هیات بلند پایه جمهوری اسلامی، به همراه اهل بیت، نیویورک را به سمت تهران ترک کرد. احمدی نژاد در سخنرانی خود، در اجلاس سالانه سازمان ملل، حرف هائی در باره نقش سازمان ملل و صلح و دوستی زد که همه آنها بی ربط نبود و حقایقی در آن ها نهفته بود، اما حتی این حقایق نیز نظر کسی را جلب نکرد. هنگام سخنرانی او شمار قابل توجهی از هیات های نمایندگی، سالن سخنرانی را ترک کردند، اما جلب نکردن نظرات، به این ترک جلسه ارتباط نداشت، بلکه با آن پوزخندی در ارتباط بود که حتی نمایندگانی که سالن را ترک نکرده بودند بر لب داشتند. او وقتی سخن از آزادی، صلح، عدالت، انسان دوستی و حتی مدیرت جهانی و … گفت، همه آنها که صندلی های خود را ترک نکرده بودند و با اوضاع بحرانی ایران بعد از انتخابات 22 خرداد 1388 آشنا هستند، به آن وقایع می اندیشیدند. یعنی به کودتای فرماندهان سپاه و کشتارها و جنایاتی که علیه مردم بی دفاع اعمال شد تا احمدی نژاد رئیس جمهور بماند. آنها که از سالن بیرون رفتند، هیچ، آنها که در سالن نشسته بودند هم اگر فارسی بلد بودند جز این نمی گفتند: تو اگر بیل زنی، برو باغچه خودت را بیل بزن!
اما چند کلامی هم درباره هیات همراه، که شامل یک قافله زنان چادری می شد بخوانید، که سر دسته و زبان دان و راهنمای همه شان زن صالحی وزیر امور خارجه بود.
به محض استقرار در هتل و جابجا شدن، چادر چاقجور کردند و دسته جمعی راهی فروشگاه ها شدند. از صبح زود تا غروب آفتاب در معروف ترین فروشگاه های نیویورک پرسه زده و خسته و از حال رفته با خریدها به هتل باز می گشتند. فروشگاه چند طبقه Macy’s در خیابان 34 نیویورک و برادوی را مثل کف دست از حفظ شده بودند و چنان بالا و پائین رفته و لباس زیر و رو را اندازه می کردند که اغلب یادشان می رفت چادری هم به سر داشته اند!
برای خریدن لباس زیر از فروشگاه ” ویکتوریا سیکرت” با هم مسابقه می دادند. دراین فروشگاه معرفترین لباس زیر فروخته می شود. اگر چمدان هیات را هنگام ورود به ایران باز کنند معلوم می شود برای زیر چادر چه تدارک ها دیده اند! البته آقایان از درهای مخصوص وارد می شوند و چمدان ها را به گمرگ نمی دهند و خانم ها زیر چادر به ریش ملت ایران می خندند.
اما چند کلامی هم درباره هیات همراه، که شامل یک قافله زنان چادری می شد بخوانید، که سر دسته و زبان دان و راهنمای همه شان زن صالحی وزیر امور خارجه بود.
به محض استقرار در هتل و جابجا شدن، چادر چاقجور کردند و دسته جمعی راهی فروشگاه ها شدند. از صبح زود تا غروب آفتاب در معروف ترین فروشگاه های نیویورک پرسه زده و خسته و از حال رفته با خریدها به هتل باز می گشتند. فروشگاه چند طبقه Macy’s در خیابان 34 نیویورک و برادوی را مثل کف دست از حفظ شده بودند و چنان بالا و پائین رفته و لباس زیر و رو را اندازه می کردند که اغلب یادشان می رفت چادری هم به سر داشته اند!
برای خریدن لباس زیر از فروشگاه ” ویکتوریا سیکرت” با هم مسابقه می دادند. دراین فروشگاه معرفترین لباس زیر فروخته می شود. اگر چمدان هیات را هنگام ورود به ایران باز کنند معلوم می شود برای زیر چادر چه تدارک ها دیده اند! البته آقایان از درهای مخصوص وارد می شوند و چمدان ها را به گمرگ نمی دهند و خانم ها زیر چادر به ریش ملت ایران می خندند.
