اظهارات مارتین کوبلر در جلسه ۱۹ژوییه شورای امنیت زمینه ساز کشتار مجدد و تشدید سرکوب و محاصره علیه ماست
• ۲۲ تن از ساکنان اشرف زیر چرخ
خودروهای زرهی نیروهای مهاجم عراقی در آوریل۲۰۱۱ له شدند اما آقای کوبلر
با فراموش کردن «یک تحقیقات کامل، مستقل و شفاف» که کمیسر عالی حقوق بشر
به آن فراخوانده بود، از دولت عراق تشکر می‌کند و به گونه‌یی وارونه از
ساکنان بیدفاع می‌خواهد که از تحریک و خشونت » خودداری کنند!
• در حالیکه گروه کار بازداشتهای خودسرانه بر اساس بیانیه جهانی حقوق بشر (ماده۹) و کنوانسیون حقوق مدنی و سیاسی (مواد ۹ و ۱۰) شرایط کمپ لیبرتی را مشابه یک مرکز بازداشت و خارج از حیطه قانون بین المللی حقوق بشر ارزیابی کرده است، آقای کوبلر تهدید می‌کند که«صبر دولت عراق دارد لبریز می‌شود»!
• دوسوم ساکنان اشرف تا کنون گروه به گروه با قولهای کوبلر مبنی بر اینکه در حرکت بعدی حداقل نیازمندیهای انسانی تأمین خواهد شد به لیبرتی منتقل شده اند. این دیگر قابل ادامه نیست.
• ما با پیشنهاد ۴۰۰۰پارلمانتر از کشورهای مختلف جهان موافقیم که شما یک نماینده شخصی که مورد اعتماد ساکنان باشد مشخص کنید تا مشکلات ما را از نزدیک ببیند و واقعیتها را بیطرفانه به شما گزارش کند.
دیروز (دوشنبه۲مرداد ماه) ساکنان اشرف و لیبرتی در دو نامه جداگانه با بیش از ۳۰۰۰ امضا موارد بالا را با دبیرکل بان کی مون در میان گذاشتند. آنها همچنین خاطرنشان کردند:
• ۴۹نفر در حملات مرداد ماه ۸۸ و فروردین ۹۰ توسط دولت عراق کشته و بیش از هزار نفر مجروح شدند ولی دولت عراق اجازه نمی‌دهد که ساکنان امکانات لازم را به هزینه خودشان برای ناتوانان و بیماران تهیه یا از اشرف به لیبرتی منتقل کنند.
• در دمای ۵۵درجه، دولت عراق از وصل لیبرتی به آب شهر یا پمپاژ آب از کانال ۱۵۰متری خودداری می‌کند.
• در کمبود شدید برق، دولت عراق اجازه نمی دهد ژنراتورهایی که به خود تعلق دارد را به لیبرتی منتقل کنیم.
• در زمین تماماً سنگلاخ لیبرتی از ساختن پیاده رو و سایه بان در گرمای شدید به هزینه ساکنان جلوگیری می‌شود.
• به‌رغم توافق قبلی برای انتقال یک خودروی سواری برای هر ۴۰نفر (در مجموع فقط پنج درصد کل خودروهای ساکنان) از ستون چهارم به بعد حتی اجازه انتقال یک خودروی سواری داده نشده است.
• در گروه پنجم، شش خودروی خدماتی متعلق به زنان از میانه راه برگردانده شد و بیش از دوماه و نیم است به آنها برگردانده نشده است.
• اجازه انتقال ۵ لیفتراک داده نمی‌شود و در لیبرتی مجبوریم بارها را با دست و روی دوش حمل کنیم.
• هفت ماه است از فروش اموال منقول و غیر منقول ما جلوگیری می شود.
• در حالیکه گروه کار بازداشتهای خودسرانه بر اساس بیانیه جهانی حقوق بشر (ماده۹) و کنوانسیون حقوق مدنی و سیاسی (مواد ۹ و ۱۰) شرایط کمپ لیبرتی را مشابه یک مرکز بازداشت و خارج از حیطه قانون بین المللی حقوق بشر ارزیابی کرده است، آقای کوبلر تهدید می‌کند که«صبر دولت عراق دارد لبریز می‌شود»!
• دوسوم ساکنان اشرف تا کنون گروه به گروه با قولهای کوبلر مبنی بر اینکه در حرکت بعدی حداقل نیازمندیهای انسانی تأمین خواهد شد به لیبرتی منتقل شده اند. این دیگر قابل ادامه نیست.
• ما با پیشنهاد ۴۰۰۰پارلمانتر از کشورهای مختلف جهان موافقیم که شما یک نماینده شخصی که مورد اعتماد ساکنان باشد مشخص کنید تا مشکلات ما را از نزدیک ببیند و واقعیتها را بیطرفانه به شما گزارش کند.
دیروز (دوشنبه۲مرداد ماه) ساکنان اشرف و لیبرتی در دو نامه جداگانه با بیش از ۳۰۰۰ امضا موارد بالا را با دبیرکل بان کی مون در میان گذاشتند. آنها همچنین خاطرنشان کردند:
• ۴۹نفر در حملات مرداد ماه ۸۸ و فروردین ۹۰ توسط دولت عراق کشته و بیش از هزار نفر مجروح شدند ولی دولت عراق اجازه نمی‌دهد که ساکنان امکانات لازم را به هزینه خودشان برای ناتوانان و بیماران تهیه یا از اشرف به لیبرتی منتقل کنند.
• در دمای ۵۵درجه، دولت عراق از وصل لیبرتی به آب شهر یا پمپاژ آب از کانال ۱۵۰متری خودداری می‌کند.
• در کمبود شدید برق، دولت عراق اجازه نمی دهد ژنراتورهایی که به خود تعلق دارد را به لیبرتی منتقل کنیم.
• در زمین تماماً سنگلاخ لیبرتی از ساختن پیاده رو و سایه بان در گرمای شدید به هزینه ساکنان جلوگیری می‌شود.
• به‌رغم توافق قبلی برای انتقال یک خودروی سواری برای هر ۴۰نفر (در مجموع فقط پنج درصد کل خودروهای ساکنان) از ستون چهارم به بعد حتی اجازه انتقال یک خودروی سواری داده نشده است.
• در گروه پنجم، شش خودروی خدماتی متعلق به زنان از میانه راه برگردانده شد و بیش از دوماه و نیم است به آنها برگردانده نشده است.
• اجازه انتقال ۵ لیفتراک داده نمی‌شود و در لیبرتی مجبوریم بارها را با دست و روی دوش حمل کنیم.
• هفت ماه است از فروش اموال منقول و غیر منقول ما جلوگیری می شود.
بدون تأمین این نیازمندیهای
حیاتی که تماماً در چارچوب یادداشت تفاهم ۴دیماه ۹۰ (۲۵دسامبر۲۰۱۱) و نامه
۷دیماه ۹۰ (۲۸دسامبر ۲۰۱۱) نماینده ویژه دبیرکل برای عراق و قانون
انساندوستانه بین المللی است، حرکت سایر ستونها نباید صورت گیرد. سکوت و
چشم بستن آقای کوبلر بر نقض مستمر توافقات، بر حداقل حقوق پناهجویان و
استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری، بدون تردید مشوق حکومت عراق در یک
فاجعه انسانی دیگر است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۳ مرداد ۱۳۹۱ (۲۴ ژوییه ۲۰۱۲)
