تجلیل از دانیل میتران درفرانسه به مناسبت سالگرد تأسیس بنیادفرانس لیبرته، فعالیت های حقوق بشری خانم میتران و دفاع پیگیر خانم میتران از مجاهدان اشرف.
به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تأسیس بنیادفرانس لیبرته، مراسمی با حضور خانم دانیل میتران، بانوی اول فرانسه در دوران ریاست جمهوری فرانسوا میتران و مؤسس فرانس لیبرته، در سالن شهرداری منطقه نهم پاریس برگزار شد که شخصیتهای سیاسی و اجتماعی و مدافعان حقوق بشر در آن شرکت داشتند.
ازسوی مقاومت ایران خانم شهرزار صدر، مسئؤل دفتر رئیس جمهور برگزیده مقاومت، و دکتر صالح رجوی نماینده شورای ملی مقاومت ایران در فرانسه، در رأس هیأتی، دراین مراسم شرکت کردند. نمایندگان مقاومت ایران، ضمن قدردانی از ایستادگی شجاعانه «بانوی اول حقوق بشر» در کنار مردم و مقاومت ایران طی سی سال گذشته، و از حمایتهای فراموشی ناپذیر و مستمر خانم میتران از حقوق مجاهدان اشرف در ملل متحد و درعرصه بین المللی قدر دانی و سپاسگزاری کردند.
تلویزیون فرانسه -کانال ۲، گزارش و مصاحبه با دانیل میتران، زنی بزرگ در کار زار دفاع از حقوق بشر
به مناسبت ربع قرن فعالیت حقوق بشری فرانسه لیبرته، دانیل میتران مهمان ویژه تلویزیون فرانسه کانال ۲بود.
دراین برنامه ضمن تجلیل از کارزار خستگی ناپذیر این زن بزرگ در دفاع از حقوق بشر و شرکت شجاعانه او در مقاومت ضد فاشیستی فرانسه، مردم این کشور با نگاه دانیل میتران به بحرانهای حقوق بشری امروز جهان و عزم راسخ او برای ساختن جهانی عادلانه تر آشنا شدند.
دانیل میتران در این برنامه گفت از نقض حقوق بشر و هرگونه ستم و بی عدالتی و بیش از همه از آپارتاید بیزار است ولی هم چنان مبارز و خستگی ناپذیر با قی می ماند و به موفقیت مبارزات مدافعان حقوق بشر برای نفی تبعیض و بی عدالتی خوش بین و امیدوار است.
تلویزیون فرانسه -کانال ۲با سپاس از شرکت دانیل میتران دراین برنامه، بیست و پنج سال تلاش بنیاد فرانس لیبرته برای ارتقای حقوق بشر درجهان را تبریک گفت.
خبرگزاری فرانسه :۴ اکتبر ۲۰۱۱ (۱۲مهر۱۳۹۰)از ۲۵ سال پیش بنیاد خانم میتران برای جهانی عادلانه تر مبارزه میکند
به گفته خانم میتران، فرانس لیبرته درشورای حقوق بشر زمان سخنرانی خود رابه خلقهای تحت ستم نظیرایرانیان مستقر درکمپ اشرف اختصاص می دهد
خبرگزاری فرانسه ۴ اکتبر ۲۰۱۱-پاریس: دانیل میتران رئیس بنیاد فرانس لیبرته، میگوید ۲۵ سال بعد از بنیانگذاری بنیاد فرانس لیبرته، این بنیاد مبارزه اش را برای دسترسی همه به آب و تقسیم عادلانه اموال عمومی ادامه میدهد و آرمانش دسترسی به دنیایی عادلانه تر است.
بانوی اول فرانسه در دوران رئیس جمهور فرانسوا میتران، طی مصاحبه ای با خبرگزاری فرانسه چنین نتیجه گیری کرد: اگر در وضعیت و شرایط سخت کنونی به لحاظ بحران اقتصادی نبودیم، جشن میگرفتیم. لازم است نگاهی به گذشته بیندازیم و ببینیم در این ۲۵ سال چکار کرده ایم.
بنیاد فرانس لیبرته به مناسبت یک ربع قرن فعالیتش کنفرانسی در مورد تغییر جهان در سالن شهرداری منطقه نهم پاریس برگزار می کند.
به گفته خانم میتران، فرانس لیبرته با دفاع از خلقهای تحت ستم شروع کرد؛ مثل تبتیها و کردها.
از آنجا که فرانس لیبرته از استاتوی مشورتی در شورای حقوق بشر سازمان ملل برخوردار است، زمان سخنرانی خود را به خلقهای سرکوب شده میدهد مثل صحراوی ها، ماپوشو های شیلی و یا ایرانیان کمپ عراقی اشرف.
وی تأکید میکند: نتیجه همیشه آن طور که انتظار میداشتیم نبوده است این امر بدیهی است (...) اما در مجموع موفقیتهای زیبایی داشتیم. خانم میتران از کاری که علیه آپارتاید یا برای کردها کرده خرسند است.
دانیل میتران میگوید: ما متوجه شدیم که برای دفاع از حقوق بشر بایستی که بشریت زنده باشد. امروز حیات در معرض تهدید آلودگی و کمبود آب است. سیستم فعلی بخشی از بشریت را محکوم به نابودی میسازد.
فرانس لیبرته در این صحنه حضور دارد: حدود بیست پروژه را در هند، آفریقا، آمریکای لاتین برای کمک به اهالی کمک دردستورکار خود دارد.
خانم میتران تأکید میکند: هدف روشن است: جهانی عادلانه تر.
«حصارهای اشرف» پیامی از دانیل میتران:
دوستان عزیز و نازنین اشرفی من! تدارک آینده به بهای فداکاری شما به دست می آید
«در دوران اشغال فرانسه از سوی نازیها، ما هزاران جوان سرکوب شده، اسیر و خاموش بودیم که رویایمان ساختن آینده یی بود در یک اروپای بدون مرز که در آن هر کس بر حسب فرهنگ و زبان خود و درعین وفاداری و دلبستگی به سرزمین زادگاهش جایگاه حقه خویش را بیابد.
ما را در آن زمان تروریست می نامیدند. در همین دوران بود که من درک کردم که تنگترین و سخت و سیاه ترین حصارها، دیوارهای بتونی، سنگی یا آهنین زندانها نیست بلکه حصارهایی است که یک دیکتاتوری ما را به حمل آن درخودمان مجبور می کند، حصارهای تحقیر، وادادگی و فرسودگی، حصارهایی تحمیلی تا آنجا که همه چیزمان و حتی هویتمان را نفی کنیم.
برای اشرف همه گونه حصار های تازه مجازی یا نامریی اختراع کرده اند. ابتدا حصار فراموشی، سپس حصار دروغ، بعد سکوت و بعد حصار ممنوعیت غذایی و بهداشتی. و نهایتاً حصارهای صوتی و دکلهای شنود و اخلال الکترونیک.
پیشرفتهای تکنولوژیک همواره قوه تخیل دژخیمان را تحریک کرده است. کشتن و زجرکش کردن، رها کردن مجروحان و ربودن گروگانهای بیگناه و بی دفاع.
چنین است که تصور می کنند می توانند به مقاومت یک خلق پایان دهند. اما در اشرف، امید به فوریت باز می گردد زیرا به رغم دیوارها و حصارها، تک تک آنان میدانند که هزاران تن از برادران و خواهران پناهنده شان در چهار گوشه جهان دراین امید سهیم هستند و شما، مریم رجوی عزیز، اینجا آن امید را نمایندگی می کنید.
پس انرژی همراه با عشق به زندگی و رویای جهانی عادلانه که درآن صلح و امنیت برای تک تک افراد تضمین شده باشد، باز می گردد و آیا مضمون اصلی گردهمایی امروز ما چیزی جز اینست؟
دریک کمپ مسأله زنده ماندن به خاطر خود مطرح نیست، بلکه برای دیگران زیستن است. این مشابه فداکاری روزمره مادران به خاطر فرزندانش است. ما همه این الگوی زیبا را که شقایق کوچولو در نامه اش به خانم پیلای تصویر کرده می شناسیم.
و اینست وجه تمایز دژخیم از قربانی، و زندانبان از زندانی: این آینده را تدارک می بیند درحالی که آن تلاش می کند حال را نابود کند. تدارک آینده، دوستان عزیز و نازنین اشرفی من، به بهای فداکاری شما به دست می آید، اما تنها این نیست: همه باید الگویی را که شما برای تمام ستمدیدگان ترسیم می کنید و پیام امیدی که با خونتان خطاب به بشریت می نویسید همواره مد نظر داشته باشند.
