در یک کنفرانس مطبوعاتی در نیویورک قاضی مایکل موکیزی، وزیر دادگستری آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری جرج بوش و هاوارد دین، رئیس حزب دموکرات و کاندیدای ریاست‌جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۴، بر ضرورت خارج کردن نام سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست وزارت‌خارجه آمریکا و تضمین حفاظت اشرف تأکید کردند.
سخنرانان ضمن انتقاد از بی‌عملی دولت آمریکا، خاطرنشان کردند که کشتار ساکنان اشرف توسط نیروهای مالکی یک نقض فاحش حقوق بین‌المللی است که آمران و عاملان آن باید در برابر دادگاه بین‌المللی جنایی قرار گرفته و پاسخگوی جنایات خود باشند.
مایکل موکیزی:
فکر کنم بهتر است از دهه 90، زمانی که سازمان مجاهدین خلق برای اولین بار در لیست وزارت‌خارجه آمریکا قرار گرفت، شروع کنم. این موضوع در دوران ریاست‌جمهوری کلینتون اتفاق افتاد و فکر می‌کنم به‌طور کامل تمام افراد چه از داخل یا خارج وزارت‌خارجه به روشنی اذعان کردند که این نامگذاری به‌منظور شروع مذاکره و مراوده با ایران و ملاها صورت گرفت. شخصی به‌صراحت گفت که اجازه دادند تا این قصد آشکار باشد تا بهتر به نتیجه برسند، خوب، مسلماً چنین نشد.
این نامگذاری ادامه داشت تا زمانی که من در دولت خدمت می‌کردم. در آن زمان به‌خوبی احساس می‌شد از این ترس داشتند که اگر سازمان مجاهدین خلق را از لیست خارج کنند، رژیم ایران واکنشهایی نشان خواهد داد مثل فرستادن بمبهای جهنده به عراق تا سربازان ما را به قتل برساند. سازمان مجاهدین از لیست خارج نشد، در صورتی‌که ملاها بمبهایشان را به عراق می‌فرستادند.
دولت عراق اخیراً در چند سال گذشته تحت تأثیر دولت ایران موضع بسیار خشن و مخالفی با سازمان مجاهدین خلق ایران گرفته است که البته عجیب نیست، اما بسیار ناراحت‌کننده است. در سال ۲۰۰۹ میلادی (۱۳۸۸) و هم‌چنین آوریل سال ۲۰۱۱ (فروردین 90) درست در زمانی که وزیر دفاع آمریکا در عراق بود، درحالی‌که آمریکا میلیاردها دلار از خزانه‌اش و خونهای گرانبهایی برای آزادی عراق پرداخت کرده است، آنها از وسائل ما و آموزشهایی که ما به آنان داده‌ایم، استفاده کرده و به ساکنان کمپ اشرف، اعضای سازمان مجاهدین خلق در عراق، حمله کردند. اینها کسانی هستند که در سال ۲۰۰۳ میلادی در عوض قرارداد و ضمانت‌نامه کتبی که به آنها داده شد، سلاح خود را به آمریکاییان تحویل دادند و توسط یک ژنرال آمریکایی به آنها تضمین داده شد که از آنها حفاظت شود و قرار شد که به‌عنوان اشخاص تحت کنوانسیون چهارم ژنو با آنها رفتار شود.
به‌هیچ‌وجه هیچ دلیل و مدرکی وجود ندارد که سازمان مجاهدین خلق ایران یک سازمان تروریستی است. این موضوع توسط رئیس اف. بی. آی که به تمام مدارک محرمانه و اطلاعاتی در آن دوران دسترسی داشته است، گفته شده است. او به‌عنوان رئیس اف. بی. آی خدمت کرده است. این موضوع توسط جان بولتون گفته شده است، کسی که سفیر آمریکا در سازمان ملل بوده است. زمانی که او در وزارت‌خارجه خدمت می‌کرد، توجه مخصوصی نسبت به مدارک دست‌اول اطلاعاتی داشت. او با گروهی که این مدارک را می‌خوانند، هیچ مدرکی داّل بر این‌که سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه تروریستی است، پیدا نکردند. این موضوع توسط تام ریج، وزیر سابق امنیت داخلی آمریکا، گفته شده است: «سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه تروریستی نیست». 2رئیس ستاد مشترک نیروهای نظامی آمریکا، 2رئیس سابق اطلاعات مرکزی هم همین را گفته‌اند. اشخاصی از 2طیف سیاسی آمریکا هم همین را گفته‌اند. سفیر جان بولتون از یکطرف و دوست من آقای هاوارد دین هم از طرف دیگر همین را گفته‌اند. ما همگی بر سر یک حقیقت هم‌عقیده هستیم، با این واقعیت که سازمان مجاهدین خلق ایران باید از لیست آمریکا خارج شود و بر سر این حقیقت که این نامگذاری به حملات عراقیان دستاویز می‌دهد و بهانه‌یی برای رژیم ایران است، هم‌عقیده هستیم. در حقیقت تنها 2حکومت در دنیا هستند که سازمان مجاهدین خلق ایران را به‌عنوان یک سازمان تروریستی می‌شناسند، دولت آمریکا یکی از آنهاست و رژیم ایران دیگری.
ما نباید در کنار رژیم ایران باشیم، ما نباید بخواهیم که در کنار رژیم ایران باشیم. سازمان مجاهدین خلق گفته است و در گفته‌شان شکی نیست که برای یک دولت دموکراتیک، بدون سلاح هسته‌یی و جدایی دین از دولت مبارزه می‌کند. از زمانی که ما آنها را می‌شناسیم و با آنها ارتباط داشته‌ایم، هر چه گفته‌اند، درست و حقیقت بوده است. در اصل رهبری و نمایندگی با یک زن است که ملاها را تا بی‌نهایت آتشی کرده است.
بنابراین دلائل، ما اعتقاد داریم و مصرانه می‌خواهیم که سازمان مجاهدین خلق ایران باید از لیست خارج شود تا بتواند فعالیت کند، تا بتواند که در صحنه بین‌المللی حضور داشته باشد، تا بتواند کمکهای نقدی جمع کند و برای سرنگونی رژیم ایران مبارزه کند.
در عمل ما به مرحله‌یی رسیده‌ایم که کاملاً مشخص شده است که رژیم ایران به‌شدت قصد دارد به سلاح اتمی دست یابد که طبیعتاً برای ما 2راه‌حل باقی خواهد ماند، یکی راه‌حل نظامی است و دومی تغییر رژیم. و سازمان مجاهدین خلق تنها سازمانی سیاسی در ایران است که برای تغییر رژیم در ایران مبارزه می‌کند و این کاملاً شفاف و روشن است.
هاوارد دین:
من می‌خواهم برای دقایقی در مورد نقض حقوق انسانی در کمپ اشرف صحبت کنم. به‌نظر من در لیست ماندن سازمان مجاهدین خلق ایران هیچ پایه حقوقی ندارد. من در این‌جا به قاضی موکیزی استناد می‌کنم، چون من نمی‌توانم در مورد مسائل حقوقی اظهار عقیده کنم من یک دکتر هستم، ولی او یک قاضی است.
اما حقیقت این است که دادگاه اتحادیه اروپا و دادگاههای بریتانیای کبیر و فرانسه اعلام کردند که این سازمان یک سازمان تروریستی نیست. حتی مهمتر از این، دادگاه استیناف واشنگتن دی‌سی تشخیص داد که درباره سازمان مجاهدین خلق ایران پروسه دادرسی حقوقی درستی طی نشده است و به وزارت‌خارجه دستور داد تا آن را دوباره بررسی کند.
ما اشتباه می‌کنیم اگر آنها را در لیست نگهداریم. حالا چرا این امر حائز اهمیت است؟ این مسأله اهمیت دارد چون همان‌طور که قاضی موکیزی گفت، دولت عراق، همان‌طور که من 8سال پیش پیش‌بینی می‌کردم، عامل ایران است و در همین راستا تحت‌تأثیر و زیر فشار دولت ایران عده‌یی را برای کشتار اشرف فرستاد. بله، تعریف دیگری برای آن نیست، این یک عمل نسل‌کشی بود. قصدشان از بین بردن تمام افراد گروه، همه ایرانیان ساکن اشرف بود، کشتار افراد بی‌سلاح، ما البته نوار ویدیویی آن‌چه در حال اتفاق بود را داریم.
من فکر می‌کنم ایالات متحده مسئولیتی در قبال این موضوع به گردن دارد. ما سلاح افراد کمپ اشرف را گرفتیم و به آنها قول حفاظت دادیم. وقتی که ما از مجاورت کمپ اشرف در 8آوریل ۲۰۱۱ کنار کشیدیم، 35نفر زن و مرد ایرانی کشته شدند و چندین نفر هم پس از آن کشته شدند چون دولت عراق از رسیدن دارو و مراقبتهای پزشکی لازم جلوگیری کرد.
ریسکی که وجود دارد، این است که ما خیلی به هلندیها و کاری که در صربستان کردند، شبیه شده‌ایم. ما در مقابل یک نسل‌کشی چشم‌پوشی کرده‌ایم، ما به‌عنوان یک ملت نمی‌توانیم چنین کاری بکنیم.
دولت ایران حق ندارد خودش را جمهوری اسلامی ایران بخواند. کاری که آنها در ایران انجام می‌دهند، ربطی به اسلامی که مسلمانان در جهان به آن شناخته می‌شوند، ندارد.
در این رژیم چیزی به‌نام مدره وجود ندارد، من تعجب می‌کنم که چگونه مطبوعات آمریکا درگیری بین احمدی‌نژاد و رهبر مذهبی را به نوعی مدره‌بودن یک طرف ترجمه می‌کنند.
اگر آمریکا در این نوع دیپلوماسی شرکت می‌کند، پس ما ارزشمان خیلی کمتر از آن است که به مدت 200سال برای آن جنگیده‌ایم و ایستاده‌ایم.
سخنرانان ضمن انتقاد از بی‌عملی دولت آمریکا، خاطرنشان کردند که کشتار ساکنان اشرف توسط نیروهای مالکی یک نقض فاحش حقوق بین‌المللی است که آمران و عاملان آن باید در برابر دادگاه بین‌المللی جنایی قرار گرفته و پاسخگوی جنایات خود باشند.
مایکل موکیزی:
فکر کنم بهتر است از دهه 90، زمانی که سازمان مجاهدین خلق برای اولین بار در لیست وزارت‌خارجه آمریکا قرار گرفت، شروع کنم. این موضوع در دوران ریاست‌جمهوری کلینتون اتفاق افتاد و فکر می‌کنم به‌طور کامل تمام افراد چه از داخل یا خارج وزارت‌خارجه به روشنی اذعان کردند که این نامگذاری به‌منظور شروع مذاکره و مراوده با ایران و ملاها صورت گرفت. شخصی به‌صراحت گفت که اجازه دادند تا این قصد آشکار باشد تا بهتر به نتیجه برسند، خوب، مسلماً چنین نشد.
این نامگذاری ادامه داشت تا زمانی که من در دولت خدمت می‌کردم. در آن زمان به‌خوبی احساس می‌شد از این ترس داشتند که اگر سازمان مجاهدین خلق را از لیست خارج کنند، رژیم ایران واکنشهایی نشان خواهد داد مثل فرستادن بمبهای جهنده به عراق تا سربازان ما را به قتل برساند. سازمان مجاهدین از لیست خارج نشد، در صورتی‌که ملاها بمبهایشان را به عراق می‌فرستادند.
دولت عراق اخیراً در چند سال گذشته تحت تأثیر دولت ایران موضع بسیار خشن و مخالفی با سازمان مجاهدین خلق ایران گرفته است که البته عجیب نیست، اما بسیار ناراحت‌کننده است. در سال ۲۰۰۹ میلادی (۱۳۸۸) و هم‌چنین آوریل سال ۲۰۱۱ (فروردین 90) درست در زمانی که وزیر دفاع آمریکا در عراق بود، درحالی‌که آمریکا میلیاردها دلار از خزانه‌اش و خونهای گرانبهایی برای آزادی عراق پرداخت کرده است، آنها از وسائل ما و آموزشهایی که ما به آنان داده‌ایم، استفاده کرده و به ساکنان کمپ اشرف، اعضای سازمان مجاهدین خلق در عراق، حمله کردند. اینها کسانی هستند که در سال ۲۰۰۳ میلادی در عوض قرارداد و ضمانت‌نامه کتبی که به آنها داده شد، سلاح خود را به آمریکاییان تحویل دادند و توسط یک ژنرال آمریکایی به آنها تضمین داده شد که از آنها حفاظت شود و قرار شد که به‌عنوان اشخاص تحت کنوانسیون چهارم ژنو با آنها رفتار شود.
به‌هیچ‌وجه هیچ دلیل و مدرکی وجود ندارد که سازمان مجاهدین خلق ایران یک سازمان تروریستی است. این موضوع توسط رئیس اف. بی. آی که به تمام مدارک محرمانه و اطلاعاتی در آن دوران دسترسی داشته است، گفته شده است. او به‌عنوان رئیس اف. بی. آی خدمت کرده است. این موضوع توسط جان بولتون گفته شده است، کسی که سفیر آمریکا در سازمان ملل بوده است. زمانی که او در وزارت‌خارجه خدمت می‌کرد، توجه مخصوصی نسبت به مدارک دست‌اول اطلاعاتی داشت. او با گروهی که این مدارک را می‌خوانند، هیچ مدرکی داّل بر این‌که سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه تروریستی است، پیدا نکردند. این موضوع توسط تام ریج، وزیر سابق امنیت داخلی آمریکا، گفته شده است: «سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه تروریستی نیست». 2رئیس ستاد مشترک نیروهای نظامی آمریکا، 2رئیس سابق اطلاعات مرکزی هم همین را گفته‌اند. اشخاصی از 2طیف سیاسی آمریکا هم همین را گفته‌اند. سفیر جان بولتون از یکطرف و دوست من آقای هاوارد دین هم از طرف دیگر همین را گفته‌اند. ما همگی بر سر یک حقیقت هم‌عقیده هستیم، با این واقعیت که سازمان مجاهدین خلق ایران باید از لیست آمریکا خارج شود و بر سر این حقیقت که این نامگذاری به حملات عراقیان دستاویز می‌دهد و بهانه‌یی برای رژیم ایران است، هم‌عقیده هستیم. در حقیقت تنها 2حکومت در دنیا هستند که سازمان مجاهدین خلق ایران را به‌عنوان یک سازمان تروریستی می‌شناسند، دولت آمریکا یکی از آنهاست و رژیم ایران دیگری.
ما نباید در کنار رژیم ایران باشیم، ما نباید بخواهیم که در کنار رژیم ایران باشیم. سازمان مجاهدین خلق گفته است و در گفته‌شان شکی نیست که برای یک دولت دموکراتیک، بدون سلاح هسته‌یی و جدایی دین از دولت مبارزه می‌کند. از زمانی که ما آنها را می‌شناسیم و با آنها ارتباط داشته‌ایم، هر چه گفته‌اند، درست و حقیقت بوده است. در اصل رهبری و نمایندگی با یک زن است که ملاها را تا بی‌نهایت آتشی کرده است.
بنابراین دلائل، ما اعتقاد داریم و مصرانه می‌خواهیم که سازمان مجاهدین خلق ایران باید از لیست خارج شود تا بتواند فعالیت کند، تا بتواند که در صحنه بین‌المللی حضور داشته باشد، تا بتواند کمکهای نقدی جمع کند و برای سرنگونی رژیم ایران مبارزه کند.
در عمل ما به مرحله‌یی رسیده‌ایم که کاملاً مشخص شده است که رژیم ایران به‌شدت قصد دارد به سلاح اتمی دست یابد که طبیعتاً برای ما 2راه‌حل باقی خواهد ماند، یکی راه‌حل نظامی است و دومی تغییر رژیم. و سازمان مجاهدین خلق تنها سازمانی سیاسی در ایران است که برای تغییر رژیم در ایران مبارزه می‌کند و این کاملاً شفاف و روشن است.
هاوارد دین:
من می‌خواهم برای دقایقی در مورد نقض حقوق انسانی در کمپ اشرف صحبت کنم. به‌نظر من در لیست ماندن سازمان مجاهدین خلق ایران هیچ پایه حقوقی ندارد. من در این‌جا به قاضی موکیزی استناد می‌کنم، چون من نمی‌توانم در مورد مسائل حقوقی اظهار عقیده کنم من یک دکتر هستم، ولی او یک قاضی است.
اما حقیقت این است که دادگاه اتحادیه اروپا و دادگاههای بریتانیای کبیر و فرانسه اعلام کردند که این سازمان یک سازمان تروریستی نیست. حتی مهمتر از این، دادگاه استیناف واشنگتن دی‌سی تشخیص داد که درباره سازمان مجاهدین خلق ایران پروسه دادرسی حقوقی درستی طی نشده است و به وزارت‌خارجه دستور داد تا آن را دوباره بررسی کند.
ما اشتباه می‌کنیم اگر آنها را در لیست نگهداریم. حالا چرا این امر حائز اهمیت است؟ این مسأله اهمیت دارد چون همان‌طور که قاضی موکیزی گفت، دولت عراق، همان‌طور که من 8سال پیش پیش‌بینی می‌کردم، عامل ایران است و در همین راستا تحت‌تأثیر و زیر فشار دولت ایران عده‌یی را برای کشتار اشرف فرستاد. بله، تعریف دیگری برای آن نیست، این یک عمل نسل‌کشی بود. قصدشان از بین بردن تمام افراد گروه، همه ایرانیان ساکن اشرف بود، کشتار افراد بی‌سلاح، ما البته نوار ویدیویی آن‌چه در حال اتفاق بود را داریم.
من فکر می‌کنم ایالات متحده مسئولیتی در قبال این موضوع به گردن دارد. ما سلاح افراد کمپ اشرف را گرفتیم و به آنها قول حفاظت دادیم. وقتی که ما از مجاورت کمپ اشرف در 8آوریل ۲۰۱۱ کنار کشیدیم، 35نفر زن و مرد ایرانی کشته شدند و چندین نفر هم پس از آن کشته شدند چون دولت عراق از رسیدن دارو و مراقبتهای پزشکی لازم جلوگیری کرد.
ریسکی که وجود دارد، این است که ما خیلی به هلندیها و کاری که در صربستان کردند، شبیه شده‌ایم. ما در مقابل یک نسل‌کشی چشم‌پوشی کرده‌ایم، ما به‌عنوان یک ملت نمی‌توانیم چنین کاری بکنیم.
دولت ایران حق ندارد خودش را جمهوری اسلامی ایران بخواند. کاری که آنها در ایران انجام می‌دهند، ربطی به اسلامی که مسلمانان در جهان به آن شناخته می‌شوند، ندارد.
در این رژیم چیزی به‌نام مدره وجود ندارد، من تعجب می‌کنم که چگونه مطبوعات آمریکا درگیری بین احمدی‌نژاد و رهبر مذهبی را به نوعی مدره‌بودن یک طرف ترجمه می‌کنند.
اگر آمریکا در این نوع دیپلوماسی شرکت می‌کند، پس ما ارزشمان خیلی کمتر از آن است که به مدت 200سال برای آن جنگیده‌ایم و ایستاده‌ایم.
