۲۹
سال پیش، در دورانی که عطا‌الله مهاجرانی نماینده مجلس شهر شیراز بود و
آیت‌الله دسغیب، نماینده مجلس خبرگان استان فارس و دستگاه قضایی با بخش‌های
دیگر حاکمیت هم‌راه و هم‌گام بود، ده دختر و زن بهایی در شیراز اعدام
شدند. جرم؟ دگراندیشی...بهایی بودن...
مونا محمود‌نژاد، ۱۷ سال بیشتر نداشت وقتی طناب دار رادر آخرین لحظات زندگی‌اش روی گردن خود حس کرد.
اتهام مونا به جز بهایی بودن، تدریس در کلاس‌هایی برای کودکان بهایی بوده است. بر اساس منطق حاکم شرع وقت شیراز، مونا و دستگیر شدگان به‌خاطر رابطه با «بیت العدل» مستقر در اسرائیل که از دولت اسرائیل پیروی می‌کرده‌اند.
اختر ثابت، رویا اشراقی، سیمین صابری، مهشید نیرومند، زرین مقیمی ابیانه، طاهره ارجمند، نصرت غفرانی، عزت اشراقی و شیرین دالوند کسانی بودند که هم‌راه مونا محمود‌نژاد اعدام شدند. گفته می‌شود این ۱۰ نفر تا آخرین لحظه حاضر نشده‌اند از اعتقادات‌شان دست بردارند.
تا ماه‌ها بعد از اعدام این ده زن بهایی، شایعاتی در باره محل دفن‌شان در شهر شیراز بر سر زبان‌ها بود از جمله در باغی در جنوب غرب شهر.
آن زمان، بسیاری از کسانی که بعدها مدعی دفاع از حقوق بشر و اصلاحات شدند، در شیراز مقامی داشتند. تا کنون هیچ سندی مبنی بر تلاش این افراد از جمله عطا‌الله مهاجرانی و آیت‌الله دستغیب که اهمیت شایانی برای برخی رسانه‌های سبز داشته، در باره نقض حقوق انسانی بهایی‌ها و به‌ویژه ۱۰ نفر اعدام شده ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ منتشع نشده است.
این در حالی است که روزنامه کیهان مهاجرانی «بها‌الله» می‌خواند تا شائبه حمایت او از بهاییت را تبلیغ کند.
بسیاری از بهاییان و فعالان مدافع حقوق بشر امیدوارند روزی نقش همه کسانی که حقوق انسانی بهاییان در ایران را نقض کردند و عامل حذف انسانی بودند، معلوم شود.
مونا محمود‌نژاد، ۱۷ سال بیشتر نداشت وقتی طناب دار رادر آخرین لحظات زندگی‌اش روی گردن خود حس کرد.
اتهام مونا به جز بهایی بودن، تدریس در کلاس‌هایی برای کودکان بهایی بوده است. بر اساس منطق حاکم شرع وقت شیراز، مونا و دستگیر شدگان به‌خاطر رابطه با «بیت العدل» مستقر در اسرائیل که از دولت اسرائیل پیروی می‌کرده‌اند.
اختر ثابت، رویا اشراقی، سیمین صابری، مهشید نیرومند، زرین مقیمی ابیانه، طاهره ارجمند، نصرت غفرانی، عزت اشراقی و شیرین دالوند کسانی بودند که هم‌راه مونا محمود‌نژاد اعدام شدند. گفته می‌شود این ۱۰ نفر تا آخرین لحظه حاضر نشده‌اند از اعتقادات‌شان دست بردارند.
تا ماه‌ها بعد از اعدام این ده زن بهایی، شایعاتی در باره محل دفن‌شان در شهر شیراز بر سر زبان‌ها بود از جمله در باغی در جنوب غرب شهر.
آن زمان، بسیاری از کسانی که بعدها مدعی دفاع از حقوق بشر و اصلاحات شدند، در شیراز مقامی داشتند. تا کنون هیچ سندی مبنی بر تلاش این افراد از جمله عطا‌الله مهاجرانی و آیت‌الله دستغیب که اهمیت شایانی برای برخی رسانه‌های سبز داشته، در باره نقض حقوق انسانی بهایی‌ها و به‌ویژه ۱۰ نفر اعدام شده ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ منتشع نشده است.
این در حالی است که روزنامه کیهان مهاجرانی «بها‌الله» می‌خواند تا شائبه حمایت او از بهاییت را تبلیغ کند.
بسیاری از بهاییان و فعالان مدافع حقوق بشر امیدوارند روزی نقش همه کسانی که حقوق انسانی بهاییان در ایران را نقض کردند و عامل حذف انسانی بودند، معلوم شود.
