- طرح TTL (مکان موقت ترانزیت در لیبرتی ) یک پروژه مفتضح شکست خورده استحکومت های ایران و عراق مقاصد دیگری را تعقیب می کنند، یونامی میگوید چشم انداز کشور ثالث سخت و طولانی است.
- راه حل، اعلام موقعیت قانونی کمپ لیبرتی بعنوان کمپ پناهندگی به جای زندان سازی است.
- اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران زندان سازی و دخالت دادن رژیم را به هیچ قیمت نمی پذیرند.
فضیحت ها تحت نام یونامی و ملل متحد غیر قابل قبول است و هر انسان آزاده ای در برابر آن ایستادگی می کند
- صرفنظر از تماس ها مکاتبات و ملاقاتهای آقای کوبلر با رهبری اشرف و لیبرتی
نمایندگان اشرف در خارج از عراق در ۵ و نیم ماه گذشته بانماینده ویژه دبیرکل بیش از ۲۳۰ بار تبادل نامه و ایمیل و حدود ۴۰ تماس تلفنی بین ۱ الی ۵/۲ ساعت داشته اند.
- در همین مدت آقای کوبلر ۷ بار در پاریس به مدت ۵۰ ساعت در مورد انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی ملاقات و گفتگو داشته است.
اما دولت عراق هیچ ارزش و اعتباری برای خط و امضاء و توافقات کوبلر قائل نیست.
و حالا آقای کوبلر از تهران سر در آورده و در جلسه ای شرکت می کند که وزارت منفور اطلاعات گشتاپوی فاشیسم دینی ترتیب داده است.
- صرفنظر از تماس ها مکاتبات و ملاقاتهای آقای کوبلر با رهبری اشرف و لیبرتی
نمایندگان اشرف در خارج از عراق در ۵ و نیم ماه گذشته بانماینده ویژه دبیرکل بیش از ۲۳۰ بار تبادل نامه و ایمیل و حدود ۴۰ تماس تلفنی بین ۱ الی ۵/۲ ساعت داشته اند.
- در همین مدت آقای کوبلر ۷ بار در پاریس به مدت ۵۰ ساعت در مورد انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی ملاقات و گفتگو داشته است.
اما دولت عراق هیچ ارزش و اعتباری برای خط و امضاء و توافقات کوبلر قائل نیست.
و حالا آقای کوبلر از تهران سر در آورده و در جلسه ای شرکت می کند که وزارت منفور اطلاعات گشتاپوی فاشیسم دینی ترتیب داده است.
آقای دبیرکل، اکنون زمان دخالت شما فرا رسیده است یا اینکه یک نماینده شخصی برای استماع ما معین کنید.
سوالی که در نامه های مکرر و متعدد ما در روزهای اخیر مطرح شده و آقای کوبلر از پاسخ به آن اجتناب می کند بسیار ساده و مشروع و منطقی است
ساکنان اشرف و لیبرتی، سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت ایران و جامعه بزرگ ایرانیان میخواهند بدانند
آیا آقای کوبلر دیکتاتوری حاکم بر ایران را در سرنوشت ساکنان اشرف و لیبرتی دخالت داده است یا خیر؟
آیا در این باره با رژیم و عوامل آن گفتگو کرده است یا خیر؟
حکومت های ایران و عراق او را در رسانه های خود وسیعاً علیه اپوزیسیون رژیم ایران مورد سوء استفاده قرار داده اند. اگر او چنین نکرده است چرا تکذیب نمی کند و حتی از ما نمی پذیرد که ما آن را تکذیب کنیم؟
اگر آقای کوبلر چنین نکرده است بسیار خوشوقت و خوشحال می شویم و بلادرنگ ساکنان وخانواده ها و جامعه ایرانیان را مطلع می کنیم
مثلاً ما میخواهیم بدانیم که آقای کوبلر در هتل لاله تهران در جلسه ای که اطلاعات رژیم ایران ترتیب داده بود و در آن خواستار استرداد رهبران و برخی اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران شده، شرکت کرده است یا خیر؟
برای اطلاع آقای کوبلر از سوابق امر، ما اطلاعیه تکذیب اد ملکرت نماینده ویژه دبیرکل در عراق در ۲۹ اوت ۲۰۱۱ و همچنین اطلاعیه تکذیب کمیته بین المللی صلیب سرخ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۱ در مقابل دروغپردازی مالکی و رژیم ایران را برای سفیر کوبلر فرستادیم تا اقدام مشابه به عمل بیاورد اما ایشان اعتنایی نکرد و پاسخی نداد.
سوالی که در نامه های مکرر و متعدد ما در روزهای اخیر مطرح شده و آقای کوبلر از پاسخ به آن اجتناب می کند بسیار ساده و مشروع و منطقی است
ساکنان اشرف و لیبرتی، سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت ایران و جامعه بزرگ ایرانیان میخواهند بدانند
آیا آقای کوبلر دیکتاتوری حاکم بر ایران را در سرنوشت ساکنان اشرف و لیبرتی دخالت داده است یا خیر؟
آیا در این باره با رژیم و عوامل آن گفتگو کرده است یا خیر؟
حکومت های ایران و عراق او را در رسانه های خود وسیعاً علیه اپوزیسیون رژیم ایران مورد سوء استفاده قرار داده اند. اگر او چنین نکرده است چرا تکذیب نمی کند و حتی از ما نمی پذیرد که ما آن را تکذیب کنیم؟
اگر آقای کوبلر چنین نکرده است بسیار خوشوقت و خوشحال می شویم و بلادرنگ ساکنان وخانواده ها و جامعه ایرانیان را مطلع می کنیم
مثلاً ما میخواهیم بدانیم که آقای کوبلر در هتل لاله تهران در جلسه ای که اطلاعات رژیم ایران ترتیب داده بود و در آن خواستار استرداد رهبران و برخی اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران شده، شرکت کرده است یا خیر؟
برای اطلاع آقای کوبلر از سوابق امر، ما اطلاعیه تکذیب اد ملکرت نماینده ویژه دبیرکل در عراق در ۲۹ اوت ۲۰۱۱ و همچنین اطلاعیه تکذیب کمیته بین المللی صلیب سرخ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۱ در مقابل دروغپردازی مالکی و رژیم ایران را برای سفیر کوبلر فرستادیم تا اقدام مشابه به عمل بیاورد اما ایشان اعتنایی نکرد و پاسخی نداد.
او بجای پاسخ رسمی هر بار در یک چرخه هزل درخواست مکالمه تلفنی یا ملاقات حضوری میکند.
تا موضوع را شفاهاً سمبل و حرکت گروههای بعدی را از اشرف طلب کند
این در حالیست که هنوز شرایط و تعهدات مربوط به انتقال گروههای قبلی اجرا نشده است.
تونل بی انتهای ملاقات ها و مکالمات تلفنی فقط بر ابعاد فشار علیه ساکنان بی دفاع می افزاید.
راه را برای فشار و حملات بعدی بعدی هموار میکند و دخالت فاشیسم دینی حاکم بر ایران در سرنوشت آنها را موجه می کند.
در ۶ اردیبهشت مقاومت ایران از دبیرکل بان کی مون خواست همه ارگانها و کارمندان ملل متحد را از هرگونه گفتگو و طرف قرار دادن فاشیسم دینی حاکم بر ایران درباره اپوزیسیون این رژیم به‌ویژه ساکنان اشرف و لیبرتی ممنوع کند. این امری غیر قانونی، غیر اخلاقی، بسیار شرم آور و نقض اصول اولیه ملل متحد و قوانین پناهندگی و کنوانسیون های بین المللی است.
مشاور امنیتی مالکی، فالح فیاض العامری، با وقاحت بی مانند پس از بازگشت از تهران در روز ۵ اردیبهشت در تلویزیون حکومتی عراق گفت:
طبیعی است که پرونده سازمان «تروریستی» مجاهدین «با طرف ایرانی مورد بحث قرا ر بگیرد». مشاور امنیتی افزود: «آقای مارتین کوبلر، نماینده دبیرکل سازمان ملل متحد در عراق، مباحثات مفصلی با طرف عراقی و طرف ایرانی داشته است، چه از طریق سفارت ایران یا از کانالهای ارتباطی دیگر با طرف ایرانی مباحثاتی داشته است تا الزامهای اجرای تفاهمی را فراهم کند که بین او و عراق برای بستن قرارگاه اشرف و پایان دادن به حضور سازمان در خاک عراق طی سال جاری مورد تفاهم قرار گرفته است. آنچه مورد بحث قرار گرفت شامل مکانیزمها و نقش ایران در انجام آنچه باید در حل این مشکل انجام دهد بود”
مقاومت ایران بلادرنگ با قویترین اعتراض به حکومت عراق و نماینده ویژه دبیرکل هشدار داد
هرگونه دخالت دادن رژیم ایران و اطلاعات و مزدوران آن در پرونده اشرف و لیبرتی
غیر قابل قبول، نگران کننده و بسیار نامشروع است
در ۲۰ اردیبهشت کمیته بین المللی در جستجوی عدالت که ۴۰۰۰ پارلمانتر را در دو سوی آتلانتیک نمایندگی می کند اعلام کرد” سفر آقای کوبلر به تهران آنهم درست روز بعد از انتقال گروه پنجم از اشرف به لیبرتی، بیش از پیش، رشته ای از سئوالات و نگرانیهای مشروع را در همه آزادیخواهان بر انگیخته است. بخصوص که آقای کوبلر در سفر خود به اروپا در ماه فوریه به طرف حسابهای اروپایی گفته بود، سفیر ایران در عراق، شرط سفر او به ایران را انتقال مجاهدین از اشرف قید کرده است”.
”کمیته بین المللی در جستجوی عدالت اظهارات نماینده دبیرکل در مورد نقش سازنده ایران در عراق را محکوم و از مذاکره با رژیم مستبد ایران بر سر اشرف و لیبرتی بر حذر می‌دارد“
همزمان اسقف های اعظم و رهبران کلیسا در انگلستان طی بیانیه ای اعلام کردند:
”کلیسا دخالت رژیم ایران در پرونده کمپ اشرف را محکوم میکند”. ”نام هیأت همیاری ملل متحد در عراق و نماینده ویژه‌‌اش در عراق نباید مورد سوء استفاده رژیمی قرار گیرد که ۵۸ بار توسط مجمع عمومی ملل متحد و دیگر نهادهای ملل متحد به خاطر نقض بنیادین حقوق بشر محکوم شده است”.
آقای کوبلر از یک سو خود را تسهیل کننده معرفی می کند و در ۶ دسامبر ۲۰۱۱ متعهد شد از راهکاری حمایت کند که مورد قبول هر دو طرف (دولت عراق و ساکنان اشرف) باشد. از سوی دیگر هر زمان که میخواهد در نقش قیم تحمیلی ساکنان اشرف از جانب آنها با حکومت عراق مذاکره و تفاهم و توافق می کند و نتیجه را به ساکنان ابلاغ می کند تا از ترس اینکه در صورت عدم تبعیت مورد حمله قرار خواهند گرفت، از حداقل حقوق انسانی خود صرفنظر نموده و به زندانی شدن در لیبرتی تن بدهند.
در نوامبر ۲۰۱۱ ما از آقای کوبلر خواستیم نمایندگان یا وکلای اشرف در گفتگوهایش با نماینده دولت عراق در اردن درباره اشرف شرکت کنند. دولت عراق این را نپذیرفت. اما آقای طاهر بومدرا مشاور ویژه یونامی در مورد کمپ اشرف در ۱۹ نوامبر پیام نماینده ویژه دبیرکل را برای نمایندگان اشرف از روی متن مکتوب قرائت کرد که متعهد شده بود فقط راه کاری را می پذیرد و حمایت می کند که علاوه بر طرف عراقی برای ساکنان هم قابل قبول باشد.
آمباسادور کوبلر در ۶ دسامبر در شورای امنیت اعلام کرد: ”هر گونه راه حل عملی باید مورد پذیرش هر دو طرف یعنی دولت عراق و ساکنان کمپ اشرف قرار بگیرد. این راه حل باید از یک سو دولت عراق را محترم شمارد و از سوی دیگر به قوانین بین المللی انساندوستانه و حقوق بشری و قوانین پناهندگی احترام بگذارد”.
کوبلر: ۶ دسامبر۲۰۱۱ /شورای امنیت: هر راه عملی باید هم توسط دولت عراق و هم ساکنین کمپ اشرف مورد قبول باشد. راه حل باید از یک طرف به حاکمیت دولت عراق احترام بگذارد و از طرف دیگر به قوانین بین المللی انساندوستانه و حقوق بشری و حقوق پناهندگی ملزم باشد.
اما آقای کوبلر هیچگاه به این تعهد عمل نکرد. او یادداشت تفاهم (MOU) را بدون اطلاع ما از مفاد آن، در ۲۵ دسامبر با مشاور امنیتی دولت عراق امضاء کرد و ما را در برابر عمل انجام شده قرار داد. سفیر رژیم ایران در بغداد، فرمانده نیروی تروریستی قدس بعداً به تهران گزارش کرد که MOU امضاء شده تحت فشار سفارت بر مشاور امنیتی دولت عراق از درفت اولیه بسیار ضعیفتر شده است. این درحالیست که پایبندی آقای کوبلر به تعهدات فوق الذکر، اقتضاء می کرد بدون اطلاع و موافقت ساکنان اشرف چیزی را درباره سرنوشت و حقوق آنها امضاء نکند.
اکنون اما با کمال تأسف مفاد همان یادداشت تفاهم هم یکی پس از دیگری نقض شده اند، مخصوصاً :
- اماکن ترانزیت با استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری همخوانی خواهد داشت (ماده ۱/A سوم: مدیریت TTL مکان موقت ترانزیت)
- دولت به ساکنان اجازه خواهد داد که با هزینه خودشان وارد تماس با کنترات های بیرونی برای تهیه مواد زندگی و خدماتی از قبیل آب، غذا، ارتباطات، بهداشتی و تجهیزات حفظ و نگهداری و بازسازی بشوند و دولت این امر را تسهیل خواهد کرد. دولت به ساکنان اجازه خواهد داد که اموال انفرادی منقولشان را از کمپ عراق جدید به کمپ لیبرتی منتقل کنند. دولت جمهوری عراق اجازه خواهد داد که تعداد مکفی خودرو برای ترددات داخل کمپ وارد آن شود. (ماده ۴: مدیریت TTL مکان موقت ترانزیت)
-از آنجا که در یادداشت تفاهم موضوعات مهمی از قبیل استاتوی قانونی کمپ لیبرتی، مساحت کمپ، حق تردد آزاد ساکنان و حق دسترسی آزادانه آنها به خدمات پزشکی و استقرار نیروهای مسلح عراقی، عامدانه مسکوت گذاشته شده بود، آقای کوبلر برای اینکه یادداشت تفاهم را برای ساکنان اشرف قابل قبول کند آنرا به ضمیمه نامه امضاء شده خود به تاریخ ۲۸ دسامبر برای آنها ارسال کرد.
نکات زیر از همین نامه کد شده اما در عمل مستمرا نقض میشود و اجرا نمی شوند:
- ”احترام به حقوق بشر در کانون ارزشهای ملل متحد قرار دارد”
- ”بعنوان پناهجو، شما شایستگی برخورداری از حفاظت و رفاه پایه ای تحت قوانین بین المللی را دارا میباشید”
- ”من از درخواست شما برای احترام به حریم شخصی تان بویژه در رابطه با زنان مطلعم. من به تلاشهای خودم با دولت جمهوری عراق در این زمینه ادامه خواهم داد تا ترتیبات مناسب را در توافق با دولت عراق بنحوی که حاکمیت عراق را محترم شمارد ایجاد کنم”
- ”در رابطه با سایر موضوعات از قبیل داراییها و اموال، ما به مباحثات برای رسیدن به یک راه حل که حق مالکیت ساکنان را طبق قوانین عراق بصورتی برنامه ریزی شده محترم شمارد ادامه خواهیم داد”
مواد نامه های بعدی نماینده ویژه دبیرکل در ۱۵ فوریه و ۱۶ مارس نیز یکی پس از دیگری در عمل نقض شده اند
از جمله درباره چگونگی حضورنیروهای مسلح در کمپ لیبرتی، انتقال خودروهای خدماتی وسواری لازم از اشرف به لیبرتی ، انتقال نیازمندی های حیاتی مجروحان و بیمارانی که از کمر به پایین فلج هستند، موضوع دارایی های منقول و غیر منقول و ....
آقای دبیرکل،
ابتدا به ما گفتند مساحت لیبرتی ۴۰ کیلومتر مربع است. آمباسادور کوبلر در ملاقات ۲۶ دسامبر ۲۰۱۱ با خانم رجوی نقشه ای به ایشان داد و تصریح کرد مساحت ۵/۲ کیلومتر مربع است.
اما این مساحت درعمل به ۵/۰ کیلومتر مربع تنزل یافت (تقریباً ۸۰ بار کوچکتر از اشرف)
لیبرتی هنوز هم نه آب دارد و نه برق. ساکنان باید ساعتها وقت بگذارند تا بتوانند در هوای گرم از یک منبع آب عمومی با جمعیت متراکم که در ۱۲ کیلومتری لیبرتی قرار دارد استفاده کنند و مقدار کمی آب وارد کمپ بکنند.
ساکنان سه سال و نیم است در محاصره هستند و دولت عراق سوخت را به قیمت شهروندان به آنها نمی فروشد و مجبورند سوخت مخصوصا برای ژنراتورها از خارج از عراق با قیمت چند برابر وارد کنند. هزینه سوخت لیبرتی در سه ماه گذشته برای تولید برق بیش از ۷۷۰ هزار دلار اجاره تانکرهای تخلیه فاضلاب ۲۷۲ هزار دلار و اجاره تانکرهای آب بیش از ۱۰۱ هزار دلار بوده که اسناد آن موجود است. این درحالیست که هنوز تمام ساکنان به لیبرتی منتقل نشده اند. این در حالی است که دولت عراق تا امروز نگذاشته است ساکنان اشرف حتی یک دلار از مایملک خود را بفروشند. به جز یک مورد،بقیه تاجرانی که برای خرید خودروها و اموال به اشرف مراجعه کرده اند، دستگیر و مضروب و تهدید شده اند که اگر دوباره بیایند سر خود را ازدست خواهند داد. برای انتقال اموال به خارج از عراق نیز در یک ماراتُن بی انتها، آقای کوبلر و سازمان مهاجرت بین المللی و دولت عراق ما را به یکدیگر پاس میدهند. فریبکاری و وقت کشی دولت عراق هم با انواع ترفندها همزمان با سرقت روزانه اموال وتجهیزات ساکنان بی وقفه ادامه دارد که با عکس و جزییات به نماینده ویژه دبیرکل گزارش شده است.
به هیچیک از مهندسان اشرف و وکلای ما و حتی شهردار جولیانی وژنرال ها و شخصیتهای برجسته آمریکایی هم اجازه داده نشد قبل از رفتن ساکنان اشرف به لیبرتی از آن بازدید کنند. به جای آن یک تکنسین سرپناه سازی به نحوی مرموزی استانداردها را تأیید کرد. آقای کوبلر تلاش کرد مسئولیت این تایید را متوجه کمیساریا کند اما کمیساریا در ۲۶ ژانویه به وکلای ما نوشت : ”کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد یک متخصص سرپناه سازی را جهت ارائه مشورت به دولت عراق فرستاد”
و در بیانیه اول فوریه ۲۰۱۲ خاطر نشان کرد : ”کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در مورد امور تکنیکی برای بهبود زیرساختهای کمپ مشورت داده است»
۱۳-کمیساریا در بیانیه های اول فوریه، اول و ۲۸ مارس ۲۰۱۲ درباره جابجایی از اشرف به لیبرتی و آزادی تردد در کمپ لیبرتی سه بار اعلام کرده است.
”کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد اهمیت فراوانی برای یافتن راه حلهای مسالمت آمیز قائل است منجمله برای اینکه هر گونه جابجایی به خارج کمپ عراق جدید بصورت داوطلبانه پیش برود و با آزادی تردد به مطلوب ترین شکل در محل جابجایی”.
اما همچنانکه نماینده ساکنان اشرف در ۲۹ ژانویه به نماینده ویژه دبیرکل نوشت: ”ما تحت فشار قرار داریم تا ”بصورت داوطلبانه” بجای ”کمپ پناهندگی” به یک ”بازداشتگاه” برویم و اگر نرویم کشتار دیگری در چشم انداز خواهیم داشت که خودمان بخاطر آن سرزنش خواهیم شد. این روشن است که بازداشتگاه یا کشتار دو انتخاب بخوبی شناخته شده رژیم ایران برای نابودی نیروی اپوزیسیون اصلی اش و لگدمال کردن شرافت ماست. این یک نقض آشکار ماده سوم مشترک کنوانسیونهای ژنو میباشد”
آقای دبیرکل،
ساکنان اشرف تا کنون حداکثر انعطاف را به خرج داده اند از جمله:
- ساکنان از حق اقامت و پناهندگی ۲۵ ساله خود در عراق که در ۲۲ نظریه حقوقی توسط شخصیتهای حقوقی ممتاز از سراسر جهان توضیح داده شده چشم پوشی کرده اند.
- آنها طرح پارلمان اروپا برای ترک عراق به مقصد کشورهای ثالث را پذیرفته اند .
- آنها توصیه های کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد را برای درخواست پناهندگی بصورت انفرادی و ابراز آمادگی برای شرکت در مصاحبه های انفرادی و خصوصی پذیرفتند در حالیکه ورود آنان به عراق و حضور و اقامتشان در این کشور کاملا قانونی بوده و تمامی آنان از سال ۲۰۰۴ بعنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون ۴ ژنو برسمیت شناخته شده اند
- آنها طرح آمریکا و ملل متحد را برای ترک اشرف پذیرفتند. این کمپ در ابتدا یک قطع زمین خشک بوده که توسط هزاران تن از ساکنان اشرف با هزینه خودشان با زحمت فراوان طی ۲۶ سال به یک شهر مدرن تبدیل شده است. آنها یک دانشگاه، یک کتابخانه، یک موزه، یک بیمارستان، یک نیروگاه برق، یک گورستان، یک مسجد، دریاچه، چندین پارک، تاسیسات ورزشی و تفریحی و یک پناهگاه ضد بمب زیرزمینی برای حفاظت در برابر بمبارانهای مکرر و حملات موشکی رژیم ایران ساخته اند
- در انتها تا کنون حدود دو سوم آنان به لیبرتی رفته اند.
اما برغم همه اینها ما با یک بی خانمانی و جابجایی اجباری مواجهیم
یک بازداشتگاه تحت عنوان TTL (مکان موقت ترانزیت) ایجاد شده تا فقدان حداقل استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری را در یک کمپ پناهندگی بپوشاند.
ساکنان اشرف باید از مالکیت های خود صرفنظر کنند و در لیبرتی هم به مدیریت یک دژخیم به نام صادق محمد کاظم از عاملان حمله و شلیک در ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸ و ۱۹ فروردین ۱۳۹۰ تن بدهند که برای آقای کوبلر و نامه ها و توافقات او هیچ ارزشی قائل نیست
شش ماه پس از پروژه محل موقت ترانزیت (TTL)، بنظر میرسد که این یک پروژه شکست خورده است. یونامی به نمایندگان اشرف گفته است که انتقال به کشورهای ثالث تا زمانیکه مجاهدین از لیست آمریکا خارج نشده اند امکانپذیر نیست. معنی این حرف آن است که لیبرتی یک مکان موقت ترانزیت برای چند روز یا چند هفته یا چند ماه نیست. بنابراین فقدان استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری و نقض بیانیه های کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در مورد حقوق اولیه، سلامتی، رفاه و آزادی تردد ساکنان نمیتواند به این بهانه که لیبرتی یک مکان موقت است ، مورد بی اعتنایی واقع شود.
مکان موقت، فقط سرپوش پایمال کردن حقوق اولیه ساکنان اشرف است.
راه حل اینست که سازمان ملل کمپ لیبرتی را بعنوان یک کمپ پناهندگی برسمیت بشناسد.
آقای دبیرکل ،
ساکنان اشرف و لیبرتی چیزی بیش از انچه شما در گزارش های خود به شورای امنیت گفته اید نمیخواهند. بعنوان مثال موارد زیر که شما گفتید:
- ”من از دولتهای عضو میخواهم که به کمک و تسهیل اجرای هر گونه ترتیبات مورد پذیرش برای دولت عراق و ساکنان کمپ مدد رسانند”. (۷ ژوئیه ۲۰۱۱)
- ”ملل متحد متعهد است تا حداکثر تلاش خود را برای پاسخ دادن به این موضوع انساندوستانه بنحوی که کاملا به حاکمیت عراق و قوانین بین المللی احترام گذارد و مورد قبول تمامی طرفها باشد بنماید”. (۵ دسامبر ۲۰۱۱)
شما روز بعد از امضای یادداشت تفاهم اعلام کردید:
”این توافق بنیان یک راه حل مسالمت آمیز و پایدار برای این وضعیت که به حاکمیت عراق و وظایف انساندوستانه و حقوق بشری آن احترام میگذارد را بنا میسازد”. (۲۶ دسامبر ۲۰۱۱)
ساکنان اشرف و لیبرتی همان چیزهایی را میخواهند که در سخنان ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲ شما در بیروت فرموله شده است:
”اول از همه و پیش از هر چیز افراد شرافت، عدالت را میخواهند....... آنها حقوق بشر و حقوق انسانی خود را میخواهند”.
تا موضوع را شفاهاً سمبل و حرکت گروههای بعدی را از اشرف طلب کند
این در حالیست که هنوز شرایط و تعهدات مربوط به انتقال گروههای قبلی اجرا نشده است.
تونل بی انتهای ملاقات ها و مکالمات تلفنی فقط بر ابعاد فشار علیه ساکنان بی دفاع می افزاید.
راه را برای فشار و حملات بعدی بعدی هموار میکند و دخالت فاشیسم دینی حاکم بر ایران در سرنوشت آنها را موجه می کند.
در ۶ اردیبهشت مقاومت ایران از دبیرکل بان کی مون خواست همه ارگانها و کارمندان ملل متحد را از هرگونه گفتگو و طرف قرار دادن فاشیسم دینی حاکم بر ایران درباره اپوزیسیون این رژیم به‌ویژه ساکنان اشرف و لیبرتی ممنوع کند. این امری غیر قانونی، غیر اخلاقی، بسیار شرم آور و نقض اصول اولیه ملل متحد و قوانین پناهندگی و کنوانسیون های بین المللی است.
مشاور امنیتی مالکی، فالح فیاض العامری، با وقاحت بی مانند پس از بازگشت از تهران در روز ۵ اردیبهشت در تلویزیون حکومتی عراق گفت:
طبیعی است که پرونده سازمان «تروریستی» مجاهدین «با طرف ایرانی مورد بحث قرا ر بگیرد». مشاور امنیتی افزود: «آقای مارتین کوبلر، نماینده دبیرکل سازمان ملل متحد در عراق، مباحثات مفصلی با طرف عراقی و طرف ایرانی داشته است، چه از طریق سفارت ایران یا از کانالهای ارتباطی دیگر با طرف ایرانی مباحثاتی داشته است تا الزامهای اجرای تفاهمی را فراهم کند که بین او و عراق برای بستن قرارگاه اشرف و پایان دادن به حضور سازمان در خاک عراق طی سال جاری مورد تفاهم قرار گرفته است. آنچه مورد بحث قرار گرفت شامل مکانیزمها و نقش ایران در انجام آنچه باید در حل این مشکل انجام دهد بود”
مقاومت ایران بلادرنگ با قویترین اعتراض به حکومت عراق و نماینده ویژه دبیرکل هشدار داد
هرگونه دخالت دادن رژیم ایران و اطلاعات و مزدوران آن در پرونده اشرف و لیبرتی
غیر قابل قبول، نگران کننده و بسیار نامشروع است
در ۲۰ اردیبهشت کمیته بین المللی در جستجوی عدالت که ۴۰۰۰ پارلمانتر را در دو سوی آتلانتیک نمایندگی می کند اعلام کرد” سفر آقای کوبلر به تهران آنهم درست روز بعد از انتقال گروه پنجم از اشرف به لیبرتی، بیش از پیش، رشته ای از سئوالات و نگرانیهای مشروع را در همه آزادیخواهان بر انگیخته است. بخصوص که آقای کوبلر در سفر خود به اروپا در ماه فوریه به طرف حسابهای اروپایی گفته بود، سفیر ایران در عراق، شرط سفر او به ایران را انتقال مجاهدین از اشرف قید کرده است”.
”کمیته بین المللی در جستجوی عدالت اظهارات نماینده دبیرکل در مورد نقش سازنده ایران در عراق را محکوم و از مذاکره با رژیم مستبد ایران بر سر اشرف و لیبرتی بر حذر می‌دارد“
همزمان اسقف های اعظم و رهبران کلیسا در انگلستان طی بیانیه ای اعلام کردند:
”کلیسا دخالت رژیم ایران در پرونده کمپ اشرف را محکوم میکند”. ”نام هیأت همیاری ملل متحد در عراق و نماینده ویژه‌‌اش در عراق نباید مورد سوء استفاده رژیمی قرار گیرد که ۵۸ بار توسط مجمع عمومی ملل متحد و دیگر نهادهای ملل متحد به خاطر نقض بنیادین حقوق بشر محکوم شده است”.
آقای کوبلر از یک سو خود را تسهیل کننده معرفی می کند و در ۶ دسامبر ۲۰۱۱ متعهد شد از راهکاری حمایت کند که مورد قبول هر دو طرف (دولت عراق و ساکنان اشرف) باشد. از سوی دیگر هر زمان که میخواهد در نقش قیم تحمیلی ساکنان اشرف از جانب آنها با حکومت عراق مذاکره و تفاهم و توافق می کند و نتیجه را به ساکنان ابلاغ می کند تا از ترس اینکه در صورت عدم تبعیت مورد حمله قرار خواهند گرفت، از حداقل حقوق انسانی خود صرفنظر نموده و به زندانی شدن در لیبرتی تن بدهند.
در نوامبر ۲۰۱۱ ما از آقای کوبلر خواستیم نمایندگان یا وکلای اشرف در گفتگوهایش با نماینده دولت عراق در اردن درباره اشرف شرکت کنند. دولت عراق این را نپذیرفت. اما آقای طاهر بومدرا مشاور ویژه یونامی در مورد کمپ اشرف در ۱۹ نوامبر پیام نماینده ویژه دبیرکل را برای نمایندگان اشرف از روی متن مکتوب قرائت کرد که متعهد شده بود فقط راه کاری را می پذیرد و حمایت می کند که علاوه بر طرف عراقی برای ساکنان هم قابل قبول باشد.
آمباسادور کوبلر در ۶ دسامبر در شورای امنیت اعلام کرد: ”هر گونه راه حل عملی باید مورد پذیرش هر دو طرف یعنی دولت عراق و ساکنان کمپ اشرف قرار بگیرد. این راه حل باید از یک سو دولت عراق را محترم شمارد و از سوی دیگر به قوانین بین المللی انساندوستانه و حقوق بشری و قوانین پناهندگی احترام بگذارد”.
کوبلر: ۶ دسامبر۲۰۱۱ /شورای امنیت: هر راه عملی باید هم توسط دولت عراق و هم ساکنین کمپ اشرف مورد قبول باشد. راه حل باید از یک طرف به حاکمیت دولت عراق احترام بگذارد و از طرف دیگر به قوانین بین المللی انساندوستانه و حقوق بشری و حقوق پناهندگی ملزم باشد.
اما آقای کوبلر هیچگاه به این تعهد عمل نکرد. او یادداشت تفاهم (MOU) را بدون اطلاع ما از مفاد آن، در ۲۵ دسامبر با مشاور امنیتی دولت عراق امضاء کرد و ما را در برابر عمل انجام شده قرار داد. سفیر رژیم ایران در بغداد، فرمانده نیروی تروریستی قدس بعداً به تهران گزارش کرد که MOU امضاء شده تحت فشار سفارت بر مشاور امنیتی دولت عراق از درفت اولیه بسیار ضعیفتر شده است. این درحالیست که پایبندی آقای کوبلر به تعهدات فوق الذکر، اقتضاء می کرد بدون اطلاع و موافقت ساکنان اشرف چیزی را درباره سرنوشت و حقوق آنها امضاء نکند.
اکنون اما با کمال تأسف مفاد همان یادداشت تفاهم هم یکی پس از دیگری نقض شده اند، مخصوصاً :
- اماکن ترانزیت با استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری همخوانی خواهد داشت (ماده ۱/A سوم: مدیریت TTL مکان موقت ترانزیت)
- دولت به ساکنان اجازه خواهد داد که با هزینه خودشان وارد تماس با کنترات های بیرونی برای تهیه مواد زندگی و خدماتی از قبیل آب، غذا، ارتباطات، بهداشتی و تجهیزات حفظ و نگهداری و بازسازی بشوند و دولت این امر را تسهیل خواهد کرد. دولت به ساکنان اجازه خواهد داد که اموال انفرادی منقولشان را از کمپ عراق جدید به کمپ لیبرتی منتقل کنند. دولت جمهوری عراق اجازه خواهد داد که تعداد مکفی خودرو برای ترددات داخل کمپ وارد آن شود. (ماده ۴: مدیریت TTL مکان موقت ترانزیت)
-از آنجا که در یادداشت تفاهم موضوعات مهمی از قبیل استاتوی قانونی کمپ لیبرتی، مساحت کمپ، حق تردد آزاد ساکنان و حق دسترسی آزادانه آنها به خدمات پزشکی و استقرار نیروهای مسلح عراقی، عامدانه مسکوت گذاشته شده بود، آقای کوبلر برای اینکه یادداشت تفاهم را برای ساکنان اشرف قابل قبول کند آنرا به ضمیمه نامه امضاء شده خود به تاریخ ۲۸ دسامبر برای آنها ارسال کرد.
نکات زیر از همین نامه کد شده اما در عمل مستمرا نقض میشود و اجرا نمی شوند:
- ”احترام به حقوق بشر در کانون ارزشهای ملل متحد قرار دارد”
- ”بعنوان پناهجو، شما شایستگی برخورداری از حفاظت و رفاه پایه ای تحت قوانین بین المللی را دارا میباشید”
- ”من از درخواست شما برای احترام به حریم شخصی تان بویژه در رابطه با زنان مطلعم. من به تلاشهای خودم با دولت جمهوری عراق در این زمینه ادامه خواهم داد تا ترتیبات مناسب را در توافق با دولت عراق بنحوی که حاکمیت عراق را محترم شمارد ایجاد کنم”
- ”در رابطه با سایر موضوعات از قبیل داراییها و اموال، ما به مباحثات برای رسیدن به یک راه حل که حق مالکیت ساکنان را طبق قوانین عراق بصورتی برنامه ریزی شده محترم شمارد ادامه خواهیم داد”
مواد نامه های بعدی نماینده ویژه دبیرکل در ۱۵ فوریه و ۱۶ مارس نیز یکی پس از دیگری در عمل نقض شده اند
از جمله درباره چگونگی حضورنیروهای مسلح در کمپ لیبرتی، انتقال خودروهای خدماتی وسواری لازم از اشرف به لیبرتی ، انتقال نیازمندی های حیاتی مجروحان و بیمارانی که از کمر به پایین فلج هستند، موضوع دارایی های منقول و غیر منقول و ....
آقای دبیرکل،
ابتدا به ما گفتند مساحت لیبرتی ۴۰ کیلومتر مربع است. آمباسادور کوبلر در ملاقات ۲۶ دسامبر ۲۰۱۱ با خانم رجوی نقشه ای به ایشان داد و تصریح کرد مساحت ۵/۲ کیلومتر مربع است.
اما این مساحت درعمل به ۵/۰ کیلومتر مربع تنزل یافت (تقریباً ۸۰ بار کوچکتر از اشرف)
لیبرتی هنوز هم نه آب دارد و نه برق. ساکنان باید ساعتها وقت بگذارند تا بتوانند در هوای گرم از یک منبع آب عمومی با جمعیت متراکم که در ۱۲ کیلومتری لیبرتی قرار دارد استفاده کنند و مقدار کمی آب وارد کمپ بکنند.
ساکنان سه سال و نیم است در محاصره هستند و دولت عراق سوخت را به قیمت شهروندان به آنها نمی فروشد و مجبورند سوخت مخصوصا برای ژنراتورها از خارج از عراق با قیمت چند برابر وارد کنند. هزینه سوخت لیبرتی در سه ماه گذشته برای تولید برق بیش از ۷۷۰ هزار دلار اجاره تانکرهای تخلیه فاضلاب ۲۷۲ هزار دلار و اجاره تانکرهای آب بیش از ۱۰۱ هزار دلار بوده که اسناد آن موجود است. این درحالیست که هنوز تمام ساکنان به لیبرتی منتقل نشده اند. این در حالی است که دولت عراق تا امروز نگذاشته است ساکنان اشرف حتی یک دلار از مایملک خود را بفروشند. به جز یک مورد،بقیه تاجرانی که برای خرید خودروها و اموال به اشرف مراجعه کرده اند، دستگیر و مضروب و تهدید شده اند که اگر دوباره بیایند سر خود را ازدست خواهند داد. برای انتقال اموال به خارج از عراق نیز در یک ماراتُن بی انتها، آقای کوبلر و سازمان مهاجرت بین المللی و دولت عراق ما را به یکدیگر پاس میدهند. فریبکاری و وقت کشی دولت عراق هم با انواع ترفندها همزمان با سرقت روزانه اموال وتجهیزات ساکنان بی وقفه ادامه دارد که با عکس و جزییات به نماینده ویژه دبیرکل گزارش شده است.
به هیچیک از مهندسان اشرف و وکلای ما و حتی شهردار جولیانی وژنرال ها و شخصیتهای برجسته آمریکایی هم اجازه داده نشد قبل از رفتن ساکنان اشرف به لیبرتی از آن بازدید کنند. به جای آن یک تکنسین سرپناه سازی به نحوی مرموزی استانداردها را تأیید کرد. آقای کوبلر تلاش کرد مسئولیت این تایید را متوجه کمیساریا کند اما کمیساریا در ۲۶ ژانویه به وکلای ما نوشت : ”کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد یک متخصص سرپناه سازی را جهت ارائه مشورت به دولت عراق فرستاد”
و در بیانیه اول فوریه ۲۰۱۲ خاطر نشان کرد : ”کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در مورد امور تکنیکی برای بهبود زیرساختهای کمپ مشورت داده است»
۱۳-کمیساریا در بیانیه های اول فوریه، اول و ۲۸ مارس ۲۰۱۲ درباره جابجایی از اشرف به لیبرتی و آزادی تردد در کمپ لیبرتی سه بار اعلام کرده است.
”کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد اهمیت فراوانی برای یافتن راه حلهای مسالمت آمیز قائل است منجمله برای اینکه هر گونه جابجایی به خارج کمپ عراق جدید بصورت داوطلبانه پیش برود و با آزادی تردد به مطلوب ترین شکل در محل جابجایی”.
اما همچنانکه نماینده ساکنان اشرف در ۲۹ ژانویه به نماینده ویژه دبیرکل نوشت: ”ما تحت فشار قرار داریم تا ”بصورت داوطلبانه” بجای ”کمپ پناهندگی” به یک ”بازداشتگاه” برویم و اگر نرویم کشتار دیگری در چشم انداز خواهیم داشت که خودمان بخاطر آن سرزنش خواهیم شد. این روشن است که بازداشتگاه یا کشتار دو انتخاب بخوبی شناخته شده رژیم ایران برای نابودی نیروی اپوزیسیون اصلی اش و لگدمال کردن شرافت ماست. این یک نقض آشکار ماده سوم مشترک کنوانسیونهای ژنو میباشد”
آقای دبیرکل،
ساکنان اشرف تا کنون حداکثر انعطاف را به خرج داده اند از جمله:
- ساکنان از حق اقامت و پناهندگی ۲۵ ساله خود در عراق که در ۲۲ نظریه حقوقی توسط شخصیتهای حقوقی ممتاز از سراسر جهان توضیح داده شده چشم پوشی کرده اند.
- آنها طرح پارلمان اروپا برای ترک عراق به مقصد کشورهای ثالث را پذیرفته اند .
- آنها توصیه های کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد را برای درخواست پناهندگی بصورت انفرادی و ابراز آمادگی برای شرکت در مصاحبه های انفرادی و خصوصی پذیرفتند در حالیکه ورود آنان به عراق و حضور و اقامتشان در این کشور کاملا قانونی بوده و تمامی آنان از سال ۲۰۰۴ بعنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون ۴ ژنو برسمیت شناخته شده اند
- آنها طرح آمریکا و ملل متحد را برای ترک اشرف پذیرفتند. این کمپ در ابتدا یک قطع زمین خشک بوده که توسط هزاران تن از ساکنان اشرف با هزینه خودشان با زحمت فراوان طی ۲۶ سال به یک شهر مدرن تبدیل شده است. آنها یک دانشگاه، یک کتابخانه، یک موزه، یک بیمارستان، یک نیروگاه برق، یک گورستان، یک مسجد، دریاچه، چندین پارک، تاسیسات ورزشی و تفریحی و یک پناهگاه ضد بمب زیرزمینی برای حفاظت در برابر بمبارانهای مکرر و حملات موشکی رژیم ایران ساخته اند
- در انتها تا کنون حدود دو سوم آنان به لیبرتی رفته اند.
اما برغم همه اینها ما با یک بی خانمانی و جابجایی اجباری مواجهیم
یک بازداشتگاه تحت عنوان TTL (مکان موقت ترانزیت) ایجاد شده تا فقدان حداقل استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری را در یک کمپ پناهندگی بپوشاند.
ساکنان اشرف باید از مالکیت های خود صرفنظر کنند و در لیبرتی هم به مدیریت یک دژخیم به نام صادق محمد کاظم از عاملان حمله و شلیک در ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸ و ۱۹ فروردین ۱۳۹۰ تن بدهند که برای آقای کوبلر و نامه ها و توافقات او هیچ ارزشی قائل نیست
شش ماه پس از پروژه محل موقت ترانزیت (TTL)، بنظر میرسد که این یک پروژه شکست خورده است. یونامی به نمایندگان اشرف گفته است که انتقال به کشورهای ثالث تا زمانیکه مجاهدین از لیست آمریکا خارج نشده اند امکانپذیر نیست. معنی این حرف آن است که لیبرتی یک مکان موقت ترانزیت برای چند روز یا چند هفته یا چند ماه نیست. بنابراین فقدان استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشری و نقض بیانیه های کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در مورد حقوق اولیه، سلامتی، رفاه و آزادی تردد ساکنان نمیتواند به این بهانه که لیبرتی یک مکان موقت است ، مورد بی اعتنایی واقع شود.
مکان موقت، فقط سرپوش پایمال کردن حقوق اولیه ساکنان اشرف است.
راه حل اینست که سازمان ملل کمپ لیبرتی را بعنوان یک کمپ پناهندگی برسمیت بشناسد.
آقای دبیرکل ،
ساکنان اشرف و لیبرتی چیزی بیش از انچه شما در گزارش های خود به شورای امنیت گفته اید نمیخواهند. بعنوان مثال موارد زیر که شما گفتید:
- ”من از دولتهای عضو میخواهم که به کمک و تسهیل اجرای هر گونه ترتیبات مورد پذیرش برای دولت عراق و ساکنان کمپ مدد رسانند”. (۷ ژوئیه ۲۰۱۱)
- ”ملل متحد متعهد است تا حداکثر تلاش خود را برای پاسخ دادن به این موضوع انساندوستانه بنحوی که کاملا به حاکمیت عراق و قوانین بین المللی احترام گذارد و مورد قبول تمامی طرفها باشد بنماید”. (۵ دسامبر ۲۰۱۱)
شما روز بعد از امضای یادداشت تفاهم اعلام کردید:
”این توافق بنیان یک راه حل مسالمت آمیز و پایدار برای این وضعیت که به حاکمیت عراق و وظایف انساندوستانه و حقوق بشری آن احترام میگذارد را بنا میسازد”. (۲۶ دسامبر ۲۰۱۱)
ساکنان اشرف و لیبرتی همان چیزهایی را میخواهند که در سخنان ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲ شما در بیروت فرموله شده است:
”اول از همه و پیش از هر چیز افراد شرافت، عدالت را میخواهند....... آنها حقوق بشر و حقوق انسانی خود را میخواهند”.
خواسته های منصفانه ای را که بارها برای آقای کوبلر نوشته و گفته شده و اکنون دخالت فوری شما را می طلبد به شرح زیر است:
۱- نماینده ویژه دبیرکل هیچگونه دخالت رژیم ایران را علیه مخالفانش در اشرف و لیبرتی مجاز نخواهد شمرد
۲- توافقات و تعهدات مربوط به انتقال گروه پنجم از اشرف به لیبرتی که عمدتاً زنان بودند توسط دولت عراق به اجرا درخواهد آمد (شامل: ۶ تانکر آب و فاضلاب و سوخت ، ۲۵ تریلی برای انتقال باقیمانده وسایل آنان، ۶ بنگال و ۳ خودروی ویژه بیماران فلج از کمر به پایین)
۳- مواد نامه ها و توافقات نماینده ویژه دبیرکل بخصوص در مورد پلیس، ۱۰ خودروی سواری با هر ستون، زمانبندی مشخص برای وصل لیبرتی به شبکه آب و برق شهری، سازندگی، فضای سبز و کاشت درخت قبل از حرکت بعدی تضمین و اجرا خواهد شد
۴- بلحاظ حقوقی لیبرتی بعنوان یک کمپ پناهندگی برسمیت شناخته خواهد شد
۵- ملل متحد فروش تمامی اموال منقول و غیرمنقول اشرف و یا انتقال آنها به کشورهای دیگر را تضمین خواهد می کند
۶- آمریکا در اسرع وقت اشرف را بازرسی و نتیجه را برای اطلاع عموم اعلام خواهد کرد
