روز ۲۲سپتامبر۲۰۱۱ کنفرانسی در تالار تاریخی ویکتوریا در ژنو تحت عنوان اشرف- ایران، چشم اندازهای نوین با حضور خانم مریم رجوی و شخصیت های سیاسی زیر برگزار گردید :
جان بروتون
- نخست وزیر ایرلند ۱۹۹۴-۱۹۹۷
رئیس هیأت اتحادیه اروپا در آمریکا ۲۰۰۴ ـ ۲۰۱۰
رودی جولیانی
شهردار نیویورک در سال ۲۰۰۱
شهردار جامعه بین المللی در نیویورک
کاندیدای ریاست جمهوری
ادوارد رندل
فرماندار پنسیلوانیا ۲۰۰۲-۲۰۱۱
رئیس حزب دموکرات ۱۹۹۹- ۲۰۰۱
مایکل موکیزی
وزیر دادگستری آمریکا ۲۰۰۷ - ۲۰۰۹
گونتر فرهویگن
نایب رئیس کمیسیون اروپا ۲۰۰۴ ـ ۲۰۱۰
لوئیس فری
رئیس اف.بی.آی (اداره تحقیقات فدرال) ۱۹۹۳ ـ ۲۰۰۱
ژنرال جیمز تری کانوی
فرمانده نیروی تفنگداران دریایی آمریکا ۲۰۰۶- ۲۰۱۰
سفیر میچل ریس
مدیر سیاستگذاری وزارت خارجه آمریکا ۲۰۰۳ ـ ۲۰۰۵
نماینده ویژه در ایرلند شمالی تا ۲۰۰۷
ماتیو اوفورد
نماینده پارلمان انگلستان
سناتور جورجو بورناچین
عضو سنای ایتالیا
نمایندگان پارلمان فدرال سوئیس:
ژان شارل ری ال، اریک وورو، لوک بارتاسا،
اریک سوتاس
سازمان جهانی علیه شکنجه
ژان نیلز دوداردل
عضو شورای قانونگذاری ژنو
نماینده پارلمان فدرال سوئیس (۱۹۹۱- ۲۰۰۳)
رمی پاگانی
عضو شورای اداری ژنو
کنفرانس در ژنوـ تالار ویکتوریا
اشرف ـ ایران
چشم اندازهای نوین
با حضور رئیس جمهور برگزیده مقاومت
۲۲سپتامبر۲۰۱۱(۳۱شهریور۹۰)
(قسمت اول)
ژان نیلز دوداردل، عضو شورای قانونگذاری ژنو
خانمها و آقایان، میهمانان عزیز
به نام کمیته سوئیسی دفاع از اشرف، از شما به خاطر پاسخ به دعوت ما و شرکت در این کنفرانس بین المللی برای همبستگی با ساکنان کمپ اشرف تشکر می کنم.
کمیته سوئیسی ما در سال ۲۰۰۸ تأسیس شد. از آن زمان این نگرانی وجود داشت که با انتقال حفاظت اشرف به نیروهای عراقی، این حفاظت کاملاً بی اثر بشود. متأسفانه این ترس در عمل به وقوع پیوست، چون شما میدانید این دقیقاً نیروهای عراقی بودند که با حمایت جلادان رژیم ایران قتل ۴۷ تن را در دو حمله به کمپ اشرف و آخرین بار در بهار امسال، سبب شدند. صدها مجروح هم که جای تأسف دارد امروز بدون امکان خدمات پزشکی کافی و مناسب به خاطر محاصره کمپ اشرف وجود دارند.
در اوت ۲۰۱۱ ما یک کنفرانس بین المللی برگزار کردیم که موفقیت بزرگی بود و اجازه داد در مذاکرات با سازمانهای بین المللی که برای حفاظت از ساکنان اشرف فعال هستند، پیش برویم. بخصوص مذاکرات با کمیساریای عالی پناهندگان به صورتی بسیار مثبت پیش رفت. طبعاً این شرایط حالا در چارچوب این کنفرانس پیش میرود.
من از مهمانان امروز برای حضورشان در ژنو و سخنرانی شان متشکرم. آنها یکی پس از دیگری معرفی خواهند شد. حالا صحبت را به آقای اریک سوتاس که اداره کننده این کنفرانس خواهد بود، می سپارم. آقای اریک سوتاس، از سالهای پیش مدافع شکست ناپذیر کمپ اشرف، ساکنان کمپ اشرف و مقاومت ایران بوده است.
من به طور خاص به خانواده های ساکنان کمپ اشرف که بیش از ۱۰۰ روز است در یک تحصن روزانه در میدان ناسیون ژنو هستند با انرژی و با اراده یی برای تحقق پیروزی, درود می فرستم. من به شجاعت این افراد در ژنو درود می فرستم که با یک حمایت قوی و به طور خاص موثر در کنار ما هستند.
اریک سوتاس ـ سازمان جهانی علیه شکنجه
خانم رئیس جمهور، آقای رئیس، خانمها، آقایان، این کنفرانس همان طورکه اشاره شد، در ادامه کنفرانسی است که ما در ماه اوت سال جاری برگزار کردیم و در زمانی حساس و دشوار برگزار می شود، اما باید اضافه کنم همچنین در زمانیست که نقطه امید پدیدار شده است.
همان طورکه نیلز دوداردل یادآوری کرد، به محض اعلام خروج آمریکاییها از عراق، مسأله حفاظت ساکنان کمپ اشرف مطرح شد. به یک دلیل ساده، مقامات جدید عراق خیلی سریع از یک سو، ضعف خود را برای کنترل وضعیت، بارز کردند و از سوی دیگر نشان دادند که در برابر فشارهای تهران ناتوان هستند که قصد داشت این رزمندگان که سلاحهایشان را تحویل داده بودند، از میان بردارد.
به این دلیل است که ما از همان ابتدا از آمریکاییها خواستیم این مسأله را پیش از رفتنشان حل و فصل کنند.
کمیسرعالی پناهندگان با ملاحظه اینکه عراق در اساس قادر نیست، و قوانین مکفی و اوتوریته کافی را نیز برای حفاظت از کسانی که روشن بود میتوانند به عنوان پناهنده تلقی شوند، در اختیار ندارد، موافقت کرد مکانیسمی برقرار شود که بر حسب آن بتوان تمام ساکنان اشرف را به صورت فردی مورد پرسش قرار داده و در این صورت حفاظتی که حقشان است، برایشان تأمین گردد.
همین به نظر من تغییری اساسی است.
خوب حال شما ممکن است بپرسید آیا مسأله حل است؟ بهیچوجه. و به همین دلیل است که کنفرانس امروز اهمیت دارد.
برای آنکه پروسه مزبور به راه بیفتد، باید حفاظت ساکنان در تمام مدتی که تحقیقات کارشناسان بین المللی مستقل ادامه دارد، تضمین گردد.
شخصیتهایی که هم اکنون یکی پس از دیگری سخنرانی میکنند، تصریح خواهند کرد چه امکاناتی موجود است که می توان در نظر گرفت و درباره حمایتی که از این راه حلها به عمل می آورند نیز سخن خواهند گفت.
از شما متشکرم و اکنون ادامه صحبت را به آقای رمی پاگانی می سپارم. آقای رمی پاگانی عضو شورای اداری ژنو است و در این سمت به شما خوشامد خواهد گفت.
رمی پاگانی عضو شورای اداری ژنو
آقای رئیس، خانمها، آقایان عضو کمیته پشتیبانی از پناهندگان اشرف، آقای جولیانی، خانمها، آقایان، دوستان عزیز، به نام مقامات شهر ژنو خوشوقتم از این که به شما و تمام دوستانی که از راه دور برای شرکت در این نشست بین المللی به ژنو آمدهاید، خوشامد بگویم و همین جا بر حمایت بی قید و شرطمان از حفاظتی که حق شماست تأکید کنم.
من در کادر شصتمین سالگرد کنوانسیونهای ژنو به سربرنیتسا و رواندا سفر کردم و مشاهده کردم عدم مداخله و فقدان همبستگی جامعه بین الملل چه ضایعات و فجایعی برجای می گذارد درحالی که این مردم و این رزمندگان منطبق با مفاد کنوانسیونهای ژنو حق برخورداری از حفاظت را داشتند. همچنین به استان کیووی جنوبی در جمهوری دموکراتیک کنگو سفر کردم و درآنجا نیز نواقص کار جامعه بین الملل را از نزدیک دیدم. امیدوارم و آرزو دارم ـ و شهر ژنو هم درکنار شما ایستاده است ـ که چنین وقایعی دیگر رخ ندهد و جامعه بین الملل بتواند حقوقی را که اینجا در ژنو پایه گذاری شده و ساخته شده است در شهری که من افتخاردارم در رزم و مبارزه آن شرکت داشته باشم، حکمفرما کند. متشکرم.
اریک سوتاس: اکنون از آقای ژان شارل ری ال، عضو پارلمان، درخواست می کنم چند کلمه درباره ابتکاراتی که به آن اشاره کردم، در کادر ملی [سوئیس] صحبت کند.
ژان شارل ری ال، نماینده پارلمان سوئیس
خانم رئیس جمهور، همکار عزیزم در پارلمان آندره ریمون
آقایان همکاران آمریکایی، یک بار دیگر به شما درود می فرستم. ما این شانس را داریم که تنها پس از چند هفته خانم رئیس جمهور مریم رجوی را بار دیگر در کنارمان داشته باشیم و مایلم به شما بگویم، خانم رئیس جمهور، که شما اینجا در خانه خودتان هستید. چرا که ژنو شهر حقوق بشراست، زیرا ژنو دارای نهادهای لازم است برای آن که حق ساکنان اشرف به داشتن استاتوی پناهنده به رسمیت شناخته شود.
میدانم که یک گام اول به صورت شناسایی و پذیرفتن درخواست پناهندگی برداشته شده است. امروز برای آنکه ساکنان اشرف تحت حفاظت قرار گیرند، باید کمیساریای امور پناهندگان بی چون و چرا استاتوی پناهندگی آنان را به رسمیت بشناسد.
از شما همکاران عزیز آمریکایی هم که در اینجا حضور یافته اید سپاسگزارم. ما پیش از این هم در پاریس و در ژنو در کنار یکدیگر بوده ایم. از حضورتان متشکرم و امروز بی اندازه اهمیت دارد که ایالات متحده مجاهدین را از لیست خارج کند، همان طورکه اروپا چنین کرد. بی اندازه مهم و پرمعناست. از اینکه شما هم در اینجا مبارزه می کنید واقعاً متشکرم و طبعاً به شما در شهرمان ژنو خوشامد می گویم.
باید یک راه حل جهانی برای اشرف پیدا کنیم.
و من لیست مجروحین و آسیبهای آنها را با بیماریهایشان دیده ام، برای آنها درمانهای حداقل که وقتی این نوع آسیبها وجود دارد یا این نوع جراحتها وجود دارد، موجود نیست.
شکی نیست اشرف از آنچه چند ماه پیش وقتی عراقیها وارد کمپ شدند، گذر کرده است. امروز بسیار مهم است که یک پیام روشن بفرستیم.
می خواهم خانم (رجوی) به شما بگویم که شما در خانه خودتان هستید. ما ذوق زده ایم که در یک فاصله زمانی کم در دو نوبت میزبان شما باشیم. مدت زیادی بود که میخواستیم شما را در شهر خودمان ببینیم. حالا زمان، یک زمان انساندوستانه است که بتوانیم حفاظت ساکنان اشرف را تضمین کنیم.
همه ما باید مبارزه کنیم که افراد اشرف بتوانند افراد حفاظت شده، آزاد و قطعاً با دسترسی به درمان باشند. همه ما این کار را خواهیم کرد. خانم رجوی شما قول ما و تعدادی دیگر را دارید و امیدوارم بتوانیم به شما بگوئیم که سوئیس متواند کارش را از نظر انساندوست انجام دهد.
متشکرم
اریک سوتاس ـ حال از خانم رجوی، رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران دعوت می کنم سخنانشان را آغاز کنند
تصور نمیکنم لزومی به معرفی خانم رجوی، رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران، باشد. صرفاً میگویم ایشان از همه ما برای صحبت پیرامون وضعیت نه تنها اشرف, بلکه وضعیت کلیه کسانی که امروز در برابر سرکوب و ستمی که بر کشورشان حاکم است مقاومت می کنند، صاحب صلاحیت تراست. بفرمائید خانم رجوی، رشته کلام دست شماست.
خانمها و آقایان،
دوستان عزیز،
امروز در ژنو، در شهر حقوق بشر، شهر سازمانهای بین المللی و حقوق بین اللمل، شهر کنوانسیونهای بین المللی و محل فعالیت دکتر کاظم رجوی شهید بزرگ حقوق بشر ایران که جان بر سر آرمان حقوق بشر مردم ایران نهاد، گرد آمده‌ایم تا در مورد یکی از جدی ترین مسائل حقوق بشری و نقض حقوق بین الملل و کنوانسیونهای ژنو، صحبت کنیم.
در مورد زندان بزرگ ایران که ۸۰میلیون نفر روزانه زیر سرکوب ملاها هستند و در مورد اشرف که نزدیک سه سال است ساکنانش در حبس خانگی بسر می‌برند و هر روز حقوق انسانی‌شان نقض میشود.
و این یک واکنش جدی و سریع را از طرف مراجع بین المللی و دولتها می طلبد.
خوشبختانه در این جا دوستان گرامی سوئیسی را می‌بینم و شخصیت‌های بسیار محترم از آمریکا، آلمان، ایتالیا، انگلیس، ایرلند، پرتغال و سایر کشورها که در مبارزه علیه این بی‌عدالتی پیشتازند. به همه آنها درود می‌فرستم.
تعدادی از تحصن‌کنندگان در مقابل سازمان ملل در این اجتماع حضور دارند.
آنها ۱۵۰ روز است در حمایت از اشرف در برابر دفاتر سازمان ملل در ژنو ایستاده‌اند.
در حال حاضر هزاران ایرانی در نیویورک به حضور احمدی نژاد در سازمان ملل متحد اعتراض میکنند. آنها فریاد می‌زنند که یک قاتل نماینده مردم ایران در سازمان ملل نیست.
خطاب به آنها و خطاب به شما تحصن‌کنندگان میگویم:
شما نه فقط برای مردم ما، بلکه برای تمام دنیا مایه افتخارید.
زیرا پرچمدار حقوق بشر مردم ایرانید.
دیروز در جلسه‌یی در سازمان ملل متحد، بر خواست شما یعنی حفاظت بین‌المللی اشرف تأکید کردم.
کمیساریای عالی پناهندگان اعلام کرده است که ساکنان اشرف بر طبق قانون بین‌الملل، پناهجویان برخوردار از حفاظت‌های بنیادی محسوب می‌شوند.
البته این گام مثبت ولی ناکافی است و کمیساریا باید قدمهای بعدی را بردارد.
اکنون برای بستن راه کشتار بعدی، دبیرکل ملل متحد باید اشرف را یک منطقه غیرنظامی و تحت نظارت ملل متحد اعلام کند .
همچنین باید دستور استقرار ناظران ملل متحد در اشرف را صادر کند.
کمیساریای عالی حقوق بشر باید هر چه زودتر تحقیقات مستقل و شفاف و کاملی درباره حمله ۸ آوریل انجام دهد.
اینها اقدامات ضروری است زیرا دولت عراق بر اولتیماتوم خود، برای بستن اشرف در پایان ۲۰۱۱، روزانه اصرار می ورزد.
انجام این وظایف فقط به سود مردم ایران نیست. بلکه اعتبار سازمان ملل را نزد مردم خاورمیانه بالا می‌برد.
حضار محترم
موضوع اشرف، مسأله کانونی یک بحران بزرگتر است؛ یعنی بحران ایران.
این موضوع از یک طرف بازتاب پایداری مردم ایران برای کسب آزادی است،
از طرف دیگر، وضعیت رژیم را منعکس میکند.
رژیم آخوندی در یک بحران چهار وجهی گرفتار است که عبارتند از:
۱ـ جامعه ایران عمیقا ناراضی است.
سه هفته پیش به رغم سرکوب گسترده شاهد قیام‌ها در ارومیه و تبریز درشمال غربی ایران بودیم.
۲ ـ انقلاب‌ها در منطقه خطر قیام در ایران را برای ملاها بیشتر کرده است. به علاوه باعث تجزیه جبهه منطقه‌یی رژیم شده است.
۳ ـ ورشکستگی اقتصادی رژیم تورم را به حدود ۲۰ درصد رسانده است. نرخ بیکاری ۱۷ درصد و رشد اقتصادی نزدیک به صفر و صنایع کشور فقط با ۳۰ درصد ظرفیت خود کار میکنند.
۴ ـ بحرانهای درونی رژیم, در رأس آن, بویژه جدال خامنه‌ای ـ احمدی نژاد که آخوندهای حاکم آن را بدترین فتنه از شروع تأسیس رژیم توصیف کرده‌اند.
حال، سؤال اساسی این است که با وجود این بحران‌ها، چرا ملاها سقوط نمی‌کنند؟ چرا در بهار عرب، قیام‌ها در ایران بالا نگرفته است؟
قیام‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ این فرضیه را باطل کرد که گویا ملاها از حمایت مردم ایران برخوردارند.
مردم ایران به ویژه نسل جوان عمیقاً از این دیکتاتوری بیزارند.
مردم ایران در مبارزه با این رژیم فداکاری زیادی کرده‌اند. اعدام ۱۲۰ هزار تن, گواه این فداکاری است. بر آیند این فداکاریها وجود یک جنبش سازمانیافته با یک برنامه دموکراتیک است.
با این همه چه چیزی ملاها را سرپا نگه داشته است؟
نخستین دلیل این است که سرکوبگری این رژیم با هیچ یک از دیکتاتوری‌های جهان امروز قابل مقایسه نیست. این رژیم دست کم ۷۰ نهاد سرکوبگر دارد. در واقع تمام رژیم به صورت یک ماشین سرکوب است. مهم‌ترین مقام‌های این رژیم از جمله رئیس جمهور آن, از شکنجه‌گران در زندانها بوده‌اند.
از اقتصاد ایران تا رادیو تلویزیون، مطبوعات، مساجد و قضاییه همه جزیی از پروژه سرکوب‌اند. دبیرستان‌ها با دوربین‌های مداربسته کنترل میشود. دانشگاهها مثل پادگان است. فاشیسم مذهبی خصوصی‌ترین امور زندگی مردم را هم تحت کنترل دارد.
در مقابل سرکوب وحشیانه فاشیسم دینی مردم ایران برای کسب آزادی به یک جنبش سازمانیافته نیاز دارند. سیاستهای غربی در سرکوب این جنبش با رژیم ایران همراه شده‌اند.
با برچسب تروریستی، عمر رژیم ملاها را طولانی کردند.
شما قیام‌های سال ۲۰۰۹ ایران را به یاد دارید.
برخی می‌گویند در آن موقع آمریکا بی‌طرف بود.
اما متأسفانه این طور نبود. درست همزمان با قیام‌ها، آمریکا حفاظت اشرف را به یک دولت وفادار به خامنه‌ای در عراق واگذار کرد. این بزرگترین هدیه به ملاها بود
بدون این واگذاری، خامنه‌ای نمی‌توانست در سال ۲۰۰۹ به اشرف حمله کند. در این صورت وضع قیام‌ها در ایران متفاوت بود.
برخی می‌پرسند علت این سیاست اشتباه چیست؟ این آمریکاست که باید پاسخ بدهد که چرا به اشتباه خود در مورد کودتا علیه دکتر مصدق در سال ۱۹۵۳ و به اشتباه خود در حمایت تمام عیار از شاه و به فضاحت ایران گیت در دهه ۸۰ امروز به صورت زیانبارتری ادامه میدهد.
در سال ۱۹۹۷ آنها مجاهدین را در لیست گذاشتند. زیرا می‌خواستند میانه‌روهای موهوم در درون فاشیسم مذهبی را تقویت کنند. در سالهای اخیر ایالات متحده بازهم برای دلجویی از رژیم ایران و رژیم دست نشانده اش در عراق به وظایف و مسئولیتهایش در قبال ساکنان اشرف پشت کرد.
برخی می‌پرسند دولت‌های غرب از یک طرف ملاها را تحریم کرده‌اند. از طرف دیگر مقاومت را تحت فشار گذاشته‌اند. چرا این تناقض وجود دارد؟
تا وقتی دولت‌های غرب دست و پای مقاومت را بسته‌اند، تحریم‌ها جدی نیست.
مجاهدین نیروی تغییرهستند. وقتی نیروی تغییر به بند کشیده می شود، دیگر اقدامات علیه رژیم بی‌تاثیر میشود.
در سال۲۰۱۰ در میان ۱۵ کشور نخست صادرکننده به ایران، ۸ کشور اروپا بودند. آنها در مجموع حدود ۱۲هزار نوع کالا به ایران فروخته‌اند. تقریباً تمام آنها کالاهای صنعتی است. ملاها صنایع نظامی و اتمی را با همین کالاها تأمین میکنند. به علاوه، خریدار بخش عمده این کالاها شرکت‌های وابسته به سپاه پاسداران هستند.
دوستان عزیز
در برابر تمام فشارها، خوشبختانه مقاومت مردم ایران پایداری کرده و مشروعیت وپایگاه مردمی خود را اثبات کرده است.
حاکمیت دیکتاتوری در ایران رو به زوال است و هر کس به این رژیم کمک کند قطعا زیان خواهد کرد.
حذف نام مجاهدین از لیست وزارت خارجه آمریکا و تأمین حفاظت ساکنان اشرف تا تعیین تکلیف نهایی آنها، عینی‌ترین شاخص در شرائط کنونی عینی ترین شاخص برای موضع ایالات متحده میباشد.
همچنین از دولت سوییس بعنوان حافظ کنوانسیونهای ژنو میخواهم در حفاظت از ساکنین اشرف اقدام عاجل بنماید.
به رغم این حملات، بساط دیکتاتوری آخوندی به وسیله اراده مردم و مقاومت ایران برچیده خواهد شد.
من روزی را می‌بینم که تهران دیگر پایتخت سرکوب و صدور تروریسم نیست.
بلکه شهر حقوق بشر است. شهر الهام بخش برابری زنان و مردان
شهری بدون اعدام و شکنجه
شهر برگزیده ملل متحد و سازمانهای بین‌المللی
و شهر آزادی و دمکراسی.
من به آمدن آن روز با تمام قلبم ایمان دارم.
از همه شما متشکرم
اریک سوتاس: متشکرم خانم رئیس جمهور به خاطر این سخنرانی عالی مملو از روح مبارزه و شهادت شما برای کارزاری چنین طولانی مدت در شرایطی به غایت دشوار.
حال یک برنامه موسیقی خواهیم داشت. این برنامه ویژگی اش این است که هنرمندان شهر اشرف آن را اجرا می کنند.
مایلم تأکید کنم این نشانه امید در کمپی است که زیر انواع فشار است، از سوی خلاقان هنری و هنرمندان بیان میشود و نشان میدهد که در بین ساکنان، خلاقیت هنری متوقف نشده و بهترین نشانه تداوم نه فقط سرزندگی، بلکه امید به آزادی است.»
سپس چند ترانه مصور توسط گروه هنری اشرف پخش گردید.
مایکل موکیزی و روث وِجوود:لزوم حمایت دبیرکل ملل متحد از مخالفان رژیم ایران
مایکل موکیزی و روث وِجوود:
لزوم حمایت دبیرکل ملل متحد از مخالفان رژیم ایران برعهده دبیرکل ملل متحد است که از مالکی بخواهد ضرب الاجل مضحک بستن اشرف را به تعویق اندازد
مایکل موکیزی وزیر دادگستری آمریکا در دولت بوش و روث وِجوود، رئیس دپارتمان حقوق بین الملل و دیپلماسی در دانشگاه جان هاپکینز، در مقاله مشترک در فاکس نیوز نقش سازمان ملل و دبیرکل آن را در حمایت از مخالفان رژیم ایران و حفاظت از اشرف مورد بحث قراردادند. بخشهایی ازاین مقاله بدینقرار است:
در هر سپتامبر، بدترین سران جانی چند حکومت دیکتاتوری نیز خودشان را به ساختمان سازمان ملل و برنامه گشایش مجمع عمومی با ۱۹۳ عضو می‌رسانند.
دراین فصل پائیز، بازهم برنده مسابقه «بزرگترین رذل با مصونیت سیاسی» محمود احمدی نژاد از حکومت ایران است. او یک رئیس جمهور با دستان آغشته به خون و رؤیای بمبهای اتمی است که یک عکس براق از دست دادن با دبیرکل بان کی مون میگیرد و از سکوی مجمع عمومی که با دلارهای آمریکا حمایت میشود، استفاده میکند.
متأسفانه این شیرینیهای دیپلوماتیک فقط برای سران این حکومتهاست و نه برای قربانیان آنها؛ ازجمله هزاران تن از وابستگان اپوزیسیون ایران که بدست ایادی ملاها چه در زندانها و چه در حین تظاهرات در خیابانهای تهران کشته شده‌اند.
ایرانیان مخالف در ایالات متحده واروپا که بسیاری از آنها در سطوح اجتماعی بالایی مانند پرفسور دانشگاه و متخصصین پزشکی و بازرگانان هستند در مقابل ساختمان سازمان ملل در نیویورک گرد آمده اند و از سازمان ملل متحد و دبیرکل آن خواهان حفاظت اعضای خانواده هایشان در یک مکان تهدید شده در عراق به نام کمپ اشرف هستند.
ارتش عراق تاکنون دو بار به ۳۴۰۰ شهروند بدون سلاح در کمپ اشرف حمله کرده است، آنهم با استفاده از وسایل و تجهیزات ارتش آمریکا. حملاتی که دهها کشته و صدها مجروح برجای گذاشته است. آنهم درحالی که آمریکا در سال ۲۰۰۴ قول داده بود از اشرف و از شهروندان بدون سلاح آن طبق قوانین کنوانیسیون ژنو حفاظت کند.
دلیل ارتکاب چنین جنایتی ساده است:
- اینکه نوری مالکی نخست وزیر عراق میخواهد مفید بودن خود را به رژیم تهران اثبات کند
- و اینکه ساکنان اشرف مبارزان ضد ملاها هستند..
نمایندگان کنگره آمریکا از هر دو حزب از بی عملی سازمان ملل مات و مبهوت مانده و خواستار عملکرد فعال ملل متحد هستند.
سناتور جان کری ونماینده کنگره هاوارد بِرمَن خشونت علیه اشرف را به شدت محکوم میکنند.
خانم رزلهتینن رئیس کمیته خارجی و خانم جکسون لی نماینده دیگر کنگره نیز بر سر این موضع، ایستاده اند.
سؤال این است که دبیرکل سازمان ملل چگونه می تواند به خانواده های داغدار ساکنان اشرف که ملاقاتی هم با آنها نکرده، جواب لازم را بدهد؟
دبیرکل این فرصت این را دارد تا هوشیارانه و با استفاده از سکوی معنوی و اخلاقی مجمع عمومی، از مالکی بخواهد که ضرب اللاجل مضحک خودش برای بستن اشرف را به تعویق بیاندازد تا اینکه جامعه بین‌المللی فرصت داشته باشد راه حلی بهتر از آنچه مالکی و رژیم تهران برای ساکنان اشرف در دست تهیه دارند، ارائه بدهد.
در حیطه قدرت دبیرکل ملل متحد است تا از مالکی نخست وزیر عراق بخواهد ضرب الاجل مضحک خودرا در مورد اشرف به تعویق اندازد.
هم چنین برعهده دبیر کل سازمان ملل است که به طور باز وشفاف از مخالفان ایرانی که مخالف رژیم سفاک ملاها هستند، اعلام حمایت کند.
ادامه دارد
