتار نیستند؛ آنها خواهان یک پناهگاه امن خارج از عراق هستند.
آمریکا هم‌چنین باید برچسب تروریستی را از روی مجاهدین خلق ایران را بردارد، بلکه آنها بتوانند به هدایت این مبارزه برای یک ایران آزاد و دموکراتیک ادامه دهند. این تمامی چیزی است که اپوزیسیون ایران می‌خواهد - - نه نیرو، نه پول، تنها حذف برچسب نامشروع ”تروریستی“. همین برچسب است که ایران و عراق برای مشروع کردن کشتار ساکنان اشرف استفاده می‌کنند.
