عليه اپوزيسيون ايران در چشم انداز است جلب می کنم
15ماه تجربه ما با مارتين کوبلر که با تبادل 600 ايميل و نامه بيش از 70 تماس تلفنی و ملاقات و همچنين صدور بيش از 250 اطلاعيه
و گزارشهای روزانه از اشرف و ليبرتی همراه بوده است به تلخ ترين و دردناکترين صورت ثابت کرده است که کوبلر در طرف حکومت عراق و رژيم ايران است
اين حقيقت را بيش از 5000 پارلمانتر و شخصيت برجسته سياسی
در آمريکا و اروپا و کشورهای عربی و عراق در هزاران نامه و بيانيه و مصاحبه و کنفرانس گواهی داده اند
بار ديگر مصرانه از شما می خواهم با توجه به نامه مجاهدان ليبرتی به خودتان يک نماينده بی طرف در اين پرونده مشخص کنيد و اجازه ندهيد سلامت و امنيت و حقوق پناهندگان ايرانی در عراق به ويژه حق مالکيت آنها تحت نام سازمان ملل پايمال شود
اگر اعلام ليبرتی به عنوان کمپ پناهندگی با آزادی تردد و گسترش مساحت آن امکانپذير نيست
اگر دولت عراق اجازه نمی دهد زير ساختهای آن به طور بنيادی باز سازی شود
تنها راهی که می ماند اين است که ترتيباتی بدهيد ساکنان يا لااقل کسانی که پروسه احراز هويت و ثبت نام و مصاحبه را طی کرده اند
به اشرف، خانه 26ساله خود بازگردند
1-نامه 6فوريه 2013 آقای کوبلر به خانم رجوی به غايت شگفت انگيز، آکنده از وارونه جلوه دادن حقايق برای اعمال فشار سياسی است و عملاً راه را برای تشديد سرکوب ساکنان اشرف و ليبرتی و سلب مالکيت از آنها هموار می کند. به همين خاطر رئيس جمهور برگزيده مقاومت ايران از هر گونه پاسخگويی و گفتگو با مارتين کوبلر، که عامل زندانی کردن و بی خانمان کردن ساکنان و انتقال آنها به زندان ليبرتی و سلب مالکيت از آنهاست، معذور است.
2- موضوع اموال ساکنان اشرف که حاصل 27سال عمر هزاران نفر است و به رغم قولها و نامه های کوبلر از 28دسامبر 2011 تا امروز حل ناشده باقی مانده است،
من گزارش سفر سناتور توريسلی و پرفسور اشنيبام به عراق را که به پيشنهاد يونامی صورت گرفت همراه با ايميل 6فوريه 2013 آقای کوبلر و جواب خودم به آن را ضميمه می کنم و خواهان داوری شما هستم.
3-آقای کوبلر در يک فرار به جلو غيراخلاقی از عدم آزادی تردد در داخل ليبرتی شکوه کرده و اکنون به طرز مسخره ای خواهان آزادی تردد در داخل ليبرتی است تا، درهای بسته اين زندان رو به بيرون و حتی عدم دسترسی مجاهدان ليبرتی و اشرف به وکلای قانونی خود را دور زده و تحت الشعاع قرار بدهد.
ارتباط سيستماتيک آقای کوبلر با سفير رژيم آخوندها در بغداد و عوامل نيروی تروريستی قدس و وزارت اطلاعات آخوندی که منشأ همه اتهامات و دروغپردازيها عليه اپوزيسيون ايران هستند، بر کسی پوشيده نيست.
به خبرگزاری حکومتی ايسنا در 29نوامبر و سايتهای گشتاپوی آخوندها در 4سپتامبر مراجعه کنيد و شرح ملاقاتهای کوبلر با مأموران شناخته شده وزارت اطلاعات از جمله ابراهيم خدابنده و قربانعلی حسين نژاد را ببينيد تا روشن شود که او اراجيف آنها را رله می کند.
اولا، در داخل کمپ نيم کيلومتر مربعی ليبرتی که تقريباً 80 بار از اشرف کوچکتر است و 3100نفر در آن گنجانيده شده اند، هيچ مانع فيزيکی و غيرفيزيکی برای آزادی تردد افراد در داخل کمپ وجود ندارد و ممانعت از تردد آنها عملی نيست. پليس عراق به طور فشرده با ا انواع دوربينهای جاسوسی و تجهيزات شنود و مانيتورهای يونامی روی زمين هستند و همه چيز را زير نظر دارند. بهمين خاطر آقای کوبلر به اندازه کافی هوشيار بوده است که برای اتهام خود از ذکر نام هر منبع و زمان و مکان ممنوعيت تردد در داخل کمپ و اين که چه کسی اين کار را کرده است اکيداً پرهيز کند و صرفاً به اين اکتفا کند که «ما گاهی اوقات چنين چيزهايی می شنويم»
ثانيا، اين يک تلاش آشکار برای تحت الشعاع قرار دادن فراخوانهای مستمر کميساريای عالی ملل متحد و آخرين آنها در 13دسامبر 2012 است که به آزادی تردد ساکنان به خارج کمپ فراخوان می دهد. حال آقای کوبلر با اين دروغ بزرگ که ساکنان در داخل ليبرتی ”آزادی تردد“ ندارند می خواهد اذهان را از زندان سازی در ليبرتی که خود او به وضوح در آن سهيم است، منحرف کند.
ثالثا، اين دروغ همچنين يک تلاش مذبوحانه برای توجيه انتقال ساکنان به زندان ليبرتی است.
گروه کار بازداشتهای خودسرانه ملل متحد در گزارش خود در می 2012 اعلام کرد ليبرتی شرايط زندان را دارد.
آقای کوبلر همه تلاش خود را برای پس گرفتن اين گزارش به طور مستقيم و غيرمستقيم انجام داد. اما گروه کار، دامنه تحقيقات خود را گسترش داد و مجدداً در گزارش خود در اوت 2012 نتيجه گيری قبلی را تأييد و تقويت کرد و از دولت عراق خواست به اين وضعيت پايان دهد و خواستار دخالت ارگانهای حقوق بشری در اين موضوع شد.
سکوت کوبلر در اين باره حيرت آور است در حالی که انتظار می رود يک مقام ارشد ملل متحد ملزم به احترام و اجرای رهنمودهای گروه کار بازداشتهای خودسرانه در حوزه مأموريت خود باشد.
رابعا، در ژانويه گذشته پيام رسانی يکی از کارمندان تحت امر کوبلر از سوی عوامل اطلاعات ملايان ايران برای برخی ساکنان در ليبرتی، موجی از خشم و انزجار برانگيخت. به نظر می رسد آقای کوبلر نيازمند است که اين موج را با يک اتهام دروغ خنثی کند.
در مورد آن پيام رسانی شرم آور و اقدام غيرقانونی تحت پوش ملل متحد که با دعوت فريبکارانه افراد به «کلينيک پزشکی» انجام شد،
شما نامه های ساکنان و مشاور حقوقی آنها (به تاريخ 23ژانويه 2013)،
نامه نماينده ساکنان (27ژانويه 2013)،
نامه کميته بين المللی در جستجوی عدالت شامل اعتراض 4000 پارلمانتر در اروپا و آمريکا (27ژانويه 2013)
و نامه کميته بين المللی حقوقدانان در دفاع از اشرف شامل اعتراضهای 8500 حقوقدان و وکيل را (به تاريخ 27ژانويه 2013) دريافت کرده ايد.
اکنون آقای کوبلر تلاش می کند در نامه خود آن دعوت شرم آور به «کلينيک پزشکی» را به نحو مضحکی چنين توجيه کند که «مانيتورها گزارش می کنند که بعضاً ساکنان ليبرتی در مورد خدمات پزشکی که کلينيک عراقی ارائه می کند مطلع نيستند»!
اين در حاليست که مانيتورهای آقای کوبلر که در بحثهای روزانه و هفتگی ساکنان و نمايندگان آنها با طرف عراقی در مورد مسائل پزشکی و دارو و درمان و مشکل آمبولانس برای نقل و انتقال بيماران اورژانس به بغداد حضور دارند، همه چيز را به او گزارش کرده اند از جمله جان باختن يکی از ساکنان به نام بهروز رحيميان در 23دسامبر 2012 در اثر عدم رسيدگيهای پزشکی را که موضوع نامه نگاريهای جداگانه به خود شما بوده است.
به نظر می رسد آقای کوبلر می خواهد مرگ او را هم بدينوسيله به پای ما بنويسد. از اين پيشتر نيز در 20مارس 2012 در شب سال نوی ايرانی، آقای کوبلر ساکنان اشرف را برای انتقال کاروان سوم از اشرف به ليبرتی آن چنان تحت فشار گذاشت که يکی از آنها به نام برديا امير مستوفيان 44ساله در اثر بی خوابی و کار طاقت فرسای ناشی از اين جابه جايی اجباری دچار ايست قلبی شد و درگذشت.
4-آقای کوبلر همچنين مدعی است که 22نفر از ساکنان رفتن به کشورهای ديگر را رد کرده اند و اکنون ما بايد هر طور شده آنها را متقاعد کنيم که بر خلاف ميل و اراده آزاد خود عمل کنند!
در اين مورد باز هم ما با يک فرار به جلو مواجهيم. به نظر می رسد آقای کوبلر می خواهد با يک داستان دروغ و مقصر نشان دادن ساکنان در امر انتقال، بر شکست پروژه مکان موقت ترانزيت (TTL) و انتقال سرپوش بگذارد. لطفاً به حقايق آماری توجه کنيد:
- از ابتدای 2012 تا کنون کميساريا به 31تن از ساکنان اعلام کرده است که کشورهای مشخصی آنها را پذيرفته اند اما تابه حال فقط 7نفر توسط کميساريا باز اسکان شده اند. از 31نفر 25نفر موافقت خود را با کشور پيشنهاد شده توسط کميساريا اعلام کرده اند و 6نفر با کشور پيشنهادی مخالفت کرده اند. سه نفر هم که رفتن به فنلاند را رد کرده بودند با تلاشهای نمايندگان ساکنان، متقاعد شدند به فنلاند بروند و اين را به کميساريا اعلام کردند.
- تا کنون کميساريا به 62تن از ساکنان اعلام کرده است کشورهايی که پرونده اين افراد به آنها داده شده، با پذيرش آنها مخالفت کرده اند.
-قولهای 14ماهه آقای کوبلر برای پذيرش 300تن از ساکنان که پناهندگی آلمان را دارند، پوچ از آب درآمده است و حتی يک نفر نيز تاکنون به آلمان منتقل نشده است. در نوامبر 2012 مقامات آلمانی با 99تن از ساکنان مصاحبه کردند اما هنوز کسی منتقل نشده است
- 66تن از ساکنان در تابستان گذشته توسط مقامات آمريکايی مورد مصاحبه قرار گرفتند، اما هنوز حتی يک نفر به اين کشور منتقل نشده است.
-29تن در آوريل 2012 توسط مقامات فرانسوی مورد مصاحبه شدند اما هنوز هيچ کس منتقل نشده است
-80تن توسط ايتاليا در 2011 و 2012 مورد مصاحبه قرار گرفتند اما فقط 3نفر از آنها به اين کشور منتقل شدند.
5-آمار فوق به خوبی گوياست. آقای کوبلر ساکنان اشرف را به اين بهانه که در ليبرتی پروسه ثبت نام و احراز هويت و مصاحبه را خواهند گذراند و به خارج از عراق منتقل خواهند شد بی خانمان و روانه زندان ليبرتی کرد. به نظر می رسد آقای کوبلر برای سرپوش گذاشتن بر اين بيلان می خواهد قربانی را که ساکنان هستند مقصر جلوه دهد. اين در حاليست که مسئولان کميساريا در ليبرتی بعد از يک سال تصريح می کنند هيچ چشم اندازی برای انتقال ساکنان وجود ندارد.
6- ادعای بی پايه آقای کوبلر در حاليست که چه نمايندگان ساکنان در ليبرتی و اشرف و چه نمايندگان آنها در خارج از 2009 تا کنون بارها ليستهای بيماران و کسانی که تحمل شرايط ليبرتی برايشان سخت تر است را به مقامات کميساريای عالی پناهندگان و يونامی داده اند تا اعزام آنها را تسريع کند. روز 22دسامبر مشاور حقوقی ساکنان ليبرتی برای چندمين بار يک ليست 69نفره تسريعی برای کميساريای عالی پناهندگان فرستاد و خواهان انتقال بلادرنگ آنها به کشورهای ثالث شد و يادآوری کرد که مشابه اين ليست را دهها بار ديگر هم از سال 2009 تا کنون با مقامات يونامی و مقامات آمريکايی و اروپايی در ميان گذاشته است.
متعاقباً مشاور حقوقی ساکنان، در 31ژانويه 2013 اسامی 3 بيمار اورژانس ديگر را که 2تن از آنها در معرض نابينا شدن هستند، به اين ليست اضافه کرد. اما از تمامی اين ليست تا کنون تنها 2نفر به خارج اعزام شده اند که جزو همان 7نفری هستند که در سال 2012 و در سال 2013 تا کنون توسط کميساريا اعزام شده اند.
يادآوری می کنم که ليستها و اسامی برای شما و کميسر عالی گوترز نيز فرستاده شده و من در 25دسامبر از شما مجدداً خواهان تسريع در انتقال اين نفرات شدم.
7-ما بارها به کميساريا و يونامی گفته و نوشته ايم که برای تسهيل و تسريع انتقال و افزايش راندمان تلاشها، ساکنان و نمايندگانشان را مورد مشورت قرار دهند و گرنه نمايندگان و رهبری کمپ نمی توانند به اجرای تصميمهای يک جانبه کميساريا و يونامی کمک کنند و يا ساکنان را مجبور کنند که تصميمات کميساريا را بپذيرند. اما متأسفانه تا کنون ترتيب اثری به اين خواست مشروع داده نشده است.
8-دولت عراق به دستور رژيم ايران، و با کمک مارتين کوبلر ساکنان اشرف را بی خانمان و روانه زندان ليبرتی کرد. از انتقال اموالشان به ليبرتی جلوگيری کرد و اجازهٴ فروش اموالشان در اشرف را نمی دهد و عملاً از آنها سلب مالکيت کرده است. بهانه اين جابه جايی اجباری اين بود که مصاحبه های پناهندگی بايد خارج از اشرف انجام شود. و ساکنان به کشور ثالث منتقل شوند. اما پس از گذشت يک سال و در حالی که کميساريا با حدود 2000تن مصاحبه کرده، تنها 7تن از اين طريق به خارج از عراق منتقل شده اند.
کميسر عالی در فوريه 2012 به آقای استيونسون رئيس گروه رابطه با عراق پارلمان اروپا گفت از ايده «درهای چرخشی» حمايت می کند يعنی يک گروه 400نفره به ليبرتی بروند و سپس به خارج منتقل شوند و سپس گروه بعدی از اشرف به ليبرتی منتقل شود. اما تا کنون 3100تن در ليبرتی انباشته شده اند.
9-ليبرتی از يک سو به اذعان گروه کار بازداشتهای خودسرانه يک زندان است، از سوی ديگر طبق سند 19ژانويه 2012 کميساريا
از حداقل زيرساختها و استانداردهای انسان دوستانه برخوردار نيست و به رغم هزينه های سنگينی که ساکنان برای بهبود وضعيت کرده اند هم چنان غيرقابل زيست است و با هر بارندگی اوضاع فاجعه بار می شود. در دو بارندگی اخير که ليبرتی را به صورت درياچه ای از آب و فاضلاب درآورد ساکنان بدون کمترين کمک از جانب مديريت دولتی کمپ بيش از 50 ميليون ليتر آب و فاضلاب را با زحمت بسيار با وسائل اوليه تخليه کردند.
اکنون آقای کوبلر در ايميل6فوريه ابراز خوشحالی می کند که در ملاقات 5فوريه مديريت کمپ «موضوع تانکرهای فاضلاب مورد بحث قرار گرفت و به طور سازنده حل و فصل شده است». اين مطلقاً صحت ندارد. دولت عراق کماکان با انتقال خودروهای خدماتی به ليبرتی مخالف است و حتی در کاروان پنجم، عمدتاً زنان، 6 خودروی خدماتی را از ميان راه به اشرف برگرداند.
بر خلاف اين واقعيتها و بر خلاف سند فوق الذکر کميساريا، آقای کوبلر در 31ژانويه 2012 اعلام کرد ليبرتی دارای استانداردهای ضروری است.
10- آقای طاهر بومدرا يک مقام عاليرتبه سابق ملل متحد که از سوی شما به عنوان مشاور ويژه يونامی در مورد اشرف معرفی شده بود و سه سال و نيم بر اشرف نظارت داشته و در ماه مه 2012 در اعتراض به سياستهای جانبدارانه مارتين کوبلر استعفا داد، در يک کنفرانس بين المللی در پاريس در 2فوريه 2013 گفت يادداشت تفاهم امضا شده بين دولت عراق و ملل متحد که انتقال به ليبرتی بر اساس آن انجام شده است از همان ابتدا باطل بوده و دارای هيچ اعتبار حقوقی نيست. اين سند که بين دولت عراق و سازمان ملل امضاء شده است ناقض جدی کنوانسيون 1969 وين در رابطه با قوانين حاکم بر قراردادها است، ماده 51 و 52 کنوانسيون وين، ياداشت تفاهم را باطل می سازند چرا که با زور و تهديد به کارگيری زور امضا شده است. هر سندی که تحت تهديد به کارگيری زور و اجبار امضاء شده باشد دارای هيچ اعتبار قانونی نيست. علاوه بر اين ياداشت تفاهم امضا شده بين کوبلر و دولت عراق به نحو شگفت انگيز و غيرقانونی تصريح می کند
تعيين استاتوی پناهندگی به وسيله کميساريای عالی پناهندگان ملل متحد طبق مأموريت آن، توسط دولت عراق به رسميت شناخته نمی شود و دولت عراق الزامی نسبت به آن ندارد... .
اين در حاليست که يک سند امضا شده توسط سازمان ملل هرگز نمی تواند به يک دولت عضو اجازه بدهد حق بنيادين پناهندگی را به رسميت نشناسد و نسبت به آن الزامی نداشته باشد.
نتيجه:
بار ديگر مصرانه از شما می خواهم با توجه به نامه مشترک بيش از 3000تن از ساکنان ليبرتی، پس از تجربه دردناک 2012 که توسط شما با شاخص مسئوليت حفاظت (RtoP) سال پيشگيری اعلام شده بود، يک نماينده بی طرف در اين پرونده مشخص کنيد و اجازه ندهيد سلامت و امنيت و حقوق پناهندگان ايرانی در عراق به ويژه حق مالکيت آنها، تحت نام سازمان ملل پايمال شود
عنوان محل موقت ترانزيت برای ليبرتی يک نامگذاری ظالمانه بر خلاف حقوق بشر و اصول بنيادين ملل متحد و کنوانسيون ها و قوانين بين المللی و يک توجيه برای زندانی کردن پناهندگان توسط دولت عراق به خواست رژيم ايران است
رژيمی که تابه حال 59 بار در سازمان ملل به خاطر نقض وحشتناک حقوق بشر محکوم شده است
اگر اعلام ليبرتی به عنوان کمپ پناهندگی، با آزادی تردد و گسترش مساحت آن امکانپذير نيست،
اگر دولت عراق اجازه نمی دهد زير ساختهای آن به طور بنيادی باز سازی شود،
تنها راهی که می ماند اين است که ترتيباتی بدهيد: ساکنان، يا لااقل کسانی که پروسه احراز هويت و ثبت نام و مصاحبه را طی کرده اند به اشرف خانه 26ساله خود بازگردند.
