سه‌شنبه، ۱۹ بهمن ۱۳۸۹ / ۰۸ فوریه ۲۰۱۱
در آستانه ۲۲بهمن و سالروز انقلاب بزرگ مردم ایران در سال ۱۳۵۷, جمعی از دانشجویان دختر دانشکده فنی دانشگاه تهران بیانیه ای منتشر کردند. در این بیانیه آمده است:
ما ظلم و ستم در پس این کیش نخواهیم
شلاق و چماق از ید این کیش نخواهیم
در تاریخ ملتها آنچه به جا ماند, ایستادگی در مقابل دیکتاتوری هاست و آنچه که در تاریخ همیشه تکرار شده, پیروزی مردم بر دیکتاتورها بوده...
شاید با کشتار و اختناق, دمی بر عمر خود افزودند, اما هیچ قدرتی نتوانست در مقابل ملتی که اراده کرده است آزاد باشد, قد علم کند!! این رسم تاریخ و رسم ملتهاست و قدرت پرستان ظلم ستیز, به دست مردم از روزگار محو می شوند
چیزی که امروز در خاورمیانه شاهد آن هستیم...
از فردای بهمن ۵۷ که آهنگ تغییر در ایران زده شد, تا بهمن ۸۸ که بار دیگر این پژواک در خیابان ها طنین انداز شد و باز هم مردم ایران, این الگوی آزادی خواهی در جوامع خاورمیانه, اولین قدم تغییر را برداشت...
هرچند دفتری را که ما آغاز کردیم به وحشیانه ترین صورت سرکوب کردند, اما این شعله در قلب همه ملتها امید جدیدی بخشید به طوریکه دیکتاتورها در تمام زمین جایی برای ماندن ندارند!!
هرچند چهره میهن در ظلام شب اسیر و زیر شکنجه و اعدام حتی قدرتی برای فریاد ندارد, اما بهمن بازهم آغازگر راهی است که پیموده ایم....
بازهم در کوچه باغ خاطره ها, عطر پیروزی به مشام می رسد و نوید صبح روشن را میدهد!
بازهم به دیکتاتورها و قدرت طلبان این پیام را میدهد که شب همیشه ماندگار نخواهد بود و ما در بهمن, خروشی را برای ستاندن حقمان آغاز خواهیم کرد و تا گرفتن حقمان این خروش ادامه دارد.
چند این شب و خاموشی
وقت است که برخیزم
این آتش سوزان را با صبح در آمیزم
گر سوختنم باید افروختنم باید
ای عشق بزن در من کز شعله نپرهیزم
چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان
صد زلزله برخیزد آنگاه که برخیزم
جمعی از دانشجویان دختر دانشکده فنی دانشگاه تهران
شاید با کشتار و اختناق, دمی بر عمر خود افزودند, اما هیچ قدرتی نتوانست در مقابل ملتی که اراده کرده است آزاد باشد, قد علم کند!! این رسم تاریخ و رسم ملتهاست و قدرت پرستان ظلم ستیز, به دست مردم از روزگار محو می شوند
چیزی که امروز در خاورمیانه شاهد آن هستیم...
از فردای بهمن ۵۷ که آهنگ تغییر در ایران زده شد, تا بهمن ۸۸ که بار دیگر این پژواک در خیابان ها طنین انداز شد و باز هم مردم ایران, این الگوی آزادی خواهی در جوامع خاورمیانه, اولین قدم تغییر را برداشت...
هرچند دفتری را که ما آغاز کردیم به وحشیانه ترین صورت سرکوب کردند, اما این شعله در قلب همه ملتها امید جدیدی بخشید به طوریکه دیکتاتورها در تمام زمین جایی برای ماندن ندارند!!
هرچند چهره میهن در ظلام شب اسیر و زیر شکنجه و اعدام حتی قدرتی برای فریاد ندارد, اما بهمن بازهم آغازگر راهی است که پیموده ایم....
بازهم در کوچه باغ خاطره ها, عطر پیروزی به مشام می رسد و نوید صبح روشن را میدهد!
بازهم به دیکتاتورها و قدرت طلبان این پیام را میدهد که شب همیشه ماندگار نخواهد بود و ما در بهمن, خروشی را برای ستاندن حقمان آغاز خواهیم کرد و تا گرفتن حقمان این خروش ادامه دارد.
چند این شب و خاموشی
وقت است که برخیزم
این آتش سوزان را با صبح در آمیزم
گر سوختنم باید افروختنم باید
ای عشق بزن در من کز شعله نپرهیزم
چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان
صد زلزله برخیزد آنگاه که برخیزم
جمعی از دانشجویان دختر دانشکده فنی دانشگاه تهران
