فضای بند ۳۵۰ ،بند زندانیان سیاسی زندان اوین فوق امنیتی گزارش می شود و هر روز بر محدودیت علیه زندانیان و خانواده هایشان افزوده می شود .در حالی خبرهایی مبنی بر استقرار نیروهای وزارت اطلاعات در این بند منتشر شده است که تاکنون این موضوع در بندهای عمومی هیچ یک از زندان های کشور سابقه نداشته است .این ماموران با استقرار در بند ۳۵۰ حتی بر اجرای حکم های متهمانشان نظارت می کنند و هر لحظه رفتار و گفتار آنها را مورد شنود قرار می دهند .
به گزارش برخی سایت های خبری،بند ۳۵۰ زندان اوین هر روز بیش از روز قبل به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات شباهت پیدا می کند و حتی برخی از زندانیان و خانواده هایشان وضعیت آن را بسیار بدتر از بند ۲۰۹ ارزیابی می کنند .زندانیان بند ۳۵۰ حتی بر خلاف زندانیان بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات حق تماس تلفنی هفتگی را نیز با خانواده های خود ندارند . زندانیان سیاسی ۲۰۹ پس از تمام شدن مراحل بازجویی شان هفته ای یک بار می توانند تلفنی با خانواده های خود تماس داشته باشند
همچنین در سراسر محوطه بند ۳۵۰ دوربین های مدار بسته نصب شده است و در سراسر روز حرکات و رفتار زندانیان توسط زندان بانها مورد بررسی قرار می گیرد . در حالی که در سایر بندهای عمومی زندان اوین زندانیان آزادانه رفت و آمد کرده و با یکدیگر صحبت می کنند .
در مرداد ماه سال جاری تلفن های این بند قطع و تاکنون وصل نشده است . پیش از این تاریخ هر زندانی می توانست دو یا سه دقیقه در روز با خانواده خود صحبت کند و از این طریق جویای احوال شان شود. اما پس از قطع تماسهای تلفنی که مسوولان زندان دلیل آن را “محدود کردن ارتباط زندانیان با خانواده “ها و “جلوگیری از خروج اخبار زندانیان سیاسی “اعلام کرده اند، خانواده ها تنها هفته ای یک بار به صورت کابینی یعنی از پشت شیشه هایی قطور و مات و با گوشی تلفن قادرند زندانی خود را ملاقات کنند .
محرومیت از ملاقات حضوری یکی دیگر از محدودیتهایی است که برای این زندانیان اعمال شده است. زندانیان عادی بدون کوچکترین دشواری می توانند خانواده هایشان را ملاقات می کنند .
طبق آیین نامه سازمان زندانها هر زندانی می تواند در هر ماه یک بار با خانواده اش ملاقات حضوری داشته باشد . اما اکنون ماه هاست که زندانیان سیاسی از این حق اولیه خود محروم شده اند .مسوولان زندان و دادستانی تهران دلیل این کار را نیز ممانعت از خارج شدن اطلاعات و اخبار زندانیان سیاسی به بیرون عنوان کرده اند.این درحالی است که خانواده ها پیش از انجام ملاقات حضوری، توسط ماموران زندان مورد بازرسی دقیق قرار می گرفتند.
این شرایط وضعیت بسیار دشواری را برای زندانیان سیاسی و خانواده های آنها به همراه داشته است . این خانواده ها بارها شکایت شان را به دادستان تهران و دیگر مراجع قضایی برده اند اما آنها هیچ عکس العملی نسبت به این شکایتها نشان نمی دهند .