٢۵
خرداد ۱٣٩۱، بر سر مزار سهرابدر سالروز تظاهرات میلیونی ٢۵ خرداد، شهر
تهران بار دیگر چهره امنیتی به خود گرفت، این درحالیست که جمعی از خانواده
های جانباختگان، در اقدامی خودجوش، در بهشت زهرا بر سر مزار عزیزان خود
حاضر شدند و یاد و خاطره آنها را گرامی داشتند.
گفتگو با مسیح علی نژاد
گوش کنید (06:57)
15/06/2012 by لادن فیروزبخت
٢۵ خرداد ١٣٨٨ ایرانیان معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، در اعتراض به نتایج انتخابات در ابعادی گسترده و به شکلی خودجوش به خیابانها آمدند و شعار «رای من کو» سردادند. ٢۵
خرداد نقطه عطفی در تاریخ تحولات سیاسی ایران است چرا که در شرایطی که فعالیت احزاب بسیار محدود شده و محدودیت های بسیاری بر فعالان سیاسی اعمال می شد، مردم معترض شیوه های نوین مبارزات مسالمت آمیز و بدون خشونت را با برپائی تظاهرات سکوت به نمایش گذاردند که در نهایت این اعتراضات مسالمت آمیز نیز از جانب حاکمیت تحمل نشد و با سرکوب همراه شد.
در سالروز تظاهرات میلیونی ٢۵ خرداد، جمعی از خانواده های جانباختگان در بهشت زهرا بر سر مزار عزیزان خود حاضر شدند و یاد و خاطره آنها را گرامی داشتند.
مادر سهراب اعرابی در حالیکه از مردم و نیروهای انتظامی با شیرینی پذیرائی می کرد، به ماموران انتظامی گفت «ما هموطن هستیم و باید یکدیگر را تحمل کنیم».
مسیح علی نژاد، روزنامه نگار ساکن لندن، ضمن اشاره به فراخوان «شورای هماهنگی راه سبز امید» برای حضور مردم در سالگرد ٢۵ خرداد، در خیابانهای ایران، می گوید که ضمن احترام به دغدغه های ارزشمند اعضای شورای هماهنگی راه سبز امید، این شورا از رسمیت برخوردار نیست و اگر در گذشته کارهای ارزشمندی انجام داده اند یا بخشهائی از مردم به فراخوان آنها توجه کرده اند، بدلیل مشروعیت و اعتباری بود که آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی داشتند، هنوز و کماکان مردم براین باور بودند که این شورا متصل به این دو فرد است؛ در آن بزنگاههائی که آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی فراخوان می دادند، حتی با بلندگوهای دستی و همپای مردم در راهپیمائیها حضور پیدا می کردند.
این روزنامه نگار در تبعید معتقد است در شرایطی که بستر اعتراضات فراهم نبوده و اعضای این شورا پاسخی به انتقاداتی که به آنان وارد شده بود، نداده اند، این گمان نمی رود که مردم انگیزه پاسخ به اینچنین فراخوانهائی را داشته باشند.
مسیح علی نژاد در رابطه با حضور مردم و خانواده های جان باختگان روز ٢۵ خرداد در بهشت زهرا، معتقد است که این حضور خودجوش بوده و تنها به ابتکار خانواده های قربانیان صورت گرفته است
گفتگو با مسیح علی نژاد
گوش کنید (06:57)
15/06/2012 by لادن فیروزبخت
٢۵ خرداد ١٣٨٨ ایرانیان معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، در اعتراض به نتایج انتخابات در ابعادی گسترده و به شکلی خودجوش به خیابانها آمدند و شعار «رای من کو» سردادند. ٢۵
خرداد نقطه عطفی در تاریخ تحولات سیاسی ایران است چرا که در شرایطی که فعالیت احزاب بسیار محدود شده و محدودیت های بسیاری بر فعالان سیاسی اعمال می شد، مردم معترض شیوه های نوین مبارزات مسالمت آمیز و بدون خشونت را با برپائی تظاهرات سکوت به نمایش گذاردند که در نهایت این اعتراضات مسالمت آمیز نیز از جانب حاکمیت تحمل نشد و با سرکوب همراه شد.
در سالروز تظاهرات میلیونی ٢۵ خرداد، جمعی از خانواده های جانباختگان در بهشت زهرا بر سر مزار عزیزان خود حاضر شدند و یاد و خاطره آنها را گرامی داشتند.
مادر سهراب اعرابی در حالیکه از مردم و نیروهای انتظامی با شیرینی پذیرائی می کرد، به ماموران انتظامی گفت «ما هموطن هستیم و باید یکدیگر را تحمل کنیم».
مسیح علی نژاد، روزنامه نگار ساکن لندن، ضمن اشاره به فراخوان «شورای هماهنگی راه سبز امید» برای حضور مردم در سالگرد ٢۵ خرداد، در خیابانهای ایران، می گوید که ضمن احترام به دغدغه های ارزشمند اعضای شورای هماهنگی راه سبز امید، این شورا از رسمیت برخوردار نیست و اگر در گذشته کارهای ارزشمندی انجام داده اند یا بخشهائی از مردم به فراخوان آنها توجه کرده اند، بدلیل مشروعیت و اعتباری بود که آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی داشتند، هنوز و کماکان مردم براین باور بودند که این شورا متصل به این دو فرد است؛ در آن بزنگاههائی که آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی فراخوان می دادند، حتی با بلندگوهای دستی و همپای مردم در راهپیمائیها حضور پیدا می کردند.
این روزنامه نگار در تبعید معتقد است در شرایطی که بستر اعتراضات فراهم نبوده و اعضای این شورا پاسخی به انتقاداتی که به آنان وارد شده بود، نداده اند، این گمان نمی رود که مردم انگیزه پاسخ به اینچنین فراخوانهائی را داشته باشند.
مسیح علی نژاد در رابطه با حضور مردم و خانواده های جان باختگان روز ٢۵ خرداد در بهشت زهرا، معتقد است که این حضور خودجوش بوده و تنها به ابتکار خانواده های قربانیان صورت گرفته است
