جعفری در پاسخ به این سئوال که آیا "با توجه به وجود موافقتنامه امنیتی میان ایران و سوریه، آیا در صورت حمله نظامی به سوریه، ایران از این کشور حمایت نظامی خواهد کرد؟" پاسخ داد: این مساله کاملا بستگی به شرایط دارد. اینکه الان به طور قطع بگویم که چنانچه به سوریه حمله نظامی شود ایران نیز حمایت نظامی میکند، مشخص نیست.
قبل از پاسدار جعفری تعدادی از فرمانده پاسداران اشاراتی به حضور نظامی کرده بودند، البته نه به این صراحت و نه در این سطح، ازجمله:
• سرتیپ پاسدار احمد وحیدی وزیر دفاع احمدی نژاد و فرمانده سابق نیروی قدس در ۱ شهریور در حاشیه جلسه هیأت دولت گفت: تفاهم‌نامه امنیتی-دفاعی ایران با سوریه هنوز با برجا است اما مشکل اصلی در بحران سوریه درگیری این کشور با گروهک‌های تروریستی است که اگر دولت سوریه نتوانست این مشکلات را حل کند با در خواست این کشور توافقنامه را اجرایی خواهیم کرد وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در واکنش به تهدیدات اخیر رژیم صهیونیستی، گفت: جمهوری اسلامی در دفاع از قدرت‌ملی و تمامیت ارضی خود با تمام قوا در میدان حاضر است و دشمنان باید بدانند با سد محمکی مواجهه خواند بود.
• سرتیپ پاسدار سالاد آبنوش فرمانده سپاه قزوین در ۵ شهریور در دانشگاه قزوین گفت: “ما امروز همه جانبه در حال جنگ در سوریه هستیم در بعد نظامی و در بعد فرهنگی هم در حال مبارز‌ه‌ایم.»
• سرتیپ پاسدار محمدعلی آسودی٬ معاون فرهنگی و تبلیغات سپاه در ۱۱ شهریور اعلام کرد: «در صورتی که آمریکا به سوریه حمله کند، ایران به همراه متحدان سوریه وارد عمل می‌شود که این امر شکستی مفتضحانه را برای آمریکا رقم خواهد زد.» پاسدار آسودی اضافه کرد که «در صورت حماقت آمریکا و حمله نظامی این کشور به سوریه، پیمان نظامی مشترک متحدان سوریه به اجرا گذاشته می‌شود.»
پذیرش رسمی حضور نیروی قدس بعنوان یک نیروی مداخله گر نظامی آنهم توسط بالاترین فرمانده سپاه و نام بردن از سوریه و لبنان ظاهرا یک افتضاح سیاسی و لاقل یک اشتباه سیاسی بنظر میرسد. بطوریکه شاهد بودیم که علیرغم سالیان حضور این نیروی مداخله گر در لبنان بعداز این کنفرانس آقای میشل سلیمان رسما از رژیم آخوندی در مورد این اظهارات توضیح خواسته است. اما اخبار درونی حاکی است، پاسدار جعفری بدنبال فرمانده پاسدارانی که از اول شهریور به این مسئله اشاره کرده بودند، کاملا حساب شده و با توافق کامل خامنه ای این مصاحبه را انجام داده است و سیاست انکار حضور نظامی در سوریه را از اول شهریور ۹۱ تغییر داده اند و پاسداران احمدی وحیدی، آبنوش و آسوری هم پیش درآمد این موضعگیری بوده است. از جمله این دلائل که در درون رژیم مطرح است:
• انفجار در ساختمان امنیت ملی سوریه در دمشق که مسئولان مدیریت بحران در آن کشته و یا مجروج شدید شدند را، بعنوان یک نقطه عطف امنیتی برای نظام بشار اسد در سوریه ارزیابی کردند.
• ارزیابی شورای عالی امنیت رژیم و سپاه پاسداران این بود که تا شهرهای بزرگ حلب و دمشق آرام است، تهدید سرنگونی بشار اسد جدید نیست. پس از این انفجار ساختمان امنیت ملی سوریه، تهاجمات ارتش آزاد از شهرهای کوچک به دمشق و حلب ارتقا پیدا کرد. ارزیابی رژیم این بود که با سرکوب شدید موفق خواهند شد که حلب و دمشق را آرام کنند ولی ارتش آزاد پیشروی کرد بطوریکه در حال حاضر ۸۰ درصد حلب در دست ارتش آزاد است و در دمشق هم ارتش آزاد این توان را دارد که با ماشین هائی که دوشکا حمله میکنند، عملیات انجام دهد. که این دومین نقطه عطف بود که تردیدهای جدی در ارزیابی های رژیم در بقای بشار اسد بارز کرد.
• جدا شدن افراد نزدیک به بشار اسد و بویژه آقای حجاب نخست وزیر به مخالفین ضربه بزرگ سیاسی دیگر ارزیابی های رژیم بود.
این مسائل روشن کرد که اگر سطح فرماندهی و حضور در سوریه رژیم آخوندی ارتقا ندهد، سقوط بشار اسد بسیار نزدیک است. در همین رابطه پاسدار جعفری از فرماندهان بالای ۳۱ سپاه استانی، مأمور بخدمت در نیروی قدس در سوریه کرد. اما در اعزام این فرماندهان یک ضربه دیگر وارد، شد، که در یک طرح حساب شده ارتش آزاد سوریه موفق شد که یک اتوبوس ۴۸ نفره از فرماندهان سپاه پاسداران را از فرودگاه دمشق به اسارتگاه ببرد.
همزمان با این ضربات نظامی، در صحنه سیاسی، ضرباتی نیز به رژیم وارد شد. با طرح کوفی عنان برای شرکت رژیم در مذاکرات سوریه مخالفت شد و بعد هم طرح کوفی عنان که خودش به تهران مسافرت میکرد، شکست خورد.
فعالیت رژیم برای بهره برداری از کنفرانس همکاری اسلامی در ۲۶ مرداد در عربستان که احمدی نژاد در آن شرکت کرد و سوء استفاده از ریاست اجلاس عدم تعهد در تهران برای وارد شدن در تلاش های سیاسی برای بحران سوریه نیز با شکست مواجه شد. و سخنرانی آقای محمد مرسی رئیس جمهور مصر در تهران کل طرح رژیم را با شکست مواجه کرد. بطوریکه حتی یک کلمه از سوریه که در پیش نویس قطعنامه اجلاس عدم تعهد در جلسات کارشناسی رژیم وارد کرده بود، در بیانیه اجلاس تهران نیامد و همه آن حذف شد.
این مجموعه شرایط وشکست های پی در پی به سیاست اعلام علنی حضور نظامی انجامید که اهداف زیر را دنبال میکند:
• اعلام حضور نظامی نیروی قدس و سپاه و حزب الله در سرکوب مردم سوریه و حمایت از اسد، این پیام را برای شخص بشار اسد و نیروهایش دارد که حمایت رژیم آخوندی ادامه دارد (پشت گرمی)
• ارزیابی رژیم این است که منطقه پرواز ممنوع و سلاح ضد هوائی تعادل را بنفع ارتش آزادی تغییر میدهد و نتیجه ان سقوط سریع بشار اسد است. لذا با مطرح کردن توافقنامه دفاعی بین دو کشور این پیام را به غرب میدهد که اگر در این دو زمنیه به ارتش آزاد کمک کنید، جنگ را منطقه ای خواهیم کرد.
• پیام رژیم آخوندی در صحنه سیاسی این است که یکطرف قضیه سوریه ما (رژیم آخوندی) هستیم و تا آخر برای امنیت سوریه که امنیت ما (رژیم) هم است می جنگیم.
