انسانهایی با جراحتهایی ناشی از شلیک گلوله جان خود را از دست می‌دهند!!

شورای ملی مقاومت ایران در یک برنامه در برلین در مورد وضعیت کمپ اشرف توضیح می دهد

انسانهایی با جراحتهایی ناشی از شلیک گلوله جان خود را از دست می‌دهند، درحالی‌که این جراحتها به‌هیچ‌وجه باعث مرگ نمی‌شدند و می‌توانستند مورد معالجه قرار بگیرند. تبعیدیان ایرانی کمپ اشرف بعد از حمله ارتش عراق در مضیقه ساده‌ترین تدارکات پزشکی قرار دارند.
شورای ملی مقاومت ایران در یک برنامه در برلین در مورد وضعیت کمپ اشرف اطلاعات می‌دهد.

برلین - گلوله‌ها می‌بارد. افرادی که تصاویرشان در گرد و غبار بیابان هم‌چون شبه دیده می‌شود، با چماق پی‌درپی بر سر دیگران می‌کوبند. خودروهای نظامی به‌نظر می‌رسد که عامدانه افراد بی‌پناه را زیر می‌گیرند. این وقایع در ۸آوریل در کمپ اشرف توسط یک ویدیو که انجمن پزشکان ایرانی در آلمان آن را نشان می‌دهند، به نمایش درمی‌آید.
دکتر محمد تسلیمی رئیس انجمن از یک قتل‌عام توسط ارتش عراق به دستور نخست‌وزیر نوری المالکی و به خواست دولت ایران صحبت می‌کند.
بسیاری از ۳۴۰۰ایرانی تبعیدی که در این کمپ در ۶۰کیلومتری شمال بغداد به‌سر می‌برند، به مجاهدین خلق تعلق دارند، یک گروه اپوزیسیون که در ایران مورد تعقیب است.
این‌که هنوز هم بعد از 2هفته کمکی [به مجروحان] صورت نگرفته است، از جمله به این مصادره می‌شود که آنها هنوز مظنون به تروریست بودن هستند، درصورتی‌که آنها سالها پیش از لیست سیاه اتحادیه اروپا حذف شده‌اند.

مجروحان سخت بدون معالجه برگردانده شدند
در این میان ساکنان اشرف از ۳۵کشته و تقریباً ۳۵۰مجروح صحبت می‌کنند. تسلیمی گفت: ”در حال حاضر ۲۱مجروح سخت در کمپ اشرف در خطر مرگ قرار دارند“. بعضی‌ها در کما به‌سر می‌برند و در وضعیت بسیار وخیمی قرار دارند و با این وجود بدون این‌که مورد معالجه قرار گرفته باشند، از اولین بیمارستانی که نزدیکی کمپ قرار دارد، به کمپ برگردانده شدند.
تسلیمی‌گفت: ”بسیاری از کشته‌ها به‌خاطر کمبود تدارکات پزشکی جانشان را از دست دادند“. او از یک مرد جوانی گزارش داد که در ۲۳آوریل به‌علت یک سپسیس بعد از جراحت ستون فقرات کشته شد. این دکتر مقیم آلمان هشدار داد که بعضی از مجروحان به‌خاطر کمبود امکانات پزشکی از صدماتی که به‌صورت مزمن با آن مواجه خواهند بود، در رنج هستند.
در ۱۰آوریل صبای جوان به‌خاطر شلیک یک گلوله به ران پایش کشته شد. رگ اصلی مورد اصابت قرار گرفته بود. مادر او که در برلین زندگی می‌کند و با پدرش در کمپ اشرف در ارتباط است، گفت: ”نیروهای ارتش [عراق] مانع شدند که او به بیمارستان بغداد فرستاده شود“.
زمانی که پدرش به این مسأله اشاره کرد که دخترش بدون کمک پزشکی می‌میرد، [افسر] ارتش به او جواب داد که این خواست ما است. فقط ۷مجروح سخت به گفته شورای ملی مقاومت ایران، یک جنبش اپوزیسیون ایرانیان در تبعید به یک بیمارستان آمریکایی فرستاده شدند.
بیمارستانی که مخصوص کمپ اشرف است، بنا‌ به اطلاعات داده شده نمی‌تواند دیگر کار کند. مادر صبا گفت: ”مدت 2سال است که ارتش ورود هرگونه وسیله‌ای که برای مجروحان سخت لازم است را مانع شده است“. حتی داروی مسکن ضددرد هم وجود ندارد.
پزشک ارشد، دکتر جواد احمدی در یک فیلم ویدیویی گزارش داد که بیشتر مجروحان در وضعیت وخیمی به‌سر می‌برند، زیرا که ورود دارو، کمکهای پزشکی و دستگاههای پزشکی به این بیمارستان از اول سال ممنوع شده بود. علاوه بر آن به پزشکان متخصص برای معالجه مجروحان اجازه ورود به کمپ اشرف داده نمی‌شد.
بنا‌ به اظهارات تسلیمی کمبود دستگاههای اکسیژن و قرصهای ضددرد محسوس است. بیش از ۳۰۰نفر با جراحتهای سخت نمی‌توانند مورد معالجه قرار بگیرند، زیرا که امکان ابتدایی‌ترین کمکهای پزشکی از آنها گرفته شده است.
تسلیمی معتقد است: ”این اقدامی سیستماتیک است“. او مالکی نخست‌وزیر عراق را متهم می‌کند که جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و جنایت بر علیه جامعه بین‌الملل مرتکب شده است، یعنی کلیه جرایم مطابق حقوق بین‌الملل.
سازمان حقوق‌بشری عفو بین‌الملل نیز در این قضیه اسف‌بار کمپ اشرف فعال شده است. این سازمان از مقامات عراقی خواست تا از دست زدن به هرگونه اقدامی که جان افراد غیرنظامی مستقر در کمپ را به‌خطر می‌اندازد، خودداری کنند.
علاوه بر آن ۱۰۳عضو شورای اروپا در یک اطلاعیه به این اشاره کرده‌اند که ساکنان اشرف افراد حفاظت‌شده بر طبق پیمان چهارم ژنو هستند و من‌جمله خواستار این شدند که آمریکا مجروحان را به فوریت در بیمارستان نظامی خود مورد معالجه قرار دهد.
هم‌چنین کاترین اشتون رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا به‌خاطر حمله به کمپ اشرف بسیار نگران بوده و اشاره کرد که اتحادیه اروپا از دولت عراق مکرراً خواسته است که دست از خشونت علیه ساکنان اشرف بردارند و حقوق‌بشر را رعایت کنند.

اظهارات شگفت‌آور مسئول حقوق‌بشر آلمان
در این میان عکس‌العمل مسئول حقوق‌بشر دولت آلمان مارکوس لونینگ تحریکاتی را برانگیخت. او در یک اطلاعیه به‌جای دولت عراق، از رهبران کمپ خواسته بود، تا امکان رسیدگیهای پزشکی برای همه مجروحان را تضمین کنند.
به همین خاطر ولفگانگ هولتس اپفل رئیس سازمان حقوق‌بشری علیه دیوار برلین [۱۷ژوئن ۱۹۵۳] لونینگ را به ”نیش زبان زدن، خباثت و بی‌اطلاعی“ متهم می‌کند.
فولکر اشنایدر نماینده سابق پارلمان فدرال از حزب چپ انتقاد می‌کند که در بحث کمپ همواره همان دلایلی گفته می‌شود که از منابع دولتی ایران برخاسته است. اشنایدر گفت: ”پیش کشیدن اتهام تروریستی اعصاب خرد می‌کند“.
اشنایدر می‌گوید: قذافی رئیس کشور لیبی هم شورشیان کشورش را تروریست می‌نامد. اما مسأله این نیست که بحث چه گروهی است، بلکه الآن نفس کار مطرح است: ”این یک نقض فاحش حقوق‌بشر است و بدترین نوع شکنجه که از مجروحان، کمکهای پزشکی دریغ شود“.

کمپ اشرف
کمپ اشرف در عراق از سال ۱۹۸۶ به‌عنوان قرارگاه پناهندگان ایرانی تأسیس شده است. تقریباً ۳۵۰۰عضو مجاهدین خلق در آن‌جا زندگی می‌کنند. این جنبش در ایران از ۳۰سال پیش ممنوع بوده است. آنها زمانی در لیست سازمانهای تروریستی بودند اما ۲۰۰۸ در انگلستان و اتحادیه اروپا از لیست بیرون آمدند.
در دوران حکومت طولانی‌مدت دولت دیکتاتور صدام حسین، ساکنان کمپ اشرف از حفاظت استاتوی برون مرزی برخوردار بودند. دولت جدید عراق در مقابل ساکنان کمپ دیگر دوستانه برخورد نمی‌کرد. دولت می‌خواهد که این قرارگاه تا پایان ۲۰۱۱ تخلیه شود. اولین درگیری بین نیروهای امنیتی عراقی و مجاهدین خلق در ژوئیه ۲۰۰۹ رخ داد و دوباره اوایل آوریل همین سال.