1- او اين وعده دروغين را با آب و تاب تكرار كرد كه «دولت عراق مرا مطمئن ساخته است كه از هيچ تلاشي براي جلوگيري از حملات بعدي فروگذار نخواهد كرد». وعده يي كه خودش در دروغ بودن آن هيچ ترديدي ندارد. پيش از اين نمايندگان ساكنان براي معاون كوبلر نوشته بودند «اگر مي‌خواهيد از طريق دولت عراق سطح امنيت ليبرتي را بالا ببريد، هيچ معنايي جز اين ندارد كه با سپردن لانه مرغها به شغال به انتظار چهارمين كشتار نشسته ايد. به جاي عادي نشان دادن وضعيت در ليبرتي و ناديده گرفتن تهديدات واقعي، تلاش كنيد در يك زمانبندي مشخص و كوتاه تمام ساكنان بدون استثنا به آمريكا منتقل شوند و اگر اين كار عملي نيست، به عنوان تنها راه حل عملي همه به اشرف منتقل شوند و از آنجا به كشور ثالث بروند. فقط از اين طريق از بار تقصيرات آقاي كوبلر و يونامي كم مي‌شود».
2- كوبلر در جلسه شوراي امنيت در روز اول فروردين عمد داشت اين حقيقت را پنهان كند كه شرايط امنيتي ليبرتي هيچ فرقي نكرده و ساكنان به همان اندازه حمله موشكي 21بهمن91 (9فوريه2013) آسيب پذيرند. 40روز بعد از اين تهاجم جنايتكارانه حتي يك تي وال از 17500 تي والي كه قبلاً بنگالهاي ليبرتي را حفاظت مي‌كرده برگردانده نشده است، ساكنان اجازه نيافته اند كلاهها و جليقه هاي حفاظتي خود را از اشرف به ليبرتي ببرند. تجهيزات اوليه پزشكي اجازه انتقال از اشرف به ليبرتي نيافته است، ساكنان اجازه ساختمان سازي نيافته اند و به رغم خواستهاي مكرر ساكنان براي اينكه ضريب تلفات‌پذيري پايين بيايد مساحت ليبرتي افزايش نيافته است.
3- كوبلر اقدام انساندوستانه دولت آلباني مبني بر پذيرش 210تن از ساكنان نيز را وسيله يي براي تبليغات به نفع خودش قرار داد و از آن براي دور زدن بحران عاجل امنيت و منحرف كردن اذهان از نقش مخربش در بي خانمان كردن ساكنان از اشرف و انتقال آنها به قتلگاه ليبرتي سوء استفاده كرد. اين در حاليست كه موضوع انتقال ساكنان به آلباني از بيش از يكسال پيش مطرح بوده و دولت اين كشور از نوامبر 2012 با انتقال 210 تن موافقت كرده بود. ساكنان از همان زمان يك ليست شماره 1 بيماران و افرادي كه انتقال آنها اولويت دارد را در اختيار دولت آلباني و كميسارياي عالي پناهندگان و آمريكا گذاشته اند و منتظر انتقال سريعتر آنها به آلباني بوده و هستند. روز اول فروردين92 نيز نماينده ساكنان براي چندمين بار همين ليست شماره 1 را براي انتقال به آلباني در اختيار كميسارياي عالي پناهندگان قرار داد. نمايندگان مقاومت در ماه ژانويه با مقامات ارشد آلباني در تيرانا ملاقات كردند و ضمن پذيرش تمام مخارج، خواستار افزايش تعداد نفرات از جانب دولت آلباني شدند. اما كوبلر با علني كردن اين موضوع كه آمريكا و دولت آلباني از سال گذشته مقاومت ايران را به شدت از آن پرهيز مي‌دادند، عملاً راه را براي ورود رژيم آخوندي هموار كرد و امكان افزايش عدد را سوزاند يا بسيار مشكل كرد.
4- كوبلر با دخالت در رابطه بين ساكنان و كميسارياي عالي پناهندگان نقش بسيار مخربي ايفا ميكند. ساكنان و نمايندگانشان پيش از اين بارها از جمله در نامه هاي 4، 5 و 6 اسفند91 (22 و 23 و 24 فوريه) نمايندگان ساكنان به معاون او هشدار داده و نوشتند:«ما با كميسارياي عالي پناهندگان در ژنو و ليبرتي در ارتباط هستيم و براي اجتناب از قتل عام بعدي، آقاي كوبلر را قوياً از مداخله و اخلال در اين ارتباط بر حذر مي‌داريم.... اعمال فشار به ساكنان براي ادامه مصاحبه ها به جاي حل فوري مسأله امنيت فقط يك سرپوش براي ناديده گرفتن مسأله مبرم امنيت است و خطرات را بر روي اكثريت قريب به اتفاق ساكنان كه تا مدتها در ليبرتي مي مانند افزايش خواهد داد و من قويا به آنها و به شخص شما توصيه مي‌كنم وارد چنين دام خونيني نشويد. به خطر انداختن زندگي سايرين شرافتمندانه نيست».
5- استرون استيونسون، رئيس گروه رابطه با عراق پارلمان اروپا در روز 10 اسفند91 (28 فوريه2013) به دبيركل ملل متحد نوشت: «در شرايط كنوني حفاظت و امنيت ساكنان ليبرتي از اولويت مطلق برخوردار است و بايد به هر قيمت از تكرار فاجعه 21 بهمن جلوگيري كرد. به وضوح اين امنيت به هيچوجه در ليبرتي تضمين ندارد و دولت عراق به صراحت اعلام كرده نمي تواند جلوي حمله موشكي به ليبرتي را بگيرد . بنابراين فقط دو راه متصور است. يا ساكنان همگي، بدون استنثا به طور موقت به محلي در آمريكا يا يك كشور اروپايي منتقل شوند يا به اشرف بازگردانده شوند تا از آنجا باز اسكان شوند.در هر دو راه حل دو عنصر حياتي است . اول راه حل بايد شامل همه، بدون هيچ استثنايي بشود . دوم: سريع بودن. نبايد با گفتگوهاي بيحاصل و ادامه روند قبلي وقت تلف كرد تا فاجعه بعدي فرصت وقوع پيدا كند».
6- طرح مسأله اموال و 100 نفر باقيمانده در اشرف از سوي كوبلر يك اقدام مشكوك ديگر براي دور زدن مسأله امنيت ساكنان است كه هر لحظه مي توانند با حمله مشابه 21بهمن مواجه شوند. از سوي ديگر وي كار دولت عراق براي سرقت اموال ساكنان را تسهيل ميكند. او بعد از كشتار 21بهمن چندين بار مدعي شده بود كه دولت عراق شرايط ساكنان براي فروش اموال را پذيرفته است. ساكنان و نمايندگان آنها پيش از اين بارها اعلام كرده اند تا حل مسأله مبرم امنيت وارد بازي اموال كه يك دام خونين از جانب كوبلر است، نمي شوند.
7- كوبلر در حاليكه كه مأموريتش براي در هم شكستن اپوزيسيون رژيم آخوندي شكست خورده و قولي كه به سفير رژيم ايران در عراق داده بود، مبني بر اين كه نيمي از مجاهدان پس از انتقال به ليبرتي به ايران بازخواهند گشت، باطل از آب در آمده است، باز هم اين افسانه ابلهانه را تكرار ميكند كه گويا رهبري كمپ «مانع ساكناني كه مي خواهند كمپ را ترك كنند» مي‌شوند. اين ادعاي سخيف در حاليست كه از فوريه سال 2012 تا امروز بيش از 2000تن از ساكنان بعضاً تا 17 بار توسط كميسارياي عالي پناهندگان در خارج از كمپ و به طور خصوصي مورد مصاحبه قرار گرفته اند و ناظران يونامي به همه افراد و در هر مكان دسترسي داشته و به طور خصوصي با آنها گفتگو كرده اند و در بسياري از مواقع آنها را براي ترك كمپ و رفتن نزد نيروهاي عراقي مورد تشويق قرار داده اند.
8- در شرايطي كه فقدان كمترين تجهيزات پزشكي در كلينيك پزشكي عراقي در ليبرتي باعث فوت چند بيمار شده است كوبلر خواستار همكاري رهبري كمپ با مقامات عراقي در مورد رسيدگيهاي پزشكي شده است. اين از يك سو فرار به جلوي ابلهانه و وقيحانه و از سوي ديگر زمينه سازي براي يك كشتار ديگر در ليبرتي است. شوراي ملي مقاومت در اطلاعيه 24 اسفند91 (14 مارس) ضمن بر شمردن عواقب وخيم محاصره ضد انساني پزشكي تصريح ميكند «ساكنان ليبرتي از يكسو از حداقلهاي پزشكي كه در كلينيك داخلي خودشان در اشرف داشتند، محروم هستند و دولت عراق از انتقال تجهيزات پزشكي ساكنان به ليبرتي جلوگيري ميكند، از سوي ديگر كلينك عراقي ليبرتي از كمترين امكانات و تجهيزات اوليه براي رسيدگي به موارد اورژانس برخوردار نيست و ساكنان دسترسي آزادانه به خدمات پزشكي در عراق ندارند.
در اين كلينيك دستگاه ساكشن، ايروي، لارينگوسكوب و لوله تراشه، دستگاه شوك الكتريكي، ادرنالين و آمپول زانتاك، الزامات احياي بيمار، كت دان اتاق اوژانس و بسياري ديگر از الزاماتي كه در هر درمانگاه كوچكي يافت مي‌شود، وجود ندارد.
اما مارتين كوبلر دهها بار با دروغپردازي و فريبكاري تلاش كرد تا كلينيك عراقي را يك مركز مجهز پزشكي جا بزند».
9- كوبلر در گزارش خود به شوراي امنيت ملل متحد از ساكنان خواست «از رفتار مهاجمانه عليه ناظران ملل متحد خودداري كنند. ناظران ملل متحد مي بايد بتوانند آزادانه با ساكنان كمپ حريه رفت و برگشت داشته باشند». ظاهرا اشاره كوبلر به فردي به نام مسعود دوراني است كه در روز 24 اسفند91(14 مارس2013) بعد از شهادت حميد ربيع هشتمين شهيد حمله موشكي به دستور كوبلر به ليبرتي رفت و براي تحريك ساكنان، با طعنه و ريشخند گفت: اشكال ندارد او به بهشت مي رود! نماينده ساكنان همان روز به دبيركل نوشت: «چنين رفتاري از يك ناظر ملل متحد بر مي آيد يا يك كارمند شخصي كوبلر براي خدمت به گشتاپوي آخوندي؟! اين تلاش مذبوحانه يي براي تحت الشعاع قرار دادن نقش كوبلر و سفير آلمان در عراق است كه با تأخير يك ماهه در اعزام آقاي ربيع به آلمان، باعث جان دادن او شدند». ساكنان اعلام كردند كه از اين پس با اين فرد ديگر صحبت نخواهند كرد.
10- ناظران يونامي از روز اول دسترسي كامل به همه افراد داشته اند. همچنانكه نماينده ساكنان در نامه 18 اسفند91 (8 مارس2013) خود به معاون سياسي دبيركل نوشت: «نمايندگان ساكنان در ليبرتي و اشرف و پاريس بارها به صورت شفاهي و مكتوب (از جمله در نامه هاي 28مرداد و 22 آبان91 (18 اوت و 12نوامبر 2012) به كوبلر و نامه24آبان91 (14 نوامبر 2012) به معاون كوبلر)، از كوبلر سؤال كرده ايم كه در چه زماني و چه كسي و در چه محلي براي دسترسي آزادانه كدام ناظر يا مقام يونامي مانع ايجاد كرده است يا مانع صحبت خصوصي آنها با افراد بوده اند، كوبلر هيچ جوابي نداشت و هيچگاه به درخواستهاي ما براي روشن كردن اين اتهام پاسخ نداد. امروز در انگيزش كوبلر هيچ ترديدي وجود ندارد. او به اين وسيله در صدد است براي تعرض احتمالي نيروهاي عراقي به اشرف يا ليبرتي زمينه سازي نموده و براي آنها توجيه فراهم كند». روز 28مرداد91 ( 18 اوت 2012) نيز نماينده ساكنان به كوبلر نوشته بود :«باز كردن در ليبرتي به روي وكلا و خبرنگاران و پارلمانترها و مدافعان حقوق بشر كه ما از آغاز خواستار آن بوده ايم تنها راه جدي براي خاتمه دادن به اين قبيل اتهامات است و من به شما اصرار مي‌كنم كه به موازات كميسارياي عالي پناهندگان ملل متحد در بيانيه هاي 12بهمن و 11 اسفند 90 و 9فروردين 91 (اول فوريه و اول و 28 مارس 2012) در يك اطلاعيه رسمي از آزادي رفت و آمد ساكنان و باز شدن درهاي اين بازداشتگاه دفاع كنيد تا به استثناي فاشيسم ديني حاكم بر ايران، همگان به ليبرتي و ساكنان آن دسترسي ازادانه داشته باشند».
دبيرخانه شوراي ملي مقاومت ايران
2 فروردين 1392(22مارس 2013)
