اجلاس پارلمانی‌ـ‌حقوقی در لندن - ضرورت حفاظت اشرف از سوی ملل متحد و تعهدات بریتانیا و آمریکا

در یک اجلاس پارلمانی-‌حقوقی در لندن، اعضای برجسته 2مجلس انگلستان از احزاب اصلی این کشور و حقوقدانان، ضرورت حفاظت اشرف از سوی ملل‌متحد و تعهدات دولتهای بریتانیا و آمریکا برای تضمین حقوق و حفاظتهای بنیادین مجاهدان اشرف را مورد بحث قرار دادند.

این اجلاس، در ساختمان تاریخی سنترال هال و ست مینستر، محل برگزاری اولین اجلاس ملل‌متحد پس از جنگ جهانی دوم، برگزار شد.
کمیته پارلمانی بریتانیایی برای آزادی ایران به‌ریاست لرد رابین کوربت که این اجلاس را برگزار کرد، از حمایت اکثریت مجلس عوام و بیش از 200عضو مجلس اعیان برخوردار است.

دیوید ایمس، عضو پارلمان انگلستان

خانمها و آقایان، دوستان عزیز،
اجازه بدهید به همه شما در این کنفرانس بسیار مهم خوشآمد بگویم و از سوی همکاران پارلمانیم از همه شما تشکر کنم.
پنجشنبه گذشته دادگستری فرانسه پایان کلیه تحقیقات درباره اتهامات تروریسم علیه سازمان مجاهدین خلق ایران، گروه اصلی در ائتلاف مقاومت ایران را اعلام کرد. مقامات فرانسوی تأیید کردند منبع این اتهامات رژیم ایران و شهود آن بودند.
ما در پارلمان و دیگر همکارانمان برای 8سال است که می‌گفتیم اتهامات تروریسم علیه مقاومت ایران تماماً اطلاعات دروغ و نادرست از سوی رژیم ملاها در ایران بود و تعدادی از دولتهای اروپایی و دولت آمریکا با بیشرمی برای استمالت از ملاها آن دروغها را پذیرفته بودند. این سیاست مماشات برای دولتهایی که مجاهدین خلق ایران را تروریست نامگذاری کردند، چیزی جز شرم و سرافکندگی به بار نیاورد. من بسیار خوشحالم که سرانجام عدالت در فرانسه محقق شد. اکنون زمان آن رسیده که دولت آمریکا نیز اعلام کند نام مجاهدین خلق ایران را از لیست حذف می‌کند. ما همه می‌دانیم که دادگاه استیناف آمریکا در ۲۰۱۰ به وزیر خارجه دستور داد در مورد لیست‌گذاری مجاهدین خلق ایران تجدیدنظر کند و قویاً پیشنهاد می‌کند این نامگذاری باید برداشته شود. قضاوت آن دادگاه بر پایه احکام دادگاههای انگلستان و اروپا بود که به حذف ممنوعیت خودسرانه و اشتباه مجاهدین خلق ایران فراخوان دادند. من اکنون آمریکا را به پیروی از انگلستان و اتحادیه اروپا در لغو این ممنوعیت فرامی‌خوانم.
ممنوعیت آمریکا بر مجاهدین خلق ایران، آشکارا، یک تأثیر مستقیم در وضعیت وخیم و انزجارآوری دارد که ساکنان کمپ اشرف با آن مواجه هستند.
اکنون می‌خواهم به کشتار 8آوریل در اشرف و عواقب آن بپردازم.
در دید قانون بین‌المللی هیچ جنایتی بزرگتر از حمله و هجوم به دستور دولت علیه شهروندان بی‌دفاع وجود ندارد، بنابراین من مصرانه از دولت انگلستان، آمریکا و سازمان ملل‌متحد می‌خواهم این جنایت را چیزی بنامند که می‌بینند. این یک جنایت علیه بشریت بود که تمام نشده است. تا آن‌جا که می‌دانم، هنوز ۱۰۰۰سرباز عراقی در داخل و اطراف کمپ هستند، و یک سوم خاک اشرف تحت اشغال نیروهای مالکی است.
فکر می‌کنم مهم است درباره جانهایی صحبت کنیم که از دست رفته‌اند. در صحنه‌های فیلم یک زن جوان را می‌بینیم که در حال فیلمبرداری از تجاوز و تهاجم نیروهای عراقی به ضرب گلوله کشته شد. او با آخرین نفس خود به جهان می‌گوید که ساکنان برای دفاع از خود علیه قاتلانی که مالکی برای قتل‌عام آنها فرستاد، با دست خالی مبارزه‌شان را ادامه خواهند داد. تیراندازی به خبرنگاران به این شیوه و ممانعت نیروهای مالکی از ورود خبرنگاران، وکلای مدافع و سیاستمداران به کمپ به روشنی نشان می‌دهد که دولت مالکی جنایات توصیف‌ناپذیری را که مرتکب شده است، مخفی می‌کند. هرچند مالکی نتوانست این قتل‌عام را مخفی کند.
ما وظیفه داریم عمل کنیم. به‌طور خاص انگلستان و آمریکا که ائتلاف در عراق را هدایت کردند، اکنون باید بلادرنگ کمکهای پزشکی را به ساکنان مجروح برسانند و هنوز هم نیروهای عراقی از رسیدگی مناسب پزشکی به آنها جلوگیری می‌کنند.
دولت ما و نخست‌وزیر باید برای وادار کردن ملل‌متحد در به دست گرفتن فوری حفاظت اشرف و تضمین خروج نیروهای عراقی از آن نقش بسیار فعال ایفا کنند. محاصره کمپ باید بلافاصله برداشته شود. باید تحقیقات مستقل درباره قتل‌عام 8آوریل توسط هیأتی از حقوقدانان انجام شود.
هم‌چنین سازمان ملل‌متحد باید یافتن یک راه‌حل دائمی مورد قبول بین‌المللی برای این بحران را هدایت کند. اکنون به همراه همکاران پارلمانیم امیدوارم و از وزارت‌خارجه و نخست‌وزیر انتظار دارم برای اطمینان از انجام آن، اقدامات بسیار فوری را انجام دهند. در پایان می‌خواستم از تک‌تک شما به‌خاطر حمایتهایتان از این کارزار بسیار مهم تشکر کنم.
متشکرم

لرد کوربت، رئیس لردهای حزب کارگر در مجلس اعیان

سلام اشرف،
به راستی شجاع‌ترین شجاعان،
همان‌طوری‌که دیده‌اید، آنها تنها با کلامشان و بلند کردن دستشان به میلیونها ایرانی که در ایران فریاد آزادی سر می‌دهند، گفتند زیر این ستم وحشیانه در کنار آنها هستند و آنهایی که در ایران هستند، تنها نیستند.
به‌رغم حمله جنایتکارانه 8آوریل، شما در اشرف سرفراز و مقاوم می‌ایستید و به مردم ایران می‌گویید که آزادی را نمی‌توان انکار کرد، تنها می‌توان آن را به تأخیر انداخت.
بیرحمی در عراق تصادفی نیست و من در حال آمدن به این‌جا با خودم فکر می‌کردم چند نفر در وزارت‌خارجه و وزارت دفاع، وقتی که دارند می‌نویسند، به این فکر می‌کردند که پس از دخالت ائتلاف و از دست رفتن جان صدها نیروی نظامی انگلستان، آینده عراق چه شکلی به خود می‌گیرد.
در حیرتم که آیا هیچ‌یک از آنها به فکرشان خطور می‌کرد دولتی که در عراق به حکومت می‌رسد را حکام ایران سرکار می‌آورند؟
هنگامی که آمریکا مسئولیت امنیت و حفاظت ساکنان اشرف را به عراقیها سپرد، عراق تضمینهای مکتوب مشخصی به آمریکاییها داد که آنها اکنون این مسئولیت را به دست می‌گیرند و وقتی که آمریکاییها به آنها نوشتند و گفتند ما برای شما جزئیات آن را که دربرگیرنده چه چیزهایی است نوشته‌ایم، آنها جواب دادند، بله ما کاملاً آن را درک می‌کنیم و ما کاملاً به آن پایبند هستیم.
آنها نه تنها دروغ گفتند، بلکه به‌طور مستمر دروغ می‌گویند زیرا جوهر آن نامه هنوز خشک نشده بود که آنها یک کمیته برای سرکوب اشرف تعیین کردند و 2سال پیش وارد کمپ شدند و ساکنان آن‌جا را مستبدانه کشتند و مجروح کردند و آن را در 8آوریل تکرار کردند. چه چیزیست که دولت ما، دولت آمریکا و دیگران درباره رژیم ایران و مزدوران عراقیش نمی‌فهمند؟
آن عکسها، ویدیوها و تصاویر دیگر از خیابانهای تهران را به یاد می‌آورید؟ برای آن فرهنگ غیرمعمول بود که مردان و زنان در کنار هم، برادران و خواهران، پسران و دختران، مادران و پدران همه در کنار هم تظاهرات و راهپیمایی کنند و همان شعارهایی را که از اشرف شنیده بودند، تکرار کنند، رأی من کجاست؟ سپس تبدیل به یک خواسته برای پایان یافتن رژیم ملاها شد. آنوقت ملاها چه کار کردند؟ آنها به عراقیها دستور دادند اشرف و ساکنانش را از بین ببرند و مقامات ایرانی شروع به دستگیری، شکنجه و به زندان انداختن اقوام و بستگان کسانی کردند که اشرف رفته بودند تا عزیزانشان را در آن کمپ ببیند.
چه چیزیست که ما در این باره نمی‌فهمیم - آیا چیزی ناپیداست؟ چون، به خدا، به نظر می‌رسد برای دولت من، برای دولت ما یک چیزی ناپیداست. آن چیست که سلسله‌یی از وزرای خارجه درباره ادامه دورویی رژیم ایران پیرامون توسعه برنامه تسلیحات اتمیش نمی‌فهمند؟ آن خاطرات چه شد هنگامی که ما در عراق می‌جنگیدیم، از هر 10سرباز انگلیسی و نیروهای ائتلاف، 7سرباز توسط بمبهای کنارجاده‌یی که نه تنها در ایران ساخته شده بودند بلکه رژیم ایران مخارج و آموزش آن را تأمین می‌کرد و قاچاق ورود این سلاحها را از 78نقطه در سراسر مرز به داخل عراق سازماندهی می‌کرد، کشته می‌شد و می‌دانست آن بمبها سربازان انگلیسی و آمریکایی را خواهند کشت.
آن چیست که هیچ‌کس در وزارت دفاع آن را نمی‌فهمد؟ زیرا آنها از آن مطلع بودند. بنابراین اطلاعات ارتش و فرماندهان در افغانستان چه چیزی را درباره این‌که رژیم ایران اکنون بمبهای کنار جاده‌یی را برای طالبان در افغانستان تأمین می‌کند، نمی‌دانند؟
بنابراین این اتهامات بی‌پایان هستند. و با این وجود، دولت ما، دولت آمریکا و دیگران، هنوز حاضر نیستند با مقاومت ایران گفتگو کنند. این بسیار عجیب است این‌طور نیست؟ به‌خصوص با چیزهایی که در جهان عرب به وقوع می‌پیوندد. ما فقط درباره لیبی با سلاح صحبت نخواهیم کرد، ما خاک یک کشور مستقل را بمباران می‌کنیم تا به لیبیاییهای مسلح کمک کنیم رژیم را تغییر دهند، و ما با مردم شجاع اشرف و مقاومت که آنها بخشی از آن هستند، گفتگو نمی‌کنیم. این بسیار عجیب است، این‌طور نیست؟
ما ادعا می‌کنیم به آنهایی در لیبی کمک می‌کنیم که خواهان تغییر رژیم و برقراری دموکراسی هستند و ما با آنهایی که همان چیز را برای ایران می‌خواهند، صحبت نخواهیم کرد. هیچ‌کس نمی‌خواهد روی ایران بمب بریزید. در این رابطه یک لحظه هم اشتباه نکنید. ولی چیزهای بسیار عجیبی در اکثر کشورهای مهم در سراسر جهان رخ می‌دهد. آنها لیبی را بمباران می‌کنند، تلاش می‌کنند از شهروندانش حفاظت کنند، (ولی) یک دستشان را هم بلند نمی‌کنند تا اراذل و اوباش در اونیفرمهای عراقی و ایرانی را که جنایت می‌کنند، متوقف کنند، زیرا این چیزیست که هست. حمل مهمات جنگی برای هدف قراردادن مردم و ماشه کشیدن و شلیک به سوی مردم نیست. این کار جنایت است؛ هیچ کلمه دیگری برای آن نیست.
آنها این کار را می‌کنند! این حکومت مستقل است آیا نیست؟ ما تصادفی انتخاب می‌کنیم که طرف چه کسانی باشیم، چرا که آنها دموکراسی و آزادی می‌خواهند و با این وجود چشمانمان را بر وقایع در عراق که سهم بزرگی در شکل‌گیری آن داشتیم، می‌بندیم. من این را نمی‌فهمم، این واقعیت ندارد که جهان کاملاً درباره این موضوع سکوت کرده است. آقای اد ملکرت، رئیس هیأت همیاری سازمان ملل در عراق، و بارونس اشتون که سخنگوی اصلی سیاست خارجی اتحادیه اروپاست، شورای کانون وکلا در این‌جا، وزرای دولت خودمان، کلینتون، وزیر خارجه آمریکا، عفو بین‌الملل و پارلمان اروپا در بیانیه‌هایی خشونت در عراق را محکوم کرده‌اند. در سراسر جهان و آژانسهای دیگر سازمان ملل متحد، و من هفته پیش در این باره با معاون حقوق‌بشر سازمان ملل‌متحد تلفنی صحبت کردم. حرف! حرف! حرف! چیزی که در 8آوریل اتفاق افتاد را متوقف نمی‌کند، و زمانهایی هستند که تحت قانون انسان‌دوستانه بین‌المللی و اصول حقوق‌بشر، در نظر گرفتن حق حاکمیت نباید راهبند مسئولیتهایی باشد که دولتهای دیگر دارند. به نظر من این چشم‌پوشی بر واقعیت است که تظاهر کنیم ۶۰هزار سرباز آمریکایی که هنوز در عراق مستقر هستند، نمی‌توانند حرکت کنند و آن کمپ را محاصره و عراقیها را اخراج کنند، این کمترین کاریست که می‌توانید انجام دهید تا با تلاش خود از جان آنهایی که هنوز در اشرف هستند، حفاظت کنید و اگر کسی بگوید که آنها هیچ اختیار و قدرتی ندارند، این واقعیت ندارد. آنها نه فقط رهبران ائتلافی بودند که وارد عراق شدند تا رژیم آن را تغییر دهد، بلکه در گذشته اول این کار را انجام دادند و بعد رفتند از شورای امنیت سازمان ملل خواستند که علناً از آنها پشتیبانی کند.
شرایطی هستند که در آن تخطی و بی‌حرمتی به شهروندان بی‌دفاع به قدری شدید است، به قدری تهدیدکننده است که فقط عمل مورد نیاز می‌تواند انجام شود و شما آن وقت اگر نیاز بود به سازمان ملل‌متحد رجوع می‌کنید تا آنها آن عمل را تأیید کنند. و بنابراین من بار دیگر می‌گویم، کلمات ابراز تأسف اگر‌چه از آن استقبال می‌شود ولی کافی نیست. ما باید عمل کنیم، ما نیاز داریم این عمل به‌وسیله تحریمهای کیفری، هم علیه رژیم ایران و هم علیه دولت عراق پشتیبانی شود و آشکارا گفته شود آنهایی که مسئول این کشتار و حمله در اشرف هستند به دادگاه جنایی بین‌المللی ارجاع داده می‌شوند. باید به نیروهای عراقی و ایرانی در آن کمپ گفته شود از آن‌جا بیرون بروند و اگر بیرون نروند آن وقت باید آنها را مجبور به خروج کرد.
من هم مانند شما درباره مسئولیتهای تحت قانون بین‌المللی یا ادعاهای دروغ حاکمیت، از حکومت ایران یا دولت عراق درس نخواهم گرفت، آن هم درحالی که هردوی اینها در این دو سه دهه به شکلهای مختلف نشان داده‌اند به مسئولیتهایی که تحت قانون بشردوستانه بین‌المللی امضا کرده‌اند، هیچ اعتنایی نمی‌کنند. با دریغ کردن دارو از آنهایی که مجروح روی تخت در اشرف هستند، با نصب 280بلندگوی بزرگ در نقاطی پیرامون کمپ. یک وزیر دولت به من گفت که دولت عراق به او گفته است (و به نظر می‌رسید که وی باور کرده بود، حالا ببنیم که آیا شما هم آن را باور می‌کنید یا نه) آن بلندگوهای بزرگ در آن‌جا نصب شده زیرا رهبری کمپ اشرف اجازه نمی‌دهد خانواده‌ها بروند با عزیزانشان صحبت کنند، بنابراین آنها این بلندگوها را نصب کردند تا که بتوانند از بالای سر رهبران با افراد در کمپ صحبت کنند! 280بلندگوی بزرگ! هرکسی که این را باور می‌کند، دستش را بلند کند!
دولت ما تحت قانون بین‌المللی و به‌عنوان یک عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، کاملاً حق دارد گزارشی را آماده کند و آن را به دادگاه جنایی بین‌المللی ارائه دهد و استدلال کند که یک پرونده ارتکاب جنایات علیه بشریت علیه ساکنان کمپ اشرف است و آن را برای رسیدگی در دادگاه به جریان اندازد.
چنان‌چه گفته‌ام، عراق استدلال می‌کند که اشرف به حاکمیت آنها مربوط است، هیچ استدلالی از آن نوع به آنها هیچ نوع اختیار قانونی یا اخلاقی نمی‌دهد که بروند و کاری کنند که در 8آوریل در آن‌جا کردند و کاری که در حال حاضر نقشه می‌کشند تکرار کنند، هیچ استدلالی برای آن نیست. به همین دلیل است که من می‌گویم کشورهای خارج، کشورهای دیگر از جمله انگلستان که من معتقدم مسئولیت بزرگتری دارد، قدم پیش بگذارند و مانع وقوع آن شوند.
می‌دانم که وقتی با شما صحبت می‌کنم و وقتی که می‌گوییم ما سکوت نخواهیم کرد، ما در کناری نمی‌ایستیم، ما از خواسته خود برای عمل در جلوگیری از راه‌حل نهایی نازیهای قرن بیست‌ویکم دست برنخواهیم داشت.
اشرف ماندگار است و ایران آزاد خواهد شد.

بارونس ترنر، عضو مجلس اعیان انگلستان

خانمها و آقایان،
من نیز می‌خواهم سخنانم را با تبریک به مجاهدین خلق ایران و خانم مریم رجوی شروع کنم. بسیار خوشحالیم که مقامات فرانسوی نیز سرانجام این واقعیت را تصدیق کردند. مجاهدین هرگز تروریست نیستند و نبوده‌اند. و من معتقدم که این یک پیروزی خیلی خوب برای مجاهدین است.
خانم رجوی گفت دستور صادره قضاییه فرانسه یک سرمایه‌گذاری 10ساله و کارزار پخش اطلاعات دروغ توسط رژیم آخوندی علیه مقاومت را «بی‌اعتبار و نابود» کرد. من کاملاً با او موافقم که هر برچسب تروریستی علیه مجاهدین خلق ایران از سوی هر قدرتی یک برچسب سیاسی است و ناشی از یک سیاست مماشات است، مماشات با حکومت استبدادی ملاها.
من خانم رجوی را به‌خاطر رهبری چنین مقاومت برحقی علیه یک دیکتاتوری بنیادگرا بسیار تحسین می‌کنم.
ساکنان اشرف الهام‌بخش میلیونها ایرانی هستند که خواهان آزادی و دموکراسی می‌باشند، یکی از دلایلی که من از ابتدا وارد این کارزار شدم، نگرانیم در مورد وضعیت زنان بود و من می‌خواهم به‌خصوص بر وضعیت ۱۰۰۰زن شجاع در کمپ اشرف تأکید کنم. آنها سزاوار تمام تقدیرات و حمایتهای ما هستند.
دوربینها از آخرین لحظات (زندگی) چند تن از این زنان جوان، درحالی‌که بدون سلاح مقاومت مسالمت‌آمیز می‌کردند، فیلمبرداری کردند، آنها در برابر اراذل و اوباش مسلح سنگدل تنها فریاد می‌زدند: الله اکبر.
کاملاً مشخص است که حکومت عراق دستورات خود را از دیکتاتوری حاکم بر ایران می‌گیرد.
از دولت خودمان، آمریکا و اتحادیه اروپا می‌خواهم تضمین کنند که سازمان ملل‌متحد بلافاصله مسئولیت حفاظت از کمپ اشرف را به عهده بگیرد و شورای امنیت قطعنامه‌یی در مورد حفاظت اشرف تصویب کند.
من هم‌چنین شورای امنیت سازمان ملل‌متحد را به انجام یک تحقیقات کامل، بیطرف، شفاف و مستقل در رابطه با جنایت دهشتناک در 8آوریل فرامی‌خوانم.
من، مانند همکاران دیگرم از هر دو مجلس، می‌خواهم که محاصره اشرف، به‌خصوص محاصره ضدانسانی پزشکی، پایان یابد.
این یک وضعیت انسانی بسیار ناگوار است که دیگر نمی‌تواند به این شکل ادامه یابد و همین حالا زمان برای عمل کردن است.
من و سایر همکاران پارلمانیم به شما تضمین می‌دهیم هر آن‌چه را در توان داریم به‌کار خواهیم گرفت تا به‌طور مستمر این موضوع را مورد توجه دولتمان قرار دهیم و از هر فرصتی برای تحت فشار قرار دادن دولتمان استفاده خواهیم کرد.
متشکرم

لرد کلارک، عضو مجلس اعیان انگلستان

آقای رئیس و همکاران عزیز، من تصمیم گرفتم ملاقاتی که داشتم را کنسل کنم و این کار را نکردم که مورد تشویق قرار بگیرم، فقط به این دلیل که این موضوع آن قدر طول کشیده که باید به یک سرانجامی برسد و نقطه پایانی بر رنج ساکنان اشرف گذاشته شود. چند سال قبل در تاریخ 19آوریل در یک کنفرانس مطبوعاتی با زن جوانی که اکنون تصویرش را در آن سوی سالن می‌بینم، افتخار داشتم که از طریق کنفرانس تلفنی که با اشرف داشتیم، صحبت کنم. این خانم در سن 19سالگی توسط دیوانگانی که به کمپ یورش بردند، به قتل رسید و آنها طی چند ساعتی که از عبورشان از حصار کمپ گذشت، باعت ویرانی و مرگ شدند و عمداً افراد را به قتل رساندند.
هنگامی که به تصویر آن زن جوان می‌نگرم، خونم به جوش می‌آید زیرا در آن کنفرانس گفتم که من به آلیستر برت، معاون وزیر خارجه نامه نوشته‌ام و نگرانی خودم را ابراز کرده‌ام و چندین سؤال پرسیدم. پاسخ او را اگر‌چه تاریخش 9مه است ولی امروز دریافت کردم. پر از حرفهای بی‌ربط بود، و باور کنید این موضوع دعوای حزبی نیست. من همین چیزها را هنگامی‌که حزب خودم در قدرت بود، مطرح می‌کردم و هیچ‌کس در این‌جا ناراحت نمی‌شود وقتی می‌گویم که موضوع سیاسی نیست. موضوع تضمین وضعیت انسانی آن افراد شجاع است.
ولی این حرفهای بی‌ربط می‌گوید که انگلستان درخواست گزارش شرایط وقوع حادثه را کرده است.
آیا حماقت حد و اندازه‌ای دارد؟ شما صحنه‌های ویدیویی را دیده‌اید، شما گزارشهای خبری آن را دریافت می‌کنید، شما گزارشها را درباره کشتاری که به‌دنبال ورود عراقیها به کمپ صورت گرفت، دریافت می‌کنید، ولی آنها می‌خواهند جزئیات کامل آن را روی میز خود داشته باشند. آنها می‌خواهند وقایع را مانیتور کنند، اما زمان مانیتور کردن وقایع گذشته است.
چنان‌چه بارونس ترنر و رئیس‌مان قبلاً به آن اشاره کردند، نیروهای آمریکا و یونامی باید به‌طور دائمی در اشرف مستقر شوند.
ما باید با وزیر خارجه ملاقات کنیم. فکر می‌کنم مهم است که ما یک جلسه تمام حزبی با وزیر خارجه داشته باشیم و به او بگوییم ”این پرت و پلاها و حرفهای بی‌ربط دیگر بس است، از او بخواهیم بلافاصله علیه کسانی که در تهران به دولت عراق دستور انجام این کارها را می‌دهند، تحریمهای معنی‌دار اعمال شود. آنها می‌توانند این کار را بکنند. تحریمها باید کامل باشند. بیایید در پارلمان بگویید «ما روی مقامات در تهران فشار خواهیم گذاشت». این پیام من است و امیدوارم بتوانیم این کار را انجام دهیم!

دیوید ایمس:

خانمها و آقایان، فکر می‌کنم که ویدئو خودش گویا بود و معتقدم که در قیاس صحنه‌های میدان تیانامن را غیرمهم می‌کند و برای غلبه شیطان تنها کافیست که زنان و مردان خوب سکوت کنند.
من و همکاران پارلمانیم معتقدیم این یک شرمساری مطلق است که به‌نظر می‌رسد جهان سکوت کرده و کاری نمی‌کند. من کریس پاتن رئیس جدید بنیاد بی‌بی‌سی را هفته گذشته به‌خاطر فقدان پوشش خبری در این رابطه، به چالش کشیدم و من به همراه همکاران پارلمانیم تضمین می‌کنیم این صحنه‌های شرم‌آور پوشش خبری داده شود و زنان و مردان خوب کاری انجام دهند.
درخواست دارم که همگی یک دقیقه قیام کرده و سکوت کنند.

لرد کینگ: عضو مجلس اعیان انگلستان

خانمها و آقایان ما در این‌جا در زمانی گردآمده‌ایم که برای همگی ما بسیار دردآور است نه فقط برای ساکنان اشرف، بلکه برای کلیه کسانی که از راه بسیار دور شاهد این صحنه‌ها هستند. طبیعتاً زیرا درباره حفاظت و امنیت ساکنان شجاع کمپ اشرف بسیار نگرانیم. صحنه‌های فیلمهای حمله نیروهای عراقی در 8آوریل را که همه دیده‌ایم واقعاً دردناک و وحشت‌آور است.
ممانعت از رسیدگی پزشکی به ساکنان مجروح یکی از تاکتیکهای تهوع‌آوری است که نوری مالکی به‌کار می‌برد. مقامات عراقی هم‌چنان اجازه می‌دهند عناصر رژیم ایران بیش از 200بلندگوی بزرگ را در کنار درهای ورودی کمپ نصب کنند تا ساکنان را با صدای بلند مورد تهدید و فحش و ناسزاگویی قرار دهند. اینها اعمال شرم‌آور دولت عراق (نوری مالکی) است که گوش به فرمان رهبرانش در تهران است.
خانمها و آقایان،
اکنون باید برای حل این بحران انسانی درخواستهای روشنی شود و دولت انگلستان به‌عنوان عضوی از ائتلاف که وارد عراق شد در تضمین انجام این خواستها و حفظ جان ساکنان نقش اساسی دارد. مهمتر و اول از همه ساکنان مجروح باید از درمان پزشکی فوری برخودار شوند، این می‌تواند توسط یک تیم فرستاده شده از سفارت انگلستان در بغداد انجام شود و عیناً همان از آمریکا و سازمان ملل‌متحد خواسته شود. چنان‌چه استرون استیونسون، رئیس یک هیأت پارلمان اروپا که از عراق دیدار کرد و مالکوم اسمارت از عفو بین‌الملل، گفته است ساکنان هم‌چنان زیر تهدید دائم هستند. دولت انگلستان، آمریکا و سازمان ملل‌متحد باید بلادرنگ از نیروهای عراقی مستقر در داخل کمپ بخواهند آن‌جا را ترک کنند و یک تیم به‌ریاست سازمان ملل‌متحد کنترل حفاظت ساکنان را به دست گیرد.
کمپ اشرف کانون و سمبل امید است، امیدی که گسترش آن را در بهار عرب دیده‌ایم. هم‌چنان که تظاهرات برای دموکراسی سراسر منطقه را دربرگرفت. ما باید از ساکنان کمپ اشرف به‌عنوان امیدی برای تمام ملت ایران حمایت کنیم که آرزو می‌کنند به‌زودی از شر ملاهای حاکم بر آنها راحت شوند و به سوی دموکراسی و آزادی قدم به جلو بگذارند.
من امیدوارم که دولتهای خارجی به‌خصوص دولت انگلستان و اتحادیه اروپا و سازمان ملل‌متحد با اتخاذ اقدامات عاجل دست به‌عمل بزنند و معتقدم که خیلی تأخیر دارند و باید همین الآن شروع کنند.
متشکرم

لرد مگینس، عضو مجلس اعیان انگلستان

آقای رئیس، خانمها و آقایان،
و می‌خواهم به نخست‌وزیر و دولت بگویم، چرا تظاهر می‌کنید که ما هیچ کاری نمی‌توانیم انجام دهیم برای این‌که من باور نمی‌کنم این حقیقت داشته باشد. باشد، ما دیگر هیچ نیروی نظامی در عراق نداریم، و من از مردم می‌شنوم که می‌گویند، «ما باید از سازمان ملل‌متحد درخواست حفاظت کنیم». ما در این سالها دیده‌ایم که سازمان ملل‌متحد تنها درصورتی می‌تواند حفاظت کند که در واقع کشورها نیروهایشان را در خدمت و تحت کنترل سازمان ملل بفرستند.
فکر می‌کنم حدود ۶۰۰۰۰سرباز آمریکایی هنوز در عراق هستند. ۱۵۰۰سرباز عراقی آن غارت و ویرانی را که در این‌جا دیدیم، در 8آوریل، کردند. من معتقدم آن غارت و ویرانی می‌توانست متوقف شود. من گفتم و بسیاری از ما گفتند، حاضریم با یک هیأت به عراق، به کمپ اشرف، برویم. من می‌خواستم درخواست ویزا کنم. از وزارت‌خارجه پرسیدم آیا آنها یک آدرس محل اقامت در اختیار من می‌گذارند که از آن برای درخواست ویزایم استفاده کنم و آنها درخواستم را رد کردند. بنابراین اگر ما نمی‌توانیم به کمپ اشرف برویم، (اما) نباید ایده مطلع کردن تمام جهان را که چه اتفاقی در آن‌جا می‌افتد، کنار بگذاریم. حضور ما در آن‌جا در حقیقت مطبوعات، شرق و غرب را درباره جنایاتی که می‌شود، بسیار بیشتر آگاه می‌کند. ما باید با یک هیأت از این‌جا به لاهه برویم، پافشاری کنیم که نوری مالکی به‌عنوان یک جنایتکار جنگی محاکمه شود.
دولت من کارهای زیادی می‌کند که من از آنها حمایت می‌کنم، بسیاری کارها، ولی از این بزدلی و چشم و گوش بستن حمایت نمی‌کنم.
خانمها و آقایان،
امیدوارم از جلسه امروز این پیام را بفرستیم که ما آگاهیم، ما از هیچ دولت یا حزبی که توجه نمی‌کند و عمل مؤثر انجام نمی‌دهد، حمایت نخواهیم کرد. این چیزیست که من به آن معتقدم.
متشکرم

لرد کوربت: ما امروز این‌جا کلر میسکین را داریم که یک وکیل باتجربه و قاضی و ر‌ئیس پیشین بخش بین‌المللی حقوق‌بشر کانون وکلا است و مدتهای طولانی است که همراه مقاومت ایران بوده.

قاضی کلر میسکین، حقوقدان برجسته انگلستان

لرد کوربت، خانمها و آقایان،
همه این افرادی که مشاهده کردیم چگونه مورد شلیک قرار می‌گیرند، 325تن از آنها که مورد اصابت قرار گرفتند، افرادی بودند که طبق کنوانسیون چهارم حفاظت‌شده محسوب می‌شوند و ما به یاد داریم هنگامی‌که سالیان قبل مجاهدین سلاحهایشان را تحویل دا‌دند یکی از شرایطش این بود که این افراد باید حفاظت شوند.
به نظر می‌رسد رژیم ایران حتی قادر نیست خودش را منطبق به اجرای سطح اولیه رفتار انسانی بکند و بنابراین به نظر من، حداقل در قاموس من، به آنها لقب وحوش را بدهیم.
خانمها و آقایان،
به نظر می‌رسد تمامی کشورهای بزرگ جهان صدای خود را علیه رفتار منزجرکننده با ساکنان اشرف بلند کرده‌اند و به نظر می‌رسد که خیلی نیز سرو صدا کرده‌اند، اما کسانی روی این سن هستند و کسانی که می‌آیند و می‌روند، ما افرادی سمج هستیم و تا زمانی که این کار انجام نشده، ساکت نخواهیم شد.

لیدی اودیل اسلین

خانمها و آقایان،
در مورد شما نمی‌دانم ولی من هنوز از دیدن آن تصاویر شوکه هستم، که چگونه به افراد شلیک می‌شد و آنها کشته می‌شدند، به‌ویژه آن زن جوان که در حال جان باختن از مردم می‌خواهد به مقاومت ادامه بدهند، من مطمئنم که همگی شما یک کپی از مقاله دیلی‌تلگراف را دارید، مقاله‌یی به قلم پدرش که هنگام مرگ همراه او بود، مقاله‌یی بسیار تکاندهنده است.
همان‌گونه که مطلعید، یک هیأت پارلمان اروپا پس از این کشتار به عراق رفت تا انزجار و خشم خود را به طالبانی و بسیاری وزرای دولت عراق ابراز کند. آنها خواستار دیدار از اشرف شدند، تا خودشان عواقب این تراژدی را از نزدیک ببینند، اما مقامات عراقی درخواست آنها را قاطعانه رد کردند.
باید تکرار کنم که تمام ساکنان کمپ اشرف طبق کنوانسیون چهارم ژنو «افراد حفاظت‌شده» هستند و جنایات مرتکب شده علیه آنها «جنایات جنگی» و « جنایت علیه بشریت» محسوب می‌شود.
کانون وکلای انگلستان و ولز هفته پیش دولتهای انگلستان و آمریکا را به برداشتن تمام گامهای موجود برای ممانعت از حملات بیشتر نیروهای عراقی به کمپ اشرف فراخواند و تنها چند روز قبل از آن شورای کانون وکلا قطعنامه‌یی را در محکومیت حملات به اشرف تصویب کرد و خواهان پایان یافتن نقض فاحش قانون بین‌المللی شد و آمریکا و بریتانیا و جامعه جهانی را به جلوگیری از حملات بیشتر و تضمین حفاظت ساکنان کمپ بر طبق کنوانسیون ژنو فراخواند.
به‌علاوه، عفو بین‌الملل، خبرنگاران بدون مرز، پارلمان اروپا، یونامی و بسیاری ارگانهای بین‌المللی دیگر کشتار در اشرف را محکوم کرده‌اند. ولی قربانیان نیاز فوری به کمک پزشکی دارند و باید توسط سازمان ملل‌متحد حفاظت شوند.
و ساکنان اشرف باید بلادرنگ توسط سازمان ملل حفاظت شوند. ساکنان اشرف امید میلیونها نفر در ایران هستند که طالب آزادی هستند و باید روی سازمان ملل‌متحد فشار آورد تا از آنها حفاظت کند.
متشکرم