حقايق تكاندهنده و شرم آور دربارة ادعاي آمادگي كمپ ليبرتي براي 5500 نفر طبق استانداردهاي انساندوستانه بين المللي
بر اساس اطلاعيه يونامي در بغداد در 31ژانويه دربارة آمادگي كمپ ليبرتي براي استقرار 5500نفر طبق استانداردهاي انساندوستانه بين المللي، ادعا شده است: «سازمان ملل تأييد مي كند كه كمپ جديد ايرانيان تبعيدي از استانداردهاي بين المللي برخوردار است».
اين ادعا مطلقاً صحت ندارد و فايدة عملي آن، دور زدن التزام دولت عراق به استانداردهاي بشر دوستانه و حقوق بشر و توجيه نيات شوم فاشيسم ديني حاكم برايران براي انهدام نيروي اصلي اپوزيسيون اين رژيم است.
1- در يادداشت تفاهم 25دسامبر امضا شده توسط آقاي مارتين كوبلر، نماينده ويژه دبيركل و دولت عراق، به صراحت نوشته شده است، دولت عراق «برخورداري محلهاي ترانزيت را از استانداردهاي انساندوستانه و حقوق بشر تضمين مي‌كند». اما تا كنون هيچكس اين استانداردها را در مورد كمپ ليبرتي گواهي نكرده است.
2-در حاليكه ساكنان اشرف و نمايندگان آنها پيوسته از آقاي كوبلر خواستار تضمين اطمينانهاي حداقل در چارچوب استانداردهاي انساندوستانه و حقوق بشر بوده اند، به نحو تعجب آوري يك ”تكنسين سرپناه سازي” به كار گرفته شده است تا به ارزيابي تكنيكي از ليبرتي و مسائلي از قبيل تعداد شيرهاي آب و تعداد دوش حمام و توالت بپردازد و كمپ صرفاً بر اين اساس مورد تأييد قرار بگيرد.
كميسارياي عالي پناهندگان ملل متحد در 26ژانويه به وكيلان ساكنان اشرف نوشت:« كميساريا به نوبه خود يك متخصص سرپناه سازي براي مشورت دادن به دولت عراق فرستاده است».
3-سپس در 30ژانويه با يك « ارزيابي فني از محل موقت ترانزيت» به امضاي خانم كِلر بورژوا، نماينده كميساريا، مواجه مي شويم. روز بعد آقاي كوبلر بر همين اساس آمادگي ليبرتي را براي استقرار 5500نفر طبق استانداردهاي انساندوستانه بين المللي اعلام مي كند و مي گويد:«از كارشناسي كميساريا و تيم حقوق بشر خوشوقتم». به‌نظر مي‌رسد مأموريت تكنسين استخدام شده سرپناه سازي از سوي كميساريا ، نه مشورت دادن به دولت عراق، بلكه در اساس تهيه گزارش براي آقاي كوبلر بوده و به همين خاطر گزارش او كه يك گزارش صرفاً فني و تخصصي است، قبل از انتشار، براي تصحيحات به آقاي كوبلرداده شده است.
4-اما در همين «ارزيابي فني» نكات قابل توجهي وجود دارد:
-ليبرتي آب آشاميدني ندارد و آب آشاميدني بايد توسط ساكنان با بطري خريداري شود. آب براي شستشو و سرويسهاي بهداشتي هم بايد توسط خود ساكنان تأمين شود.
-كمپ ليبرتي يك مركز درماني دارد كه بايد وسايل و كارمندان آن تأمين شود (به زبان ساده بنگالهايي كه بدون امكانات و كاركنان است و بعداً مي‌تواند توسط ساكنان به مركز درماني تبديل شود!)
-زيرساخت ها براي افراد ناتوان شامل رمپ، پله و تأسيسات بهداشتي وجود ندارد و بايد توسط ساكنان ساخته شود!
-سالن غذاخوري با صندلي براي حدود 700 نفر (و نه 5500 نفر) است.
-پيش بيني مي شود كه وسايل مركز درماني را ساكنان بياورند ( به زبان ساده همان تجربه اشرف كه ساكنان وسايل مركز درماني خود را در اختيار نيروهاي عراقي گذاشتند و از باصطلاح ”بيمارستان عراق جديد“ يك شكنجه گاه براي آنها ساخته شد و 12نفر در اثر محاصره پزشكي جان باختند ).
-طبق ارزيابي نهايي در روز 28 ژانويه ليبرتي فقط براي جا دادن فوري 800نفر آماده است .
-كمپ به 7بخش تقسيم شده كه 6قسمت آن آماده نيست و ارزيابي بر اساس موجود بودن زيرساختها (منابع آب ،مخازن سپتيك، ژنراتور و غيره)صورت گرفته است و نه كاركرد آنها.
- در ”ارزيابي فني” سالم بودن و كاركرد دستگاههاي آشپزخانه ، تعداد و ظرفيت مخازن آب و سپتيك و ژنراتورها مسكوت گذاشته شده است.
-117هزار مترمريع فضاي باز كه در اطلاعيه يونامي براي « ايجاد امكانات گسترده ورزشي و تفريحي» توصيف شده بود چيزي جز زمين خشك و خالي نيست كه بايد توسط ساكنان اشرف به زمين ورزش يا پارك تفريحي تبديل شود.
5- مساحت تأييد شده در ارزيابي فني مربوط به كمپهاي شناخته شده پناهندگي است كه ساكنان آن تردد آزاد به بيرون از كمپ و امكان استفاده از خدمات عمومي شهري مانند پاركها و سالنهاي ورزشي و مساجد و سينما و كتابخانه هاي عمومي دارند. اين ارزيابي مربوط به وضعيتي به‌كلي متفاوت با ساكنان اشرف است كه در ليبرتي هم بنا برتصريحات آقاي كوبلر آزادي تردد به بيرون كمپ ندارند و تمام فعاليتهاي حياتي آنها منحصر به زميني است كه در آن زندگي مي كنند.
6-اكنون به‌خوبي روشن مي شود كه چرا درخواست ساكنان اشرف براي بازديد چند نفر از آنها از ليبرتي مورد قبول واقع نشده است.
7-به قرار اطلاع ديوارهاي مرتفع بتوني در گرداگرد ليبرتي كه با دوربينهاي مخفي و علني مجهز شده است تا علاوه بر دو ايستگاه پليس و همچنين نقاط افزوده مراقبت پليس در داخل كمپ، از زندان چيزي كم نداشته باشد.
8- كسي مجاز به خروج از كمپ نيست و دسترسي ساكنان حتي به مقر كميساريا و ناظران ملل متحد در كنار كمپ امكانپذير نيست و اگر كسي بخواهد به محل كميساريا و ناظران ملل متحد در بيرون كمپ برود بايد با خودروهاي نظامي و افراد مسلح عراقي به آنجا برود.
9-بستن قرارداد با شركتها و پيمانكاران براي تأمين مايحتاج يوميه از جمله آب آشاميدني ،در صورتي مجاز است كه آن شركتها و پيمانكاران در ليست سياه دولت عراق نباشند. انتقال زباله به بيرون از كمپ بايد از طريق پيمانكاران انجام شود .تخليه فاضلاب بر عهده ساكنان و خودروهاي مخصوص اين كار به هزينه خود آنهاست اما راننده بايد پليس عراق باشد.
10-دولت عراق آدرس ساكنان را بر اساس اسم گذاري خيابانهاي شني و شماره گذاري بنگالها و اتاقها عيناً مانند بندها و اتاقهاي زندان ثبت مي‌كند. هر گونه ديدار سازمان ملل و سفارتها از ليبرتي بايد پيشاپيش به دولت عراق اطلاع داده شود.
11-جابجايي گروه اول از اشرف به ليبرتي كه سفارت رژيم ايران و نيروي تروريستي قدس به طور كامل در جريان جزييات آن قرار دارد، با اتوبوسهاي عراقي انجام مي‌شود و مزدوران رژيم قرار است در ميانه راه (درسه راهي قُصيرين) ساكنان اشرف را سنگ باران كنند. اين مشابه همان سناريوي انجام شده در مهر و آبان و آذر و ديماه 1389 در اشرف است.
12-موضوع لاينحل ديگر در انتقال ساكنان اشرف به ليبرتي، سلامت و سرنوشت 200تن معلولان و مجروحان است كه سازمان بهداشت جهاني اسامي آنها را در اختيار دارد و نماينده اين سازمان در روز 29دي با شماري از اين بيماران بر روي تختها و ويلچرهايشان ديدار كرده است. اين درحاليست كه در گزارشهاي ارائه شده به شوراي امنيت ملل متحد تأكيد شده است كه دولت عراق براي انتقال ساكنان اشرف به زمان بيشتري براي رساندن سطح ليبرتي به استانداردهاي قابل قبول انساندوستانه دارد و سازمان بهداشت جهاني و كميساريا بايد آن را تأييد كنند كه تا به‌حال چنين چيزي اعلام نكرده اند.
فاكتهاي شرم آور بالا، دو سوال اساسي را مطرح مي‌كند كه يونامي و نماينده ويژه دبيركل آقاي مارتين كوبلر بايد به آن به صراحت جواب بدهند:
اول- موقعيت قانوني ساكنان اشرف و كساني كه به ليبرتي مي‌روند چيست و مشمول چه قوانين و مقرراتي هستند؟ آيا آنها پناهجو هستند يا زنداني و آنچنانكه سفير ملايان در بغداد به‌نقل از آقاي كوبلر گفته است”تروريست“ محسوب مي شوند و به گفته آقاي مالكي هيچ صفت قانوني ندارند؟
دوم- آيا ساكنان اشرف به‌راستي حق انتخاب و جابجايي واقعاً داوطلبانه دارند يا همچنانكه آقاي كوبلر در ديدار با نمايندگان اشرف در 8بهمن به خوبي به آنها فهماند، در صورتيكه تحت همين شرايط به ليبرتي نروند، حملات بعدي ممكن است در راه باشد...
مقاومت ايران با قويترين اعتراض، توجه دبيركل ملل متحد، كميسر عالي پناهندگان، كميسرعالي حقوق بشر، وزير خارجه آمريكا و نماينده عالي اتحاديه اروپا را نسبت به سناريوي خطرناك اعلام آمادگي كمپ ليبرتي براي 5500نفر و برخورداري آن از استانداردهاي بين المللي جلب مي كند و به‌ويژه از كميسر عالي آنتونيو گوترز خواهان مداخله فوري و دست كم، باز تأييد پناهندگي بيماران و مجروحان اشرف در اسرع وقت است.
دبيرخانه شوراي ملي مقاومت ايران
13 بهمن 1390 (2 فوريه
بر اساس اطلاعيه يونامي در بغداد در 31ژانويه دربارة آمادگي كمپ ليبرتي براي استقرار 5500نفر طبق استانداردهاي انساندوستانه بين المللي، ادعا شده است: «سازمان ملل تأييد مي كند كه كمپ جديد ايرانيان تبعيدي از استانداردهاي بين المللي برخوردار است».
اين ادعا مطلقاً صحت ندارد و فايدة عملي آن، دور زدن التزام دولت عراق به استانداردهاي بشر دوستانه و حقوق بشر و توجيه نيات شوم فاشيسم ديني حاكم برايران براي انهدام نيروي اصلي اپوزيسيون اين رژيم است.
1- در يادداشت تفاهم 25دسامبر امضا شده توسط آقاي مارتين كوبلر، نماينده ويژه دبيركل و دولت عراق، به صراحت نوشته شده است، دولت عراق «برخورداري محلهاي ترانزيت را از استانداردهاي انساندوستانه و حقوق بشر تضمين مي‌كند». اما تا كنون هيچكس اين استانداردها را در مورد كمپ ليبرتي گواهي نكرده است.
2-در حاليكه ساكنان اشرف و نمايندگان آنها پيوسته از آقاي كوبلر خواستار تضمين اطمينانهاي حداقل در چارچوب استانداردهاي انساندوستانه و حقوق بشر بوده اند، به نحو تعجب آوري يك ”تكنسين سرپناه سازي” به كار گرفته شده است تا به ارزيابي تكنيكي از ليبرتي و مسائلي از قبيل تعداد شيرهاي آب و تعداد دوش حمام و توالت بپردازد و كمپ صرفاً بر اين اساس مورد تأييد قرار بگيرد.
كميسارياي عالي پناهندگان ملل متحد در 26ژانويه به وكيلان ساكنان اشرف نوشت:« كميساريا به نوبه خود يك متخصص سرپناه سازي براي مشورت دادن به دولت عراق فرستاده است».
3-سپس در 30ژانويه با يك « ارزيابي فني از محل موقت ترانزيت» به امضاي خانم كِلر بورژوا، نماينده كميساريا، مواجه مي شويم. روز بعد آقاي كوبلر بر همين اساس آمادگي ليبرتي را براي استقرار 5500نفر طبق استانداردهاي انساندوستانه بين المللي اعلام مي كند و مي گويد:«از كارشناسي كميساريا و تيم حقوق بشر خوشوقتم». به‌نظر مي‌رسد مأموريت تكنسين استخدام شده سرپناه سازي از سوي كميساريا ، نه مشورت دادن به دولت عراق، بلكه در اساس تهيه گزارش براي آقاي كوبلر بوده و به همين خاطر گزارش او كه يك گزارش صرفاً فني و تخصصي است، قبل از انتشار، براي تصحيحات به آقاي كوبلرداده شده است.
4-اما در همين «ارزيابي فني» نكات قابل توجهي وجود دارد:
-ليبرتي آب آشاميدني ندارد و آب آشاميدني بايد توسط ساكنان با بطري خريداري شود. آب براي شستشو و سرويسهاي بهداشتي هم بايد توسط خود ساكنان تأمين شود.
-كمپ ليبرتي يك مركز درماني دارد كه بايد وسايل و كارمندان آن تأمين شود (به زبان ساده بنگالهايي كه بدون امكانات و كاركنان است و بعداً مي‌تواند توسط ساكنان به مركز درماني تبديل شود!)
-زيرساخت ها براي افراد ناتوان شامل رمپ، پله و تأسيسات بهداشتي وجود ندارد و بايد توسط ساكنان ساخته شود!
-سالن غذاخوري با صندلي براي حدود 700 نفر (و نه 5500 نفر) است.
-پيش بيني مي شود كه وسايل مركز درماني را ساكنان بياورند ( به زبان ساده همان تجربه اشرف كه ساكنان وسايل مركز درماني خود را در اختيار نيروهاي عراقي گذاشتند و از باصطلاح ”بيمارستان عراق جديد“ يك شكنجه گاه براي آنها ساخته شد و 12نفر در اثر محاصره پزشكي جان باختند ).
-طبق ارزيابي نهايي در روز 28 ژانويه ليبرتي فقط براي جا دادن فوري 800نفر آماده است .
-كمپ به 7بخش تقسيم شده كه 6قسمت آن آماده نيست و ارزيابي بر اساس موجود بودن زيرساختها (منابع آب ،مخازن سپتيك، ژنراتور و غيره)صورت گرفته است و نه كاركرد آنها.
- در ”ارزيابي فني” سالم بودن و كاركرد دستگاههاي آشپزخانه ، تعداد و ظرفيت مخازن آب و سپتيك و ژنراتورها مسكوت گذاشته شده است.
-117هزار مترمريع فضاي باز كه در اطلاعيه يونامي براي « ايجاد امكانات گسترده ورزشي و تفريحي» توصيف شده بود چيزي جز زمين خشك و خالي نيست كه بايد توسط ساكنان اشرف به زمين ورزش يا پارك تفريحي تبديل شود.
5- مساحت تأييد شده در ارزيابي فني مربوط به كمپهاي شناخته شده پناهندگي است كه ساكنان آن تردد آزاد به بيرون از كمپ و امكان استفاده از خدمات عمومي شهري مانند پاركها و سالنهاي ورزشي و مساجد و سينما و كتابخانه هاي عمومي دارند. اين ارزيابي مربوط به وضعيتي به‌كلي متفاوت با ساكنان اشرف است كه در ليبرتي هم بنا برتصريحات آقاي كوبلر آزادي تردد به بيرون كمپ ندارند و تمام فعاليتهاي حياتي آنها منحصر به زميني است كه در آن زندگي مي كنند.
6-اكنون به‌خوبي روشن مي شود كه چرا درخواست ساكنان اشرف براي بازديد چند نفر از آنها از ليبرتي مورد قبول واقع نشده است.
7-به قرار اطلاع ديوارهاي مرتفع بتوني در گرداگرد ليبرتي كه با دوربينهاي مخفي و علني مجهز شده است تا علاوه بر دو ايستگاه پليس و همچنين نقاط افزوده مراقبت پليس در داخل كمپ، از زندان چيزي كم نداشته باشد.
8- كسي مجاز به خروج از كمپ نيست و دسترسي ساكنان حتي به مقر كميساريا و ناظران ملل متحد در كنار كمپ امكانپذير نيست و اگر كسي بخواهد به محل كميساريا و ناظران ملل متحد در بيرون كمپ برود بايد با خودروهاي نظامي و افراد مسلح عراقي به آنجا برود.
9-بستن قرارداد با شركتها و پيمانكاران براي تأمين مايحتاج يوميه از جمله آب آشاميدني ،در صورتي مجاز است كه آن شركتها و پيمانكاران در ليست سياه دولت عراق نباشند. انتقال زباله به بيرون از كمپ بايد از طريق پيمانكاران انجام شود .تخليه فاضلاب بر عهده ساكنان و خودروهاي مخصوص اين كار به هزينه خود آنهاست اما راننده بايد پليس عراق باشد.
10-دولت عراق آدرس ساكنان را بر اساس اسم گذاري خيابانهاي شني و شماره گذاري بنگالها و اتاقها عيناً مانند بندها و اتاقهاي زندان ثبت مي‌كند. هر گونه ديدار سازمان ملل و سفارتها از ليبرتي بايد پيشاپيش به دولت عراق اطلاع داده شود.
11-جابجايي گروه اول از اشرف به ليبرتي كه سفارت رژيم ايران و نيروي تروريستي قدس به طور كامل در جريان جزييات آن قرار دارد، با اتوبوسهاي عراقي انجام مي‌شود و مزدوران رژيم قرار است در ميانه راه (درسه راهي قُصيرين) ساكنان اشرف را سنگ باران كنند. اين مشابه همان سناريوي انجام شده در مهر و آبان و آذر و ديماه 1389 در اشرف است.
12-موضوع لاينحل ديگر در انتقال ساكنان اشرف به ليبرتي، سلامت و سرنوشت 200تن معلولان و مجروحان است كه سازمان بهداشت جهاني اسامي آنها را در اختيار دارد و نماينده اين سازمان در روز 29دي با شماري از اين بيماران بر روي تختها و ويلچرهايشان ديدار كرده است. اين درحاليست كه در گزارشهاي ارائه شده به شوراي امنيت ملل متحد تأكيد شده است كه دولت عراق براي انتقال ساكنان اشرف به زمان بيشتري براي رساندن سطح ليبرتي به استانداردهاي قابل قبول انساندوستانه دارد و سازمان بهداشت جهاني و كميساريا بايد آن را تأييد كنند كه تا به‌حال چنين چيزي اعلام نكرده اند.
فاكتهاي شرم آور بالا، دو سوال اساسي را مطرح مي‌كند كه يونامي و نماينده ويژه دبيركل آقاي مارتين كوبلر بايد به آن به صراحت جواب بدهند:
اول- موقعيت قانوني ساكنان اشرف و كساني كه به ليبرتي مي‌روند چيست و مشمول چه قوانين و مقرراتي هستند؟ آيا آنها پناهجو هستند يا زنداني و آنچنانكه سفير ملايان در بغداد به‌نقل از آقاي كوبلر گفته است”تروريست“ محسوب مي شوند و به گفته آقاي مالكي هيچ صفت قانوني ندارند؟
دوم- آيا ساكنان اشرف به‌راستي حق انتخاب و جابجايي واقعاً داوطلبانه دارند يا همچنانكه آقاي كوبلر در ديدار با نمايندگان اشرف در 8بهمن به خوبي به آنها فهماند، در صورتيكه تحت همين شرايط به ليبرتي نروند، حملات بعدي ممكن است در راه باشد...
مقاومت ايران با قويترين اعتراض، توجه دبيركل ملل متحد، كميسر عالي پناهندگان، كميسرعالي حقوق بشر، وزير خارجه آمريكا و نماينده عالي اتحاديه اروپا را نسبت به سناريوي خطرناك اعلام آمادگي كمپ ليبرتي براي 5500نفر و برخورداري آن از استانداردهاي بين المللي جلب مي كند و به‌ويژه از كميسر عالي آنتونيو گوترز خواهان مداخله فوري و دست كم، باز تأييد پناهندگي بيماران و مجروحان اشرف در اسرع وقت است.
دبيرخانه شوراي ملي مقاومت ايران
13 بهمن 1390 (2 فوريه
