فراخوان برای نجات زنان زندانی هوادار مجاهدین در اردوگاه مرگ
قرچک
خانم سروناز چیت ساز، مسئول کمیسیون زنان
شورای ملی مقاومت ایران، برای نجات جان دو تن از زنان زندانی سیاسی هوادار مجاهدین
به نام صدیقه مرادی و کبری بنا زاده امیرخیزی، که به زندان قرچک ورامین منتقل شده
اند فراخوان داد.
رژیم ضدبشری آخوندها در ادامه فشار بر زندانیان سیاسی هوادار مجاهدین و خانواده های مجاهدان اشرف خانمها صدیقه مرادی و کبری بنازاده امیرخیزی را در روز ۲۱تیرماه، به زندان قرچک، محل نگهداری زندانیان عادی و خطرناک، منتقل کرده است. شرایط زندان قرچک، که در بین مردم به کهریزک دوم معروف است، از هر لحاظ بسا وخامت بارتر از زندانهای اوین و گوهردشت است. در این زندان، که قبلاً گاوداری بوده، زندانیان در چند سوله متعفن و فوق‌العاده کثیف و غیربهداشتی نگهداری می شوند. آنها از نظر آب، امکان استحمام، امکانات بهداشتی و درمانی و امکانات زندگی روزمره به شدت در مضیقه هستند. غذای زندانیان تکه یی نان و پنیر بخور و نمیر است. به زندانیان تنها یک بار در روز اجازه استفاده از دستشویی داده می‌شود. باندهای مافیای که توسط شکنجه گران سازماندهی و هدایت می شوند، پخش مواد مخدر در زندان و حذف فیزیکی زندانیان را به عهده دارند. اعتراض زندانیان به این فشارهای ضد انسانی، با ضرب و جرح با باتون و هتاکیهای رذیلانه پاسخ داده می شود.
خانم صدیقه مرادی، از زنان زندانیان سیاسی، در روز ۱۱ اردیبهشت ۹۰، همراه با شماری از خانواده های مجاهدین دستگیر شد. وی به خاطر هواداری از مجاهدین خلق ایران، به ده سال زندان محکوم شده است، در روز ۲۱تیرماه، پس از تحمل شکنجه های بسیار در بند۲۰۹اوین، برای اعمال فشار هرچه بیشتر به اردوگاه مرگ قرچک ورامین منتقل شده است.
خانم کبری بنازاده امیرخیزی، ۵۸ ساله، از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ نیز به رغم وخامت حالش به این شکنجه‌گاه منتقل شده است. وی در دیماه۸۷ صرفاً به خاطر داشتن قصد خروج از کشور برای دیدار بستگانش در شهر اشرف (دو فرزند و خواهر و برادرش) دستگیر شد و محروم از هرگونه روند عادلانه قضایی به ۵سال حبس محکوم گردید. او به خاطر شرایط قرون وسطایی زندانها به انواع بیماریها ازجمله بیماری حاد قلبی، هپاتیت‌ب، بیماری گوارشی... دچار شده، و بر اثر شدت شکنجه ها بینایی یک چشم خود را از دست داده است، دژخیمان به‌رغم آن که چشم دیگر وی نیز در آستانه نابینایی است از هرگونه رسیدگی درمانی به وی خودداری می کنند. چهار تن از اعضای خانواده خانم بنازاده توسط رژیم آخوندها به شهادت رسیده اند و برادر بزرگترش محمد بنازاده، ۶۶ساله، از تجار خوشنام تهران، که نزدیک به دو سال پیش صرفاً به خاطر تماس با دخترش در اشرف دستگیر و به ۵سال حبس محکوم شد، هم چنان در شکنجه گاه گوهردشت زندانی است.
خانم چیت ساز، مسئول کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران با تأکید بر اینکه بازداشتهای خودسرانه خانواده های مجاهدان اشرف، بخشی از سیاست جنایتکارانه رژیم آخوندی برای اعمال فشار و سرکوب و تشدید جنگ روانی علیه ساکنان اشرف است، از دبیرکل، کمیسر عالی حقوق بشر و دیگر ارگانهای ذیربط ملل متحد و ارگانهای مدافع حقوق زنان، همچنین گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران و گزارشگران دستگیریهای خودسرانه و شکنجه خواستار مداخله فوری به منظور نجات جان زندانیان سیاسی و خانواده‌های مجاهدین به‌ویژه زندانیان سیاسی زن شد.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران
۴ شهریور ۱۳۹۱ (۲۵اوت۲۰۱۲)
رژیم ضدبشری آخوندها در ادامه فشار بر زندانیان سیاسی هوادار مجاهدین و خانواده های مجاهدان اشرف خانمها صدیقه مرادی و کبری بنازاده امیرخیزی را در روز ۲۱تیرماه، به زندان قرچک، محل نگهداری زندانیان عادی و خطرناک، منتقل کرده است. شرایط زندان قرچک، که در بین مردم به کهریزک دوم معروف است، از هر لحاظ بسا وخامت بارتر از زندانهای اوین و گوهردشت است. در این زندان، که قبلاً گاوداری بوده، زندانیان در چند سوله متعفن و فوق‌العاده کثیف و غیربهداشتی نگهداری می شوند. آنها از نظر آب، امکان استحمام، امکانات بهداشتی و درمانی و امکانات زندگی روزمره به شدت در مضیقه هستند. غذای زندانیان تکه یی نان و پنیر بخور و نمیر است. به زندانیان تنها یک بار در روز اجازه استفاده از دستشویی داده می‌شود. باندهای مافیای که توسط شکنجه گران سازماندهی و هدایت می شوند، پخش مواد مخدر در زندان و حذف فیزیکی زندانیان را به عهده دارند. اعتراض زندانیان به این فشارهای ضد انسانی، با ضرب و جرح با باتون و هتاکیهای رذیلانه پاسخ داده می شود.
خانم صدیقه مرادی، از زنان زندانیان سیاسی، در روز ۱۱ اردیبهشت ۹۰، همراه با شماری از خانواده های مجاهدین دستگیر شد. وی به خاطر هواداری از مجاهدین خلق ایران، به ده سال زندان محکوم شده است، در روز ۲۱تیرماه، پس از تحمل شکنجه های بسیار در بند۲۰۹اوین، برای اعمال فشار هرچه بیشتر به اردوگاه مرگ قرچک ورامین منتقل شده است.
خانم کبری بنازاده امیرخیزی، ۵۸ ساله، از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ نیز به رغم وخامت حالش به این شکنجه‌گاه منتقل شده است. وی در دیماه۸۷ صرفاً به خاطر داشتن قصد خروج از کشور برای دیدار بستگانش در شهر اشرف (دو فرزند و خواهر و برادرش) دستگیر شد و محروم از هرگونه روند عادلانه قضایی به ۵سال حبس محکوم گردید. او به خاطر شرایط قرون وسطایی زندانها به انواع بیماریها ازجمله بیماری حاد قلبی، هپاتیت‌ب، بیماری گوارشی... دچار شده، و بر اثر شدت شکنجه ها بینایی یک چشم خود را از دست داده است، دژخیمان به‌رغم آن که چشم دیگر وی نیز در آستانه نابینایی است از هرگونه رسیدگی درمانی به وی خودداری می کنند. چهار تن از اعضای خانواده خانم بنازاده توسط رژیم آخوندها به شهادت رسیده اند و برادر بزرگترش محمد بنازاده، ۶۶ساله، از تجار خوشنام تهران، که نزدیک به دو سال پیش صرفاً به خاطر تماس با دخترش در اشرف دستگیر و به ۵سال حبس محکوم شد، هم چنان در شکنجه گاه گوهردشت زندانی است.
خانم چیت ساز، مسئول کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران با تأکید بر اینکه بازداشتهای خودسرانه خانواده های مجاهدان اشرف، بخشی از سیاست جنایتکارانه رژیم آخوندی برای اعمال فشار و سرکوب و تشدید جنگ روانی علیه ساکنان اشرف است، از دبیرکل، کمیسر عالی حقوق بشر و دیگر ارگانهای ذیربط ملل متحد و ارگانهای مدافع حقوق زنان، همچنین گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران و گزارشگران دستگیریهای خودسرانه و شکنجه خواستار مداخله فوری به منظور نجات جان زندانیان سیاسی و خانواده‌های مجاهدین به‌ویژه زندانیان سیاسی زن شد.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران
۴ شهریور ۱۳۹۱ (۲۵اوت۲۰۱۲)
